mabnaacc.ir
هدف
دامنه کاربرد
طبقات ابزارهای مالی و سطح افشا
اهمیت ابزارهای مالی برای وضعیت و عملکرد مالی
صورت وضعیت مالی
طبقات داراییهای مالی و بدهیهای مالی
داراییهای مالی یا بدهیهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره
سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه اختصاص یافته به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع
تجدید طبقه بندی
تهاتر داراییهای مالی و بدهیهای مالی
وثيقه
حساب ذخیره بابت زبانهای اعتباری
ابزارهای مالی مرکب دارای ابزارهای مشتقه تعبیه شده متعدد
نکول و نقض
صورت سود و زبان جامع
اقلام درآمد، هزینه سود یا زبان
سایر موارد افشا
رویه های حسابداری
حسابداری مصون سازی
ارزش منصفانه
ماهیت و میزان ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی
افشاهای کیفی
افشاهای کمی
ریسک اعتباری
ریسک نقدینگی
ریسک بازار
انتقال داراییهای مالی
داراییهای مالی انتقال یافته ای که به طور کامل قطع شناخت نمیشوند
داراییهای مالی انتقال یافته ای که به طور کامل قطع شناخت میشوند
اطلاعات تکمیلی
بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹
تاریخ اجرا و گذار
کنارگذاری استاندارد بین المللی حسابداری ۳۰
پیوستها
الف اصطلاحات تعریف شده
ب رهنمود بکارگیری
استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷
ابزارهای مالی : افشا
هدف
1. هدف این استاندارد الزام واحدهای تجاری به افشای اطلاعات در صورتهای مالی است تا استفاده کنندگان بتوانند موارد زیر را ارزیابی کنند.
الف : اهمیت ابزارهای مالی برای وضعیت و عملکرد مالی واحد تجاری و
ب. ماهیت و میزان ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی که واحد تجاری طی دوره و در پایان دوره گزارشگری در معرض آنها قرار دارد و نحوه مدیریت این ریسکها توسط واحد تجاری
2. اصول مندرج در این استاندارد مکمل اصول شناخت اندازه گیری و ارائه داراییهای مالی و بدهیهای مالی طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ ابزارهای مالی ارائه و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ ابزارهای مالی است.
دامنه کاربرد
3. این استاندارد باید توسط تمام واحدهای تجاری برای انواع ابزارهای مالی به جز موارد زیر، بکار گرفته شود:
الف. منافع در واحدهای تجاری فرعی واحدهای تجاری وابسته یا مشارکتهای خاص که حسابداری آنها طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ صورتهای مالی تلفیقی استاندارد بین المللی حسابداری ۲۷ صورتهای مالی جداگانه یا استاندارد بین المللی حسابداری ۲۸ سرمایه گذاری در واحدهای تجاری وابسته و مشارکتهای خاص انجام میگیرد. با وجود این در برخی موارد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ استاندارد بین المللی حسابداری ۲۷ یا استاندارد بین المللی حسابداری ۲۸، واحد تجاری را ملزم یا مجاز میکند که حسابداری منافع در واحدهای تجاری فرعی واحدهای تجاری وابسته با مشارکتهای خاص را طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ انجام دهد؛ در چنین مواردی واحدهای تجاری باید الزامات این استاندارد را بکار گیرند و برای ابزارهایی که به ارزش منصفانه اندازه گیری میشوند الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ اندازه گیری ارزش منصفانه را رعایت کنند. همچنین واحدهای تجاری باید این استاندارد را برای تمام ابزارهای مشتقه وابسته به منافع در واحدهای تجاری فرعی واحدهای تجاری وابسته با مشارکتهای خاص بکار گیرند مگر اینکه ابزار مشتقه تعریف ابزار مالکانه طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز کند.
ب. حقوق و تعهدات کارفرمایان ناشی از طرحهای مزایای کارکنان که استاندارد بین المللی حسابداری ۱۹ مزایای کارکنان در مورد آنها کاربرد دارد.
پ. حذف شد.
ت. قراردادهای بیمه طبق تعریف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۴ قراردادهای بیمه با این وجود، این استاندارد در صورتی برای ابزارهای مشتقه تعبیه شده در قراردادهای بیمه کاربرد دارد که استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ واحد تجاری را ملزم کرده باشد آنها را جداگانه در نظر بگیرد. افزون بر این در صورتی که ناشر استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای شناخت و اندازه گیری قراردادهای تضمین مالی بکار گیرد باید الزامات این استاندارد را برای آن قراردادها رعایت کند، اما چنانچه ناشر طبق بند (۴ (ت) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۴ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۴ را برای شناخت و اندازه گیری آنها انتخاب کند باید استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۴ را بکار گیرد.
ث. ابزارهای مالی قراردادها و تعهدات مربوط به معاملات پرداخت مبتنی بر سهام که استاندارد بین المللی گزارشگری در مورد آنها کاربرد دارد مگر اینکه این استاندارد برای قراردادهایی که در دامنه کاربرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ قرار میگیرند، بکار گرفته شود.
ج. ابزارهایی که طبق بندهای ۱۶ الف و ۱۶ب یا بندهای ۱۶ پ و ۱۶ ت استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ باید به عنوان ابزارهای مالکانه طبقه بندی شوند.
4. این استاندارد برای ابزارهای مالی شناسایی شده و شناسایی نشده کاربرد دارد. ابزارهای مالی شناسایی شده، شامل داراییهای مالی و بدهیهای مالی است که در دامنه کاربرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ قرار میگیرد. ابزارهای مالی شناسایی نشده شامل برخی ابزارهای مالی است که اگرچه خارج از دامنه کاربرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ هستند، اما در دامنه کاربرد این استاندارد قرار میگیرند.
5. این استاندارد در مورد قراردادهای خرید یا فروش اقلام غیر مالی که در دامنه کاربرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ قرار میگیرند، کاربرد دارد.
5 الف. الزامات افشای ریسک اعتباری در بندهای ۳۵ الف تا ۳۵ ز برای حقوقی کاربرد دارد که استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۵ درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان تصریح میکند برای مقاصد شناسایی سودها با زبانهای کاهش ارزش طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به حساب منظور شوند. هرگونه ارجاع به داراییهای مالی یا ابزارهای مالی در این بندها، باید حقوق مزبور را در بر گیرد مگر اینکه روش دیگری تعیین شده باشد.
طبقات ابزارهای مالی و سطح افشا
6. در مواردی که این استاندارد افشا بر حسب طبقه ابزارهای مالی را الزامی میکند واحد تجاری باید ابزارهای مالی را در طبقاتی که متناسب با ماهیت اطلاعات افشا شده است و ویژگیهای آن ابزارهای مالی را مدنظر قرار میدهد گروه بندی کند. واحد تجاری باید اطلاعات کافی ارائه کند تا امکان تطبیق با اقلام اصلی ارائه شده در صورت وضعیت مالی فراهم شود.
اهمیت ابزارهای مالی برای وضعیت و عملکرد مالی
7. واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند اهمیت ابزارهای مالی برای وضعیت و عملکرد مالی واحد تجاری را ارزیابی کنند.
صورت وضعیت مالی
طبقات داراییهای مالی و بدهیهای مالی
8. مبالغ دفتری هر یک از طبقات زیر که در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ معین شده است باید در صورت وضعیت مالی یا در یادداشتهای توضیحی افشا شود:
الف. داراییهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره به تفکیک (۱) داراییهای مالی که در زمان شناخت اولیه یا در زمان اندازه گیری بعدی طبق بند ۶.۷.۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به طبقه ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص یافته اند و (۲) داراییهای مالی که طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، الزاماً به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اندازه گیری شده اند.
ب تا ت. حذف شد.
ث. بدهیهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره به تفکیک (۱) بدهیهایی که در زمان شناخت اولیه بند ۶.۷.۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، به طبقه ارزش منصفانه از طریق سود با زبان دوره اختصاص یافته اند و (۲) بدهیهای مالی که تعریف نگهداری شده برای مبادله را طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ احراز کرده اند.
ج. داراییهای مالی اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده.
چ. بدهیهای مالی اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده.
ح. داراییهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع به تفکیک (۱) داراییهای مالی که طبق بند ۴.۱.۲ الف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع اندازه گیری شده اند و (۲) سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه ای که در زمان شناخت اولیه طبق بند ۵٫۷۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی به ۹ طبقه اندازه گیری شده ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع اختصاص یافته اند.
داراییهای مالی با بدهیهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره
9. اگر واحد تجاری یک دارایی مالی یا گروهی از داراییهای مالی را به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد که در غیر این صورت به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع با به بهای مستهلک شده اندازه گیری میشد باید موارد زیر را افشا نماید:
الف. حداکثر میزان آسیب پذیری از ریسک اعتباری دارایی مالی یا گروهی از داراییهای مالی در پایان دوره گزارشگری به بند ۱۳۶ الف) مراجعه شود).
ب. مبلغی که به میزان آن ابزار مشتقه اعتباری مربوط یا ابزارهای مشابه حداکثر آسیب پذیری از ریسک اعتباری را کاهش میدهد به بند ۳۶ (ب) مراجعه شود).
پ. میزان تغییر در ارزش منصفانه دارایی مالی یا گروهی از داراییهای مالی طی دوره و بطور انباشته که قابل انتساب به تغییر در ریسک اعتباری دارایی مالی است و به یکی از روشهای زیر تعیین میشود:
1. به عنوان میزان تغییر در ارزش منصفانه که قابل انتساب به تغییر شرایط بازار که موجب ایجاد ریسک بازار میشود، نیست؛ یا
2. استفاده از روشی جایگزین که واحد تجاری معتقد است میزان تغییر در ارزش منصفانه قابل انتساب به تغییر در ریسک اعتباری دارایی را بطور صادقانه بیان میکند.
تغییر شرایط بازار که منجر به ریسک بازار میشود شامل تغییر در نرخ بهره اسمی (مینا)، قیمت کالا، نرخ مبادله ارز یا شاخص قيمتها یا نرخها است.
ت. میزان تغییر در ارزش منصفانه هر گونه ابزار مشتقه اعتباری مربوط یا ابزارهای مشابه طی دوره و بطور انباشته از زمان اختصاص دارایی مالی.
10. اگر واحد تجاری طبق بند ۴.۲.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، بدهی مالی را به طبقه ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد و ملزم به ارائه آثار تغییر در ریسک اعتباری آن بدهی در سایر اقلام سود و زبان جامع شود به بند ۵۷.۷ استاندارد المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود باید موارد زیر را افشا کند:
الف. میزان تغییر انباشته در ارزش منصفانه بدهی مالی که قابل انتساب به تغییرات ریسک اعتباری بدهی مزبور است برای کسب رهنمود بیشتر در خصوص تعیین آثار تغییر در ریسک اعتباری بدهی به بندهای ب ۵۷.۱۳ تاب ۵۷.۲۰ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود.
ب. تفاوت بین مبلغ دفتری بدهی مالی و مبلغی که واحد تجاری بطور قراردادی ملزم است در تاریخ سررسید آن را به دارنده پرداخت کند.
پ. هر گونه انتقال سود یا زیان انباشته در حقوق مالکانه طی دوره شامل دلیل این انتقالها.
ت. اگر بدهی طی دوره قطع شناخت شود، مبلغ در صورت وجود ارائه شده در سایر اقلام سود و زبان جامع که در زمان قطع شناخت تحقق یافته است.
10 الف. اگر واحد تجاری یک بدهی مالی را طبق بند ۴.۲.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان دوره اختصاص داده باشد و ملزم به ارائه تمام تغییرات ارزش منصفانه آن بدهی شامل آثار تغییر در ریسک اعتباری آن بدهی در سود یا زبان دوره باشد. به بندهای ۵۷۷ و ۵.۷۸ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود باید موارد زیر را افشا کند:
الف. میزان تغییر طی دوره و بطور انباشته در ارزش منصفانه بدهی مالی که قابل انتساب به تغییرات ریسک اعتباری بدهی مزبور است برای کسب رهنمود بیشتر در خصوص تعیین آثار تغییر در ریسک اعتباری بدهی به بندهای ب ۵.۷.۱۳ تا ب ۵.۷.۲۰ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود)؛ و
ب. تفاوت بین مبلغ دفتری بدهی مالی و مبلغی که واحد تجاری بطور قراردادی ملزم است در تاریخ سررسید آن را به دارنده پرداخت کند.
11. واحد تجاری همچنین باید موارد زیر را نیز افشا کند:
الف. توضیح تفصیلی درباره روشهای مورد استفاده برای رعایت الزامات مندرج در بندهای (۹ (ب) ۱۰ (الف) و ١٠ الف (الف) و بند ۵.۷.۷ (الف) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، شامل توضیحی درباره دلیل مناسب بودن آن روش.
ب. اگر واحد تجاری بر این باور باشد که افشای ارائه شده در صورت وضعیت مالی یا در یادداشتهای توضیحی به منظور رعایت الزامات مندرج در بندهای (پ) ۱۰ (الف) یا ۱۰ الف (الف) یا بند ۵.۷.۷ (الف) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ تغییر در ارزش منصفانه دارایی مالی یا بدهی مالی قابل انتساب به تغییر در ریسک اعتباری آن را بطور صادقانه بیان نمی‌کند، دلایل این نتیجه گیری و عواملی که از نظر واحد تجاری مربوط است.
پ. توضیح تفصیلی درباره روش یا روشهای مورد استفاده برای تعیین اینکه ارائه آثار تغییرات ریسک اعتباری بدهی در سایر اقلام سود و زبان جامع، عدم تطابق حسابداری در سود یا زبان دوره ایجاد میکند یا آن را افزایش میدهد به بندهای ۵.۷۷ و ۵۷۸ استاندارد بین المللی گزارشگی مالی ۹ مراجعه شود. چنانچه واحد تجاری ملزم به ارائه آثار تغییرات ریسک اعتباری بدهی در سود یا زبان دوره باشد به بند ۵۷۸ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود افشا باید شامل توضیح تفصیلی درباره رابطه اقتصادی توصیف شده در بند ب ۵.۷۶ ۱۶ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ باشد.
سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه اختصاص یافته به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع
11 الف. اگر واحد تجاری آن گونه که بند ۵٫۷۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مجاز کرده است سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه را به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع اختصاص دهد باید موارد زیر را افشا کند:
الف. اینکه کدام یک از سرمایه گذاریها در ابزارهای مالکانه به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع، اختصاص یافته است.
ب. دلایل استفاده از این ارائه جایگزین.
پ. ارزش منصفانه هر یک از این سرمایه گذاریها در پایان دوره گزارشگری
ت. سود تقسیمی شناسایی شده طی دوره به تفکیک سود تقسیمی مربوط به سرمایه گذاریهای قطع شناخت شده طی دوره گزارشگری و سود تقسیمی مربوط به سرمایه گذاریهای نگهداری شده در پایان دوره گزارشگری.
ث. انتقال سود یا زیان انباشته در حقوق مالکانه طی دوره شامل دلیل این انتقالها.
11 ب. اگر واحد تجاری سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع را طی دوره گزارشگری قطع شناخت کرده باشد باید موارد زیر را افشا کند:
الف. دلایل واگذاری سرمایه گذاریها.
ب. ارزش منصفانه سرمایه گذاریها در تاریخ قطع شناخت.
پ. سود یا زیان انباشته در ارتباط با واگذاری
تجدید طبقه بندی
۱۲ تا ۱۲ الف. حذف شد.
12 ب. یک واحد تجاری که در دوره های گزارشگری جاری یا قبلی داراییهای مالی را طبق بند ۴.۴.۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ تجدید طبقه بندی کرده است برای هر رویداد تجدید طبقه بندی واقع شده باید موارد زیر را افشا کند:
الف. تاریخ تجدید طبقه بندی.
ب. توضیح تفصیلی درباره تغییر در مدل تجاری و توصیف کیفی اثر آن بر صورتهای مالی واحد تجاری
پ. مبلغ تجدید طبقه بندی شده به هر طبقه یا از هر طبقه.
12 پ. برای هر دوره گزارشگری پس از تجدید طبقه بندی تا زمان قطع شناخت واحد تجاری باید برای داراییهای تجدید طبقه بندی شده از طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود. یا زبان دوره به. طبقه اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده یا طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زیان جامع موارد زیر را طبق بند ۴.۴.۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ افشا کند:
الف. نرخ بهره مؤثر تعیین شده در تاریخ تجدید طبقه بندی؛ و
ب. درآمد بهره شناسایی شده
12 ت. چنانچه واحد تجاری از آخرین تاریخ گزارشگری سالانه داراییهای مالی را از طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع به طبقه اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده یا از طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره به طبقه اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده یا به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع تجدید طبقه بندی کرده باشد باید موارد زیر را افشا نماید:
الف. ارزش منصفانه داراییهای مالی در پایان دوره گزارشگری؛ و
ب. سود یا زبانی که اگر داراییهای مالی تجدید طبقه بندی نشده بودند طی دوره در ارتباط با ارزش منصفانه در سود یا زبان دوره با سایر اقلام سود و زبان جامع شناسایی میشد.
13. حذف شد.
تهاتر داراییهای مالی و بدهیهای مالی
13 الف. موارد افشای بندهای ۱۳ب تا ۱۳ سایر الزامات افشای این استاندارد را تکمیل میکند و برای تمام ابزارهای مالی شناسایی شده که طبق بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ تهاتر میشوند الزامی است. همچنین این موارد افشا برای ابزارهای مالی شناسایی شده ای که مشمول توافق خالص سازی جامع قابل اعمال یا توافقی مشابه میشوند صرف نظر از اینکه طبق بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ تهاتر شده باشند یا خیر، کاربرد دارد.
13 ب .واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که برای استفاده کنندگان صورتهای مالی امکان ارزیابی تأثیر یا تأثیر بالقوه توافقهای خالص سازی بر وضعیت مالی واحد تجاری را فراهم نماید. این افشا شامل تأثير يا تأثير بالقوه حقوق تهاتر مرتبط با داراییهای مالی شناسایی شده و بدهیهای مالی شناسایی شده واحد تجاری است که در دامنه کاربرد بند ۱۳ الف قرار میگیرد.
13 پ. برای دستیابی به هدف مندرج در بند ۱۳ب واحد تجاری باید در پایان دوره گزارشگری اطلاعات کمی زیر را برای داراییهای مالی شناسایی شده و بدهیهای مالی شناسایی شده ای که در دامنه کاربرد بند ۱۳ الف قرار میگیرند، به تفکیک افشا کند:
الف. مبالغ ناخالص داراییهای مالی شناسایی شده و بدهیهای مالی شناسایی شده؛
ب. مبالغی که طبق معیارهای مندرج در بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ هنگام تعیین مبالغ خالص ارائه شده در صورت وضعیت مالی تهاتر شده اند؛
پ. مبالغ خالص ارائه شده در صورت وضعیت مالی؛
ت. مبالغ مشمول توافق خالص سازی جامع قابل اعمال یا توافقی مشابه که به طریقی دیگر مشمول بند ۱۳پ (ب) نمیشوند، شامل:
1. مبالغ مربوط به ابزارهای مالی شناسایی شده ای که تمام با برخی معیارهای تهاتر مندرج در بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز نمی‌کنند؛ و
2. مبالغ مربوط به وثیقه مالی (شامل وثیقه نقدی)؛ و
ث. مبلغ خالص پس از کسر. مبالغ مندرج. در (ت) از مبالغ مندرج در ا (پ) اشاره شده در بالا
اطلاعات الزامی طبق این بند باید به شکل جدول بطور جداگانه برای داراییهای مالی و بدهیهای مالی ارائه شود؛ مگر اینکه شکل دیگری مناسب تر باشد.
13 ت. کل مبلغ افشا شده طبق بند (۱۳پ (ت) برای یک ابزار مالی باید محدود به مبلغ مندرج در بند ۱۳ پ (پ) برای آن ابزار مالی باشد.
13 ث. واحد تجاری باید به همراه افشای حقوق تهاتر مربوط به داراییهای مالی شناسایی شده و بدهیهای مالی شناسایی شده مشمول توافق خالص سازی جامع قابل اعمال و توافقهای مشابهی که طبق بند ۱۳ پ (ت) افشا شده اند توضیحی شامل ماهیت این حقوق ارائه نماید.
13 ج. در صورتی که اطلاعات الزامی طبق بندهای ۱۳ تا ۱۳ در بیش از یک یادداشت توضیحی افشا شود، واحد تجاری باید بین یادداشتها، عطف متقابل برقرار کند.
وثيقه
14. واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. مبلغ دفتری داراییهای مالی که به عنوان وثیقه بدهیها یا بدهیهای احتمالی در رهن قرار گرفته است، شامل مبالغ تجديد طبقه بندی شده طبق بند ۳.۲.۲۳ (الف) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۹ و
ب. شرایط مربوط به وثیقه گذاری
15. زمانی که واحد تجاری وثیقه ای از داراییهای مالی با غیر مالی در اختیار دارد و مجاز است که در صورت عدم نکول مالک وثیقه، آن را بفروشد یا مجدداً به رهن بگذارد باید موارد زیر را افشا کند.
الف. ارزش منصفانه وثیقه نگهداری شده؛
ب. ارزش منصفانه هر گونه وثیقه فروش رفته یا مجدداً به رهن گذاشته شده و اینکه واحد تجاری متعهد به استرداد آن است یا خیر؛ و
پ. مفاد و شرایط مرتبط با استفاده از وثیقه
حساب ذخیره بابت زبانهای اعتباری
16. حذف شد.
16 الف. مبلغ دفتری داراییهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع طبق بند ۴.۱.۲ الیف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، با استفاده از حساب ذخیره کاهش ارزش کاهش نمی‌یابد و واحد تجاری نباید ذخیره کاهش ارزش را بطور جداگانه در صورت وضعیت مالی به عنوان کاهش مبلغ دفتری دارایی مالی ارائه کند با وجود این واحد تجاری باید ذخیره کاهش ارزش را در یادداشتهای توضیحی صورتهای مالی افشا نماید.
ابزارهای مالی مرکب دارای ابزارهای مشتقه تعبیه شده متعدد
17. اگر واحد تجاری ابزاری منتشر کند که شامل هر دو جزء بدهی و حقوق مالکانه باشد به بند ۲۸ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ مراجعه شود و آن ابزار دارای ابزارهای مشتقه تعبیه شده متعددی باشد که ارزش آنها به یکدیگر وابسته است (مانند یک ابزار بدهی قابل تبدیل قابل خرید واحد تجاری باید وجود این ویژگیها را افشا کند.
نکول و نقض
18. واحد تجاری باید در مورد وامهای پرداختنی شناسایی شده در پایان دوره گزارشگری موارد زیر را افشا کند
الف. جزئیات هر گونه نکول اصل بهره وجوه استهلاکی یا شرایط باز خرید وامهای پرداختنی مزبور طی دوره؛
ب. مبلغ دفتری وامهای پرداختنی نکول شده در پایان دوره گزارشگری؛ و
پ. اینکه پیش از تأیید صورتهای مالی برای انتشار نکول رفع شده است یا درباره شرایط وامهای پرداختنی مذاکره مجدد صورت گرفته است.
19. اگر به غیر از موارد مطرح شده در بند ۱۸ شرایط مربوط به موافقت نامه وام طی دوره نقض شود در صورتی که موارد نقض شده به وام دهنده اجازه دهد بازپرداخت سریع تر را درخواست نماید واحد تجاری باید اطلاعات الزامی طبق بند ۱۸ را افشا کند مگر اینکه در پایان دوره گزارشگری یا پیش از آن موارد نقض شده رفع یا درباره شرایط وام مذاکره مجدد صورت گرفته باشد).
صورت سود و زیان جامع
اقلام درآمد هزینه سود یا زبان
20. واحد تجاری باید افلام درآمد هزینه سود یا زبان زیر را در صورت سود و زبان جامع یا یادداشتهای توضیحی افشا کند:
الف. خالص سودها یا خالص زیانهای مربوط به :
1. داراییهای مالی یا بدهیهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود با زبان دوره به تفکیک داراییهای مالی یا بدهیهای مالی اختصاص یافته به این طبقه در زمان شناخت اولیه یا در زمان اندازه گیری بعدی طبق بند ۶۷۰۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ و داراییهای مالی یا بدهیهای مالی که طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ الزاماً به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان دوره اندازه گیری میشوند برای مثال بدهیهای مالی که تعریف نگهداری شده برای مبادله در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را احراز میکنند. برای بدهیهای مالی اختصاص یافته به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره واحد تجاری باید مبلغ سود یا زبان شناسایی شده در سایر افلام سود و زبان جامع و مبلغ شناسایی شده در سود یا زبان دوره را به تفکیک نشان دهد.
۲ تا ۴. حذف شد.
5. بدهیهای مالی اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده.
6. داراییهای مالی اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده.
7. سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه اختصاص یافته به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع طبق بند ۵۷۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ .
8. داراییهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع طبق بند ۴.۱.۲ الف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، به تفکیک مبلغ سود یا زبان شناسایی شده در سایر اقلام سود و زبان جامع طی دوره و مبلغ تجدید طبقه بندی شده از سایر اقلام سود و زبان جامع انباشته به سود یا زبان دوره در زمان قطع شناخت.
ب. کل درآمد بهره و کل هزینه بهره محاسبه شده با استفاده از روش بهره مؤثر برای داراییهای مالی اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده یا داراییهای مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع طبق بند ۴.۱.۲ الف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۹ این مبالغ باید به تفکیک نشان داده شود یا بدهیهای مالی که به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اندازه گیری نشده است.
پ. درآمد و هزینه حق الزحمه به غیر از مبالغی که در تعیین نرخ بهره مؤثر لحاظ میشود ناشی از:
1. داراییهای مالی و بدهیهای مالی که به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اندازه گیری نمیشوند؛ و
2. انواع فعالیتهای امانی که منجر به نگهداری یا سرمایه گذاری در داراییها از جانب افراد امنا طرحهای مزایای بازنشستگی و سایر مؤسسات میشود.
ت. حذف شد.
ث. حذف شد.
20 الف. واحد تجاری باید تحلیلی درباره سود یا زبان شناسایی شده در صورت سود و زبان جامع که ناشی از قطع شناخت داراییهای مالی اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده است را افشا کند و سودها و زبانهای ناشی از قطع شناخت این داراییهای مالی را به تفکیک نشان دهد. افشای مزبور باید شامل دلایل قطع شناخت آن داراییهای مالی باشد.
سایر موارد افشا
رویه های حسابداری
21. طبق بند ۱۱۷ استاندارد بین المللی حسابداری ۱ ارائه صورتهای مالی تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۷ واحد تجاری در خلاصه اهم رویه های حسابداری مبنای (مبانی) اندازه گیری مورد استفاده در تهیه صورتهای مالی و سایر رویه های حسابداری مورد استفاده را که به درک صورتهای مالی مربوط است افشا میکند.
حسابداری مصون سازی
21 الف. واحد تجاری در ارتباط با آسیب پذیری از ریسکهایی که واحد تجاری آنها را مصون میکند و تصمیم میگیرد برای آنها حسابداری مصون سازی را اعمال نماید باید الزامات افشا در بندهای ۲۱ ب تا ۲۴ ج را بکار گیرد. افشا درباره حسابداری مصون سازی باید اطلاعاتی درباره موارد زیر فراهم کند:
الف. راهبرد مدیریت ریسک واحد تجاری و نحوه استفاده از آن برای مدیریت ریسک؛
ب. نحوه اثر گذاری فعالیتهای مصون سازی واحد تجاری بر مبلغ زمان بندی و عدم اطمینان جریانهای نقدی آتی آن؛ و
پ. اثری که حسابداری مصون سازی بر صورت وضعیت مالی صورت سود و زبان جامع و صورت تغییرات در حقوق مالکانه واحد تجاری داشته است.
21 ب. واحد تجاری باید افشاهای الزامی را در یادداشتی جداگانه یا در بخشی جداگانه از صورتهای مالی خود ارائه کند. با وجود این ضرورتی ندارد واحد تجاری اطلاعاتی را که در جای دیگری ارائه کرده است تکرار کند مشروط بر اینکه اطلاعات مزبور از صورتهای مالی به گزارشهای مربوط مانند یادداشت مدیران یا گزارش ریسک که همزمان و در شرایط یکسان با صورتهای مالی در دسترس استفاده کنندگان قرار میگیرد عطف متقابل داده شود. بدون عطف متقابل اطلاعات صورتهای مالی ناقص است.
21 پ. در مواردی که واحد تجاری طبق بندهای ۲۲ الف تا ۲۴ ج باید اطلاعات افشا شده را بر حسب انواع ریسک تفکیک کند، واحد تجاری باید نوع هر ریسک را بر اساس وضعیت ریسکی که تصمیم به مصون سازی آن گرفته است و حسابداری مصون سازی را برای آن بکار میگیرد، تعیین کند. واحد تجاری باید انواع ریسک را برای تمام افشاهای مربوط به حسابداری مصون سازی بطور یکنواخت تعیین کند.
21 ت. برای دستیابی به اهداف بند ۲۱ الف واحد تجاری باید به استثنای مواردی که به گونه ای دیگر در زیر تعیین شده است تعیین کند چه میزان جزئیات باید افشا شود، به چه میزان باید بر جنبه های مختلف الزامات افشا تأکید شود، سطح مناسب تجمیع یا تفکیک چقدر باشد و اینکه استفاده کنندگان صورتهای مالی نیاز به توضیحات اضافی برای ارزیابی اطلاعات کمی افشاشده دارند یا خیر با وجود این واحد تجاری باید از همان سطح تجمیع یا تفکیکی استفاده کند که برای الزامات افشای اطلاعات مربوط در این استاندارد و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ اندازه گیری ارزش منصفانه بکار میگیرد.
راهبرد مدیریت ریسک
22. حذف شد.
22 الف. واحد تجاری باید برای هر نوع ریسک راهبرد مدیریت ریسک خود را برای وضعیتهای ریسکی که تصمیم به مصون سازی آن گرفته است و حسابداری مصون سازی را برای آن بکار میگیرد توضیح دهد. این توضیحات باید به استفاده کنندگان صورتهای مالی در ارزیابی برای مثال موارد زیر کمک کند:
الف. نحوه ایجاد هر ریسک.
ب. نحوه مدیریت هر ریسک توسط واحد تجاری شامل اینکه واحد تجاری یک قلم را بطور کامل بابت تمام ریسکها مصون میکند یا یک جزء یا اجزای ریسک یک قلم را مصون می‌نماید و دلیل این کار.
پ. میزان آسیب پذیری از ریسک که واحد تجاری آن را مدیریت میکند.
22 ب. به منظور رعایت الزامات مندرج در بند ۲۲ الف اطلاعات باید شامل توصیف موارد زیر باشد اما محدود به این موارد نیست
الف. ابزارهای مصون سازی مورد استفاده و نحوه استفاده از آنها برای مصون سازی آسیب پذیری از ریسک؛
ب. نحوه تعیین رابطه اقتصادی بین قلم مصون شده و ابزار مصون سازی توسط واحد تجاری برای مقاصد ارزیابی اثر بخشی مصون سازی؛ و
پ. نحوه تعیین نسبت مصون سازی توسط واحد تجاری و اینکه منابع غیر اثر بخشی مصون سازی کدامند.
22 پ. هنگامی که واحد تجاری جزء خاصی از ریسک را به عنوان قلم مصون شده اختصاص میدهد به بند ۶.۳۷ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود باید افزون بر افشاهای الزامی طبق بند ۲۲ الف و ۲۲ب اطلاعات کمی و کیفی درباره موارد زیر ارائه کند.
الف. نحوه تعیین جزئی از ریسک که به عنوان قلم مصون شده اختصاص می‌یابد (شامل) توصیف ماهیت ارتباط بین جزء ریسک و کل آن قلم)؛ و
ب. نحوه ارتباط جزء ریسک به کل آن قلم برای مثال بطور تاریخی جزء ریسک اختصاص یافته ۸۰ درصد تغییر در ارزش منصفانه کل یک قلم را پوشش میدهد.
مبلغ زمانبندی و عدم اطمینان جریانهای نقدی آنی
23. حذف شد.
23 الف. به استثنای معافیت مندرج در بند ۲۳ واحد تجاری باید اطلاعات کمی را بر حسب نوع ریسک افشا کند تا استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند شرایط ابزارهای مصون سازی و نحوه اثر گذاری آنها بر مبلغ زمانبندی و عدم اطمینان جریانهای نقدی آنی واحد تجاری را ارزیابی کنند.
23 ب. برای رعایت الزام مندرج در بند ۲۳ الف، واحد تجاری باید اطلاعات را به گونه ای تفکیک کند که موارد زیر افشا شود:
الف. زمانبندی مبلغ اسمی ابزار مصون سازی؛ و
ب. در صورت عملی بودن میانگین قیمت با نرخ برای مثال قیمتهای اعمال یا آتی و غیره) ابزار مصون سازی
23 پ. در شرایطی که واحد تجاری به دلیل تغییر مکرر ابزار مصون سازی و قلم مصون شده یعنی واحد تجاری از فرایندی پویا استفاده میکند که در آن هم وضعیت ریسکی و هم ابزارهای مصون سازی مورد استفاده برای مدیریت آن وضعیت ریسکی، برای طولانی مدت یکسان باقی نمی‌مانند مانند مثال بند ب ۶۵.۲۴ (ب) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۹) روابط مصون سازی را بطور مکرر تعدیل میکند یعنی آن را متوقف و مجدداً شروع میکند، واحد تجاری :
الف. از افشاهای الزامی طبق بندهای ۲۳ الف و ۲۳ ب معاف میشود.
ب. باید موارد زیر را افشا کند:
1. اطلاعاتی درباره اینکه راهبرد نهایی مدیریت ریسک در ارتباط با آن روابط مصون سازی چیست؛
2. توصیف نحوه انعکاس راهبرد مدیریت ریسک از طریق حسابداری مصون سازی و اختصاص آن روابط مصون سازی خاص و
3. اشاره به اینکه برای چند بار روابط مصون سازی به عنوان بخشی از فرایند واحد تجاری در ارتباط با آن روابط مصون سازی، متوقف و مجدداً شروع شده است.
23 ت. واحد تجاری باید توصیفی در ارتباط با منبع غیر اثر بخشی مصون سازی که انتظار میرود بر رابطه مصون سازی در طول مدت مصون سازی مؤثر باشد، بر حسب نوع ریسک افشا کند.
23 ث. در صورتی که در رابطه مصون سازی دیگر منابع غیر اثر بخشی مصون سازی به وجود آید واحد تجاری باید این منابع را بر حسب ریسک افشا کند و درباره غیر اثر بخشی مصون سازی ایجاد شده، توضیح دهد.
23 ج. در مصون سازی جریانهای نقدی واحد تجاری باید توصیفی از هر معامله پیش بینی شده ای که در دوره قبل برای آن حسابداری مصون سازی استفاده شده است اما انتظار نمی‌رود دیگر واقع شود، افشا کند.
آثار حسابداری مصون سازی بر وضعیت و عملکرد مالی
24. حذف شد.
24 الف. واحد تجاری باید در قالب یک جدول مبالغ زیر را در ارتباط با اقلام اختصاص یافته به عنوان ابزارهای مصون سازی، بطور جداگانه بر حسب نوع ریسک برای هر یک از انواع مصون سازی مصون سازی ارزش منصفانه مصون سازی جریانهای نقدی یا مصون سازی خالص سرمایه گذاری در عملیات خارجی افشا کند:
الف. مبلغ دفتری ابزارهای مصون سازی داراییهای مالی جدا از بدهیهای مالی)؛
ب. قلم اصلی مندرج در صورت وضعیت مالی که شامل ابزار مصون سازی است؛
پ. تغییر در ارزش منصفانه ابزار مصون سازی استفاده شده به عنوان مبنایی برای شناسایی غیر اثر بخشی مصون سازی برای دوره؛ و
ت. مقادیر اسمی شامل کمیتهایی همچون تناژ با متر مکعب) ابزارهای مصون سازی.
24 ب. واحد تجاری باید در قالب یک جدول مبالغ زیر را در ارتباط با اقلام مصون شده بطور جداگانه بر حسب نوع ریسک برای هر یک انواع مصون سازی افشا کند:
الف. برای مصون سازی ارزش منصفانه:
1. مبلغ دفتری قلم مصون شده شناسایی شده در صورت وضعیت مالی ارائه داراییها جدا از بدهیها)
2. مبلغ انباشته تعدیلات مصون سازی ارزش منصفانه مرتبط با قلم مصون شده که در مبلغ دفتری قلم مصون شده شناسایی شده در صورت وضعیت مالی لحاظ گردیده است ارائه داراییها جدا از بدهیها
3. قلم اصلی مندرج در صورت وضعیت مالی که شامل قلم مصون شده است؛
4. تغییر در ارزش قلم مصون شده استفاده شده به عنوان مبنایی برای شناسایی غیر اثر بخشی مصون سازی برای دوره و
5. مبلغ انباشته تعدیلات مصون سازی ارزش منصفانه که در ارتباط با هر قلم مصون شده ای که تعدیل آن بابت سودها و زبانهای مصون سازی طبق بند ۶.۵.۱۰ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ متوقف شده است، در صورت وضعیت مالی باقی مانده است.
ب. برای مصون سازی جریانهای نقدی و مصون سازی خالص سرمایه گذاری در عملیات خارجی:
1. تغییر در ارزش قلم مصون شده استفاده شده به عنوان مبنایی برای شناسایی غیر اثر بخشی مصون سازی برای دوره یعنی برای مصون سازی جریانهای نقدی تغییر در ارزش استفاده برای مصون سازی طبق بند ۶.۵.۱۱ (پ) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۹)؛
2. مانده اندوخته مصون سازی جریانهای نقدی و اندوخته تسعیر ارز برای مصون سازیهای مستمری که طبق بندهای ۶.۵.۱۱ و ۶.۵.۱۳ (الف) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به حساب گرفته میشوند؛ و
3. مانده اندوخته مصون سازی جریانهای نقدی و اندوخته تسعیر ارز که در نتیجه هر رابطه مصون سازی که بکارگیری حسابداری مصون سازی برای آن متوقف شده، باقی مانده است.
24 پ. واحد تجاری باید در قالب یک جدول مبالغ زیر را برای هر یک از انواع مصون سازی بطور جداگانه بر حسب نوع ریسک افشا کند:
الف. برای مصون سازی ارزش منصفانه :
1. غیر اثر بخشی مصون سازی یعنی تفاوت میان سودها یا زیانهای مصون سازی ابزار مصون سازی و قلم مصون شده شناسایی شده در سود یا زبان دوره یا سایر اقلام سود و زبان جامع برای مصون سازی ابزار مالکانه ای که واحد تجاری تصمیم گرفته است تغییر در ارزش منصفانه آن را طبق بند ۵.۷.۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ در سایر اقلام سود و زبان جامع ارائه کند؛ و
2. قلم اصلی مندرج در صورت سود و زبان جامع که شامل غیر اثر بخشی مصون سازی شناسایی شده است.
ب. برای مصون سازی جریانهای نقدی و مصون سازی خالص سرمایه گذاری در عملیات خارجی:
1. سودها یا زبانهای مصون سازی دوره گزارشگری که در سایر اقلام سود و زبان جامع شناسایی میشود؛
2. غیر اثر بخشی مصون سازی شناسایی شده در سود یا زبان دوره
3. قلم اصلی مندرج در صورت سود و زبان جامع که شامل غیر اثر بخشی مصون سازی شناسایی شده است؛
4. مبلغ تجدید طبقه بندی شده از اندوخته مصون سازی جریانهای نقدی یا اندوخته تسعیر ارز به سود یا زیان دوره به عنوان تعدیلات تجدید طبقه بندی به استاندارد بین المللی حسابداری ۱ مراجعه شود) تفاوت بین مبالغی که قبلاً حسابداری مصون سازی برای آن استفاده شده است اما دیگر انتظار نمی‌رود که جریانهای نقدی آتی مصون شده آن واقع شوند و مبالغی که به دلیل اثرگذاری قلم مصون شده بر سود یا زبان دوره، انتقال یافته اند)؛
5. قلم اصلی مندرج در صورت سود و زبان جامع که شامل تعدیلات تجدید طبقه بندی است به استاندارد بین المللی حسابداری ۱ مراجعه شود)؛ و
6. برای مصون سازی وضعیت خالص سودها و زبانهای مصون سازی در قالب یک قلم اصلی جداگانه در صورت سود و زبان جامع شناسایی میشود به بند ۶.۶.۴ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود).
24 ت. هرگاه در روابط مصون سازی که معافیت بند ۲۳پ برای آن کاربرد دارد حجم روابط مصون سازی معرف حجم عادی طی دوره نباشد (یعنی حجم در تاریخ گزارشگری منعکس کننده حجم طی دوره نباشد، واحد تجاری باید این موضوع و دلیل اینکه معتقد است این حجمها معرف نیستند را افشا کند.
24 ث. واحد تجاری باید برای هر جزء حقوق مالکانه یک صورت تطبیق و تجزیه و تحلیلی از سایر اقلام سود و زبان جامع را طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۱ ارائه کند که همراه با یکدیگر شامل موارد زیر باشد:
الف. حداقل بين مبالغ مرتبط با افشاهای مندرج در بند (۲۴ پ (ب) (۱) و (ب) (۴) و نیز مبالغ به حساب منظور شده طبق بند ۶۵.۱۱ت (۱) و ت (۳) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ تمایز قائل شود؛
ب. هنگامی که واحد تجاری ارزش زمانی اختیارهای معامله را طبق بند ۶۵.۱۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به حساب منظور میکند، بین مبالغ مربوط به ارزش زمانی اختیارهای معامله ای که اقلام مصون شده مرتبط با معامله را مصون میکنند و مبالغ مربوط به ارزش زمانی اختیارهای معامله ای که اقلام مصون شده مربوط به دوره زمانی را مصون مینمایند، تمایز قائل شود؛ و
پ. بین مبالغ مربوط به عنصر آتی پیمانهای آتی و تفاوت مبنای ارز ابزارهای مالی که اقلام مصون شده مرتبط با معامله را مصون کنند و مبالغ مربوط به عنصر آتی پیمانهای آتی و تفاوت مبنای ارز ابزارهای مالی که اقلام مصون شده مرتبط با دوره زمانی مصون مینمایند تمایز قائل شود، مشروط بر اینکه واحد تجاری این مبالغ را طبق بند ۶۵.۱۶ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به حساب منظور کند.
24 ج. واحد تجاری باید اطلاعات الزامی در بند ۲۴ت را بطور جداگانه بر حسب نوع ریسک افشا کند. این تفکیک بر حسب ریسک ممکن است در یادداشتهای توضیحی صورتهای مالی ارائه شود.
اختیار اختصاص آسیب پذیری از ریسک اعتباری به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره
24 چ. در صورتی که واحد تجاری به دلیل استفاده از ابزارهای مشتقه اعتباری برای مدیریت ریسک اعتباری یک ابزار مالی، کل آن ابزار مالی یا بخشی از آن را به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد باید موارد زیر را افشا کند:
الف. در ارتباط با ابزارهای مشتقه اعتباری که به منظور مدیریت ریسک اعتباری ابزارهای مالی اختصاص یافته به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره طبق بند ۶۷.۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مورد استفاده قرار گرفته اند، یک صورت تطبیق مبلغ اسمی و یک صورت تطبیق ارزش منصفانه در ابتدا و پایان دوره؛
ب. سود یا زبان ناشی از اختصاص یک ابزار مالی یا بخشی از آن به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان دوره طبق بند ۶۷.۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ که در سود یا زبان دوره شناسایی شده است؛ و
پ. در زمان توقف اندازه گیری یک ابزار مالی یا بخشی از آن به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره ارزش منصفانه آن ابزار مالی که طبق بند ۶.۷.۴ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مبلغ دفتری جدید محسوب میشود و مبلغ اسمی یا اصل مربوط به استثنای ارائه اطلاعات مقایسه ای طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۱ ضرورتی ندارد واحد تجاری این افشا را در دوره های بعدی ادامه دهد.
ارزش منصفانه
25. به استثنای موارد الزامی طبق بند ۲۹ واحد تجاری باید برای هر طبقه از داراییهای مالی و بدهیهای مالی به بند ۶ مراجعه شود)، ارزش منصفانه آن طبقه از داراییها و بدهیها را به گونه ای افشا کند که امکان مقایسه با مبلغ دفتری آن فراهم شود.
26. در افشای ارزش منصفانه، واحد تجاری باید داراییهای مالی و بدهیهای مالی را در طبقاتی گروه بندی کند اما باید تنها به میزانی که مبالغ دفتری آنها در صورت وضعیت مالی تهاتر میشود، آنها را تهاتر نماید.
۲۷ تا ۲۷ ب. حذف شد.
28. در برخی موارد واحد تجاری در زمان شناخت اولیه دارایی مالی یا بدهی مالی سود یا زبان شناسایی نمی‌کند زیرا ارزش منصفانه، نه مستند به قیمت اعلام شده برای دارایی یا بدهی یکسان در بازاری فعال یعنی داده های ورودی سطح (۱) است و نه مبتنی بر تکنیک ارزشیابی است که تنها از داده های قابل مشاهده در بازار استفاده میکند به بند ب ۱.۲. ۵ الف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود. در چنین شرایطی واحد تجاری باید موارد زیر را بر حسب طبقات دارایی مالی یا بدهی مالی افشا کند:
الف. رویه حسابداری آن برای شناسایی تفاوت بین ارزش منصفانه در زمان شناخت اولیه و قیمت معامله در سود یا زبان دوره به منظور انعکاس تغییر در عواملی از جمله زمان که فعالان بازار هنگام قیمت گذاری دارایی یا بدهی در نظر میگیرند به بند. ۵الف (ب) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود).
ب. کل تفاوت قابل شناسایی در سود یا زبان دوره در ابتدا و پایان دوره و صورت تطبیق تغییرات در مانده این تفاوت
پ. اینکه چرا واحد تجاری به این نتیجه رسیده است که قیمت معامله بهترین شواهد از ارزش منصفانه نیست، شامل توصیف شواهدی که از ارزش منصفانه پشتیبانی میکنند.
29. افشای ارزش منصفانه در موارد زیر الزامی نیست
الف. زمانی که مبلغ دفتری ابزارهای مالی مانند دریافتنی ها و پرداختنی های تجاری کوتاه مدت تقریب معقولی از ارزش منصفانه آنها باشد؛
ب. حذف شد
پ. قراردادی که دارای ویژگی مشارکت اختیاری است طبق توصیف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۴)، مشروط بر اینکه ارزش منصفانه آن ویژگی به گونه ای قابل اتکا، قابل اندازه گیری نباشد.
ت. برای بدهیهای اجاره
30. در خصوص مورد مطرح شده در بند ۲۹ (پ) واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که به استفاده کنندگان صورتهای مالی برای اعمال قضاوت درباره میزان تفاوتهای احتمالی بین مبلغ دفتری و ارزش منصفانه آن قراردادها کمک نماید؛ این اطلاعات شامل موارد زیر است:
الف این موضوع که اطلاعات ارزش منصفانه ابزارهای مزبور به این دلیل که ارزش منصفانه آنها به گونه ای قابل اتکا قابل اندازه گیری نیست، افشا نشده است؛
ب. شرحی از ابزارهای مالی مبلغ دفتری آنها و توضیحی درباره اینکه به چه دلیل ارزش منصفانه به گونه ای قابل اتکا قابل اندازه گیری نیست؛
پ. اطلاعات درباره بازار ابزارهای مورد نظر؛
ت. اطلاعات درباره اینکه واحد تجاری قصد واگذاری ابزارهای مالی را دارد یا خیر و چگونگی انجام این کار؛ و
ث. در صورت قطع شناخت ابزارهای مالی که ارزش منصفانه آنها در گذشته به گونه ای قابل اتکا قابل اندازه گیری نبوده است. این موضوع مبلغ دفتری آنها در زمان قطع شناخت و مبلغ سود یا زبان شناسایی شده
ماهیت و میزان ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی
۳۱. واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که به استفاده کنندگان صورتهای مالی در ارزیابی ماهیت و میزان ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی که واحد تجاری در پایان دوره گزارشگری در معرض آنها قرار میگیرد کمک نماید.
32. افشاهای الزامی طبق بندهای ۳۳ تا ۴۲ بر ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی و نحوه مدیریت آنها تمرکز میکند. این ریسکها بطور معمول شامل ریسک اعتباری ریسک نقدینگی و ریسک بازار است اما محدود به این موارد نمی‌شود.
32 الف. موارد افشای کیفی به همراه افشاهای کمی به استفاده کنندگان امکان برقراری ارتباط بین افشاهای مرتبط را میدهد و در نتیجه تصویری کلی از ماهیت و میزان ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی ایجاد میکند تعامل بین افشاهای کیفی و کمی به افشای اطلاعات کمک میکند به گونه ای که استفاده کنندگان بهتر میتوانند آسیب پذیری از ریسکها را ارزیابی کنند.
افشاهای کیفی
33. واحد تجاری باید برای هر یک از انواع ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی، موارد زیر را افشا کند:
الف. آسیب پذیری از ریسکها و نحوه ایجاد آنها؛
ب. اهداف رویه ها و فرایندهای مدیریت ریسک و روشهای مورد استفاده برای اندازه گیری ریسک؛ و
پ. هر گونه تغییر در قسمتهای (الف) یا (ب) نسبت به دوره گذشته.
افشاهای کمی
34. واحد تجاری باید برای هر یک از انواع ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی، موارد زیر را افشا کند:
الف. خلاصه ای از اطلاعات کمی درباره آسیب پذیری واحد تجاری از ریسک مورد نظر در پایان دوره گزارشگری این افشا باید مبتنی بر اطلاعات درون سازمانی تهیه شده برای مدیران اصلی واحد تجاری طبق تعریف مندرج در استاندارد بین المللی حسابداری ۲۴ افشای اطلاعات اشخاص وابسته برای مثال هیئت مدیره یا مدیر عامل واحد تجاری باشد.
ب. افشاهای الزامی طبق بندهای ۳۵ الف تا ۴۲ به میزانی که طبق قسمت (الف) ارائه نشده باشد.
پ. تمرکز ریسک در صورتی که بر اساس افشاهای ارائه شده طبق قسمتهای (الف) و (ب) بالا، مشخص نباشد.
35. چنانچه اطلاعات کمی افشا شده در پایان دوره گزارشگری معرف آسیب پذیری واحد تجاری از ریسک طی دوره نباشد، واحد تجاری باید اطلاعات بیشتری ارائه کند که معرف این موضوع باشد.
ریسک اعتباری
دامنه کاربرد و اهداف
35 الف. واحد تجاری باید برای ابزارهای مالی که الزامات کاهش ارزش مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای آنها کاربرد الزامات افشای مندرج : در بندهای ۳۵ تا. ۳۵ را ا بکار گیرد. با وجود این :
الف. برای آن دسته از دریافتنی های تجاری داراییهای ناشی از قرارداد و دریافتنی های اجاره که با وجود گذشت بیش از ۳۰ روز از سررسید، تعدیل شده اند اگر زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر ابزار طبق بند ۵۵.۱۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ شناسایی شده باشد بند ۳۵ د (الف) کاربرد دار و
ب. بند ۳۵ ذ (ب) برای دریافتنیهای اجاره کاربرد ندارد.
35 ب. افشا درباره ریسک اعتباری طبق بندهای ۳۵ ج تا ۳۵ باید برای استفاده کنندگان صورتهای مالی درک اثر ریسک اعتباری بر مبلغ، زمانبندی و عدم اطمینان جریانهای نقدی آنی را امکانپذیر کند. برای دستیابی به این هدف افشا درباره ریسک اعتباری باید موارد زیر را فراهم آورد
الف : اطلاعاتی درباره رویه های مدیریت ریسک اعتباری واحد تجاری و نحوه ارتباط آنها با شناسایی و اندازه گیری زبانهای شامل روشها مفروضات و اطلاعات استفاده شده برای اندازه گیری زبانهای اعتباری مورد انتظار
ب. اطلاعات کمی و کیفی که برای استفاده کنندگان صورتهای مالی ارزیابی مبالغ مندرج در صورتهای مالی را که ناشی از زبانهای اعتباری مورد انتظار است شامل تغییرات در مبلغ زبانهای اعتباری مورد انتظار و دلایل این تغییرات، امکانپذیر میکند؛ و
پ. اطلاعات درباره آسیب پذیری واحد تجاری از ریسک اعتباری یعنی ریسک اعتباری داراییهای مالی واحد تجاری و تعهد به تمدید اعتبار شامل تمرکز با اهمیت ریسک اعتباری
35 پ. ضرورتی ندارد واحد تجاری اطلاعاتی را که در جای دیگری ارائه کرده است تکرار کند مشروط بر اینکه اطلاعات مزبور از صورتهای مالی به گزارشهای مربوط مانند یادداشت مدیران یا گزارش ریسک که همزمان و در شرایط یکسان با صورتهای مالی در دسترس استفاده کنندگان قرار میگیرد عطف متقابل داده شود. بدون عطف متقابل اطلاعات صورتهای مالی ناقص است.
35 ت. برای دستیابی به اهداف مندرج در بند ۳۵ب واحد تجاری باید به استثنای مواردی که به گونه ای دیگر تعیین شده است) تعیین کنند چه میزان جزئیات باید افشا شود، به چه میزان باید بر جنبه های مختلف الزامات افشا تأکید شود سطح مناسب تجمیع یا تفکیک چقدر باشد. و اینکه استفاده کنندگان صورتهای مالی نیاز به توضیحات اضافی برای ارزیابی اطلاعات کمی افشا شده دارند یا خیر.
35 ت.. در صورتی که افشا طبق بندهای ۳۵ ج تا ۳۵ برای دستیابی به اهداف مندرج در بند ۳۵ب کافی نباشد واحد تجاری باید اطلاعات دیگری را که برای دستیابی به این اهداف ضروری است افشا کند.
رویه های مدیریت ریسک اعتباری
35 ج. واحد تجای باید رویه های مدیریت ریسک اعتباری خود و نحوه ارتباط آنها با شناخت و اندازه گیری زیانهای اعتباری مورد انتظار را توضیح دهد. برای این منظور واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند موارد زیر را درک و ارزیابی کنند
الف. نحوه تعیین اینکه ریسک اعتباری ابزارهای مالی نسبت به زمان شناخت اولیه افزایش قابل ملاحظه داشته است یا خیر، از جمله اینکه در صورت وجود موارد زیر چگونه این موضوع تعیین میشود.
1. ابزارهای مالی به عنوان ابزارهای مالی با ریسک اعتباری پایین طبق بند ۵۵.۱۰ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ نظر گرفته شوند شامل طبقات ابزارهای مالی که بند مزبور برای آنها کاربرد دارد؛ و
2. پیش فرض مندرج در بند ۵۵.۱۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مبنی بر افزایش قابل ملاحظه در ریسک اعتباری نسبت به زمان شناخت اولیه در صورت گذشت بیش از ۳۰ روز از سرررسید داراییهای مالی رد شده باشد.
ب. تعاريف واحد تجاری از نکول شامل دلایل انتخاب این تعاریف
پ. در صورتی که زبانهای اعتباری مورد انتظار بر مبنای جمعی اندازه گیری شده باشد، نحوه گروه بندی ابزارها
ت. نحوه تعیین اینکه داراییهای مالی به عنوان داراییهای مالی با کیفیت اعتباری کاهش یافته تلقی میشوند.
ث. سیاست واحد تجاری برای حذف داراییهای مالی از دفاتر از جمله نشانه های نبود انتظار معقول از بازیافت و اطلاعات درباره سیاست مزبور در ارتباط با داراییهای مالی که از دفاتر حذف شده اند اما هنوز در معرض اقدامات قانونی قرار دارند؛ و
ج. نحوه بکارگیری الزامات مندرج در بند ۵.۵.۱۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای تعدیل جریانهای نقدی قراردادی داراییهای مالی شامل نحوه انجام موارد زیر توسط واحد تجاری :
1. تعیین اینکه ریسک اعتباری یک دارایی مالی تعدیل شده که ذخیره کاهش ارزش آن قبلاً به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر اندازه گیری شده است به اندازه ای بهبود یافته است که برگشت ذخیره کاهش ارزش به مبلغی باشد که ذخیره کاهش ارزش برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار ۱۲ ماهه طبق بند ۵.۵.۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ اندازه گیری شود؛ و
2. ارزیابی اینکه چه میزان از ذخیره کاهش ارزش داراییهای مالی که معیارهای قسمت (۱) را احراز میکنند، بعداً به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر، طبق بند ۵۵.۳ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ تجدید اندازه گیری میشود.
35 چ. واحد تجاری باید داده های ورودی مفروضات و روشهای برآورد استفاده شده برای بکارگیری الزامات مندرج در بخش ۵.۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را توضیح دهد. برای این منظور واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. مبنای داده های ورودی مفروضات و روشهای برآورد استفاده شده برای:
1. اندازه گیری زبانهای اعتباری مورد انتظار ۱۲ ماهه و در طول عمر
2. تعیین اینکه ریسک اعتباری ابزارهای مالی نسبت به زمان شناخت اولیه افزایش قابل ملاحظه داشته است یا خیر؛ و
3. تعیین اینکه دارایی مالی یک دارایی مالی با کیفیت اعتباری کاهش یافته است یا خیر.
ب. نحوه بکارگیری اطلاعات مبتنی بر آینده برای تعیین زبانهای اعتباری مورد انتظار شامل استفاده از اطلاعات کلان اقتصادی؛ و
پ. تغییر در روشهای برآورد یا مفروضات با اهمیت لحاظ شده طی دوره گزارشگری و دلایل این تغییرات
اطلاعات کمی و کیفی درباره مبالغ ناشی از زبانهای اعتباری مورد انتظار
35 ح. برای توضیح تغییر در ذخیره کاهش ارزش و دلایل این تغییرات واحد تجاری باید برای هر طبقه از ابزارهای مالی، صورت تطبیق مانده ابتدای دوره و مانده پایان دوره ذخیره کاهش ارزش را در جدولی به تفکیک تغییرات طی دوره بابت هر یک از موارد زیر ارائه کند.
الف. ذخیره کاهش ارزش اندازه گیری شده به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار ۱۲ ماهه
ب. ذخیره کاهش ارزش اندازه گیری شده به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر برای:
1. ابزارهای مالی که ریسک اعتباری آنها نسبت به زمان شناخت اولیه افزایش قابل ملاحظه داشته است، اما داراییهای مالی با کیفیت اعتباری کاهش یافته نیستند؛
2. داراییهای مالی که در تاریخ گزارشگری داراییهای مالی با کیفیت اعتباری کاهش یافته هستند اما، داراییهای مالی خریداری شده با ایجاد شده با کیفیت اعتباری کاهش یافته نیستند؛ و
3. دریافتنی های تجاری داراییهای ناشی از قرارداد یا دریافتنیهای اجاره که ذخیره کاهش ارزش آنها طبق بند ۵.۵.۱۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ اندازه گیری میشود.
پ. داراییهای مالی که داراییهای مالی خریداری شده یا ایجاد شده با کیفیت اعتباری کاهش یافته هستند. افزون بر صورت تطبيق واحد تجاری باید کل مبلغ زبانهای اعتباری مورد انتظار تنزیل نشده در زمان شناخت اولیه داراییهای مالی که برای نخستین بار طی دوره گزارشگری شناسایی میشوند را افشا کند.
35 خ. برای آنکه استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند تغییر در ذخیره کاهش ارزش افشا شده طبق بند ۳۵ را درک کنند، واحد تجاری باید توضیح دهد که تغییرات با اهمیت در مبلغ دفتری ناخالص ابزارهای مالی طی دوره چگونه موجب تغییر در ذخیره کاهش ارزش شده است. این اطلاعات باید به تفکیک ابزارهای مالی ارائه گردد که ذخیره کاهش ارزش آنها طبق فهرست مندرج در بند ۳۵ (الف) پ) نشان داده شده است و باید شامل اطلاعات کیفی و کمی مربوط باشد. مثالهایی از تغییرات در مبلغ دفتری ناخالص ابزارهای مالی که منجر به تغییر در ذخیره کاهش ارزش میشود شامل موارد زیر است:
الف. تغییر به دلیل ابزارهای مالی ایجاد شده یا تحصیل شده طی دوره گزارشگری؛
ب. تعدیل جریانهای نقدی قراردادی داراییهای مالی به گونه ای که طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ این داراییهای مالی قطع شناخت نشوند؛
پ. تغییر به دلیل ابزارهای مالی که طی دوره گزارشگری قطع شناخت شامل حذف از دفاتر شده اند؛ و
ت. تغییر ناشی از اینکه ذخیره کاهش ارزش به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار ۱۲ ماهه یا برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر اندازه گیری شود.
35 د. برای آنکه استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند ماهیت و اثر تعدیل جریانهای نقدی قراردادی بر داراییهای مالی که منجر به قطع شناخت نشده است و اثر چنین تعدیلاتی را بر اندازه گیری زبانهای اعتباری مورد انتظار را درک کنند واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. بهای مستهلک شده قبل از تعدیل و خالص سود یا زبان شناسایی شده ناشی از تعدیل برای داراییهای مالی که جریانهای نقدی قراردادی آنها طی دوره گزارشگری تعدیل شده است در حالی که ذخیره کاهش ارزش آنها قبلاً به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر اندازه گیری گردیده است؛ و
ب. مبلغ دفتری ناخالص در پایان دوره گزارشگری برای داراییهای مالی تعدیل شده ای که ذخیره کاهش ارزش آنها طی دوره گزارشگری نسبت به زمان شناخت اولیه که ذخیره کاهش ارزش به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول زبانهای اعتباری مورد انتظار ۱۲ ماهه تغییر یافته است.
35 ذ. برای آنکه استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند تأثیر وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری بره بر مبالغ ناشی از زیانهای اعتباری مورد انتظار را درک کنند واحد تجاری باید برای هر طبقه از ابزارهای مالی موارد زیر را افشا کند:
الف. مبلغی که به بهترین شکل حداکثر میزان آسیب پذیری واحد تجاری از بدون در نظر گرفتن هر گونه وثیقه نگهداری شده یا سایر تضمینهای اعتباری نشان میدهد برای مثال توافقهای خالص سازی که واجد شرایط تهاتر طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ نیستند).
ب. شرحی از وثیقه نگهداری شده به عنوان تضمین و دیگر تضمینهای اعتباری، شامل:
1. شرحی از ماهیت و کیفیت وثیقه نگهداری شده؛
2. توضیح تغییرات با اهمیت در کیفیت آن وثیقه یا تضمینهای اعتباری در نتیجه تضعیف یا تغییر سیاستهای مربوط به وثيقه واحد تجاری طی دوره گزارشگری؛ و
3. اطلاعات درباره ابزارهای مالی که واحد تجاری به دلیل وجود وثیقه برای آنها ذخیره کاهش ارزش شناسایی نکرده است.
پ. اطلاعات کمی درباره وثیقه نگهداری شده به عنوان تضمین و سایر تضمینهای اعتباری برای مثال بیان عددی میزان کاهش ریسک اعتباری به واسطه وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری برای داراییهای مالی با کیفیت اعتباری کاهش یافته در تاریخ گزارشگری
35 ر. واحد تجاری باید مانده مبلغ قراردادی داراییهای مالی حذف شده از دفاتر طی دوره گزارشگری را که هنوز مشمول اقدام قانونی میشوند، افشا کند.
آسیب پذیری از ریسک اعتباری
35 ز. برای آنکه استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند آسیب پذیری واحد تجاری از ریسک اعتباری را ارزیابی و تمرکز با اهمیت ریسک اعتباری را درک کنند واحد تجاری باید مبلغ دفتری ناخالص داراییهای مالی و آسیب پذیری از ریسک اعتباری تعهدات وام و قراردادهای تضمین مالی را بر حسب درجه رتبه بندی ریسک اعتباری افشا کند. این اطلاعات باید به تفکیک ابزارهای مالی زیر افشا شود:
الف. ابزارهای مالی که ذخیره کاهش ارزش آنها به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار ۱۲ ماهه اندازه گیری شده است؛
ب. ابزارهای مالی که ذخیره کاهش ارزش آنها به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر اندازه گیری شده است و اینکه؛
1. ابزارهای مالی هستند که ریسک اعتباری آنها نسبت به زمان شناخت اولیه افزایش قابل ملاحظه داشته است، اما داراییهای مالی با کیفیت اعتباری کاهش یافته نیستند؛
2. داراییهای مالی هستند که در تاریخ گزارشگری داراییهای مالی با کیفیت اعتباری کاهش یافته تلقی میشوند (اما، داراییهای مالی خریداری شده یا ایجاد شده با کیفیت اعتباری کاهش یافته نیستند؛ و
3. دریافتنی های تجاری داراییهای ناشی از قرارداد یا دریافتنیهای اجاره هستند که ذخیره کاهش ارزش آنها طبق بند ۵.۵.۱۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ اندازه گیری میشود.
پ. ابزارهای مالی که داراییهای مالی ایجاد شده یا خریداری شده با کیفیت اعتباری کاهش یافته هستند.
35 ژ. در مورد دریافتنی های تجاری داراییهای ناشی از قرارداد و دریافتیهای اجاره که واحد تجاری بند ۵۵.۱۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای آنها بکار میگیرد اطلاعات ارائه شده طبق بند ۳۵ ز ممکن است مبتنی بر ماتریس ذخیره باشد به بند ب ۵۵.۳۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود.
36. برای تمام ابزارهای مالی در دامنه کاربرد این استاندارد که الزامات کاهش ارزش مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای آنها کاربرد ندارد واحد تجاری باید برای هر طبقه از ابزارهای مالی، موارد زیر را افشا کند.
الف. مبلغی که به بهترین شکل حداکثر میزان آسیب پذیری واحد تجاری از ریسک اعتباری در پایان دوره گزارشگری را بدون در نظر گرفتن هر گونه وثیقه نگهداری شده یا سایر تضمینهای اعتباری نشان دهد برای مثال توافقهای خالص سازی که واجد شرایط تهاتر طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ نیستند این افشا برای ابزارهای مالی که مبلغ دفتری آنها به بهترین شکل حداکثر میزان آسیب پذیری از ریسک اعتباری را نشان میدهد، الزامی نیست.
ب. شرحی از وثیقه نگهداری شده به عنوان تضمین و سایر تضمینهای اعتباری و اثر مالی آنها برای مثال بیان عددی میزان کاهش ریسک اعتباری به واسطه وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری در ارتباط با مبلغی که به بهترین شکل حداکثر آسیب پذیری از ریسک اعتباری را نشان میدهد صرف نظر از اینکه طبق قسمت (الف) یا از طریق مبلغ دفتری ابزار مالی، افشا شده باشد).
پ. حذف شد.
ت. حذف شد.
37. حذف شد.
کسب وثیقه و سایر روشهای افزایش اعتبار
38. زمانی که واحد تجاری طی دوره داراییهای مالی با غیر مالی را از طریق تملک وثیقه نگهداری شده به عنوان تضمین با استفاده از سایر روشهای افزایش اعتبار مثل تضمینها به دست آورد و چنین داراییهایی معیارهای شناخت مندرج در سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را احراز کنند واحد تجاری باید در تاریخ گزارشگری موارد زیر را در مورد داراییهای نگهداری شده مزبور افشا کند.
الف. ماهیت و مبلغ دفتری داراییها؛ و
ب. در صورتی که داراییها از نقدشوندگی بالایی برخوردار نباشند رویه های واحد تجاری برای واگذاری این داراییها یا استفاده از آنها در عملیات واحد تجاری
ریسک نقدینگی
39. واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. تجزیه و تحلیل سررسید بدهیهای مالی غیر مشتقه شامل قراردادهای تضمین مالی صادر شده که نشان دهنده سررسیدهای قراردادی باقیمانده است.
ب. تجزیه و تحلیل سررسید بدهیهای مالی مشتقه تجزیه و تحلیل سررسید باید شامل سررسیدهای قراردادی باقیمانده برای بدهیهای مالی مشتقه ای باشد که سررسیدهای قراردادی آنها برای درک زمانبندی جریانهای نقدی ضروری است به بند ب ۱۱ ب مراجعه شود).
پ. تشریح نحوه مدیریت ریسک نقدینگی مندرج در قسمتهای (الف) و (ب) بالا.
ریسک بازار
تحلیل حساسیت
40. به جز مواردی که طبق بند ۴۱ عمل میشود واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. تحلیل حساسیت برای هر یک از انواع ریسکهای بازار که واحد تجاری در پایان دوره گزارشگری در معرض آن قرار میگیرد. این تحلیل حساسیت بیانگر نحوه تأثیر پذیری سود یا زبان دوره و حقوق مالکانه از تغییر در متغیر ریسک مربوط که در آن تاريخ بطور معقول محتمل است، است؛
ب. روشها و مفروضات مورد استفاده در آماده سازی تحلیل حساسیت؛ و
پ. تغییر در روشها و مفروضات مورد استفاده نسبت به دوره گذشته و دلایل این تغییرات.
41. در صورتی که واحد تجاری به گونه ای تحلیل حساسیت مانند ارزش در معرض ریسک را انجام دهد که بیانگر وابستگی متقابل متغیرهای ریسک مانند نرخهای بهره و نرخهای مبادله باشد و از آن برای مدیریت ریسکهای مالی استفاده نماید، واحد تجاری میتواند از این تحلیل حساسیت به جای تجزیه و تحلیل مورد نظر بند ۴۰ استفاده کند. واحد تجاری باید موارد زیر را نیز افشا نماید:
الف. توضیح درباره روش مورد استفاده در انجام این تحلیل حساسیت و پارامترها و مفروضات عمده مبنای اطلاعات ارائه شده؛ و
ب. توضیح هدف روش مورد استفاده و محدودیتهایی که ممکن است موجب شود اطلاعات ارزش منصفانه داراییها و بدهیها را بطور کامل منعکس نکند.
سایر افشاهای مربوط به ریسک بازار
در صورتی که تحلیل حساسیت افشا شده طبق بندهای ۴۰ یا ۴۱ معرف ریسک ابزار مالی نباشد برای مثال به دلیل اینکه آسیب پذیری از ریسک پایان سال بازتابی از آسیب پذیری از ریسک طی سال نیست واحد تجاری باید این موضوع و دلیل اینکه چرا معتقد است. تحلیل حساسیت بیانگر این ریسک نیست را افشا کند.
انتقال داراییهای مالی
42 الف. الزامات افشای مندرج در بندهای ۴۲ تا ۴۲ در مورد انتقال داراییهای مالی سایر الزامات افشای این استاندارد را تکمیل میکند. واحد تجاری باید افشاهای الزامی طبق بندهای ۴۲ تا ۴۲ را در یادداشتی مجزا در صورتهای مالی خود ارائه نماید واحد تجاری باید برای تمام داراییهای مالی انتقال یافته ای که قطع شناخت نشده اند و بابت هر گونه مشارکت مستمر در دارایی انتقال یافته، که صرف نظر از زمان وقوع معامله انتقال مربوط در تاریخ گزارشگری موجود است افشاهای الزامی را ارائه کند. به منظور بکارگیری الزامات افشای مندرج در آن بندها، واحد تجاری تنها در صورتی تمام یا بخشی از دارایی مالی را انتقال داده است دارایی مالی انتقال یافته که یا:
الف. حقوق قراردادی نسبت به دریافت جریانهای نقدی آن دارایی مالی را انتقال داده باشد؛ یا
ب. حقوق قراردادی نسبت به دریافت جریانهای نقدی آن دارایی مالی را حفظ کرده باشد اما طبق توافق متعهد به پرداخت همان جریانهای نقدی به یک یا چند دریافت کننده طبق یک توافق باشد.
42 ب. واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که برای استفاده کنندگان صورتهای مالی موارد زیر را امکانپذیر سازد
الف. درک رابطه بین داراییهای مالی انتقال یافته ای که بطور کامل قطع شناخت نشده اند و بدهیهای مربوط؛ و
ب. ارزیابی ماهیت و ریسکهای مربوط به مشارکت مستمر واحد تجاری در داراییهای مالی قطع شناخت شده.
42 پ. برای مقاصد بکارگیری الزامات افشای مندرج در بندهای ۴۲ تا ۴۲ واحد تجاری در صورتی مشارکت مستمر در دارایی مالی انتقال یافته یا بخشی از آن دارد که تمام حقوق قراردادی یا تعهدات مرتبط با دارایی مالی انتقال یافته را حفظ با هرگونه حقوق یا تعهدات قراردادی جدید مرتبط با دارایی مالی انتقال یافته را به دست آورده باشد. برای مقاصد بکارگیری الزامات افشای مندرج در بندهای ۴۲ تا ۴۲ موارد زیر مشارکت مستمر محسوب نمی‌شود:
الف. اعلامیه ها و ضمانت نامه های عادی مرتبط با انتقال متقلبانه و مفاهیم معقول بودن معاملات صادقانه و منصفانه که میتواند در نتیجه اقدام قانونی انتقال را ابطال کند.
ب. پیمانهای آتی اختیارهای معامله و سایر قراردادهای تحصیل مجدد دارایی مالی انتقال یافته که قیمت قرارداد یا قیمت (اعمال) آنها برابر با ارزش منصفانه دارایی مالی انتقال یافته است؛ یا
پ. توافقی که به موجب آن واحد تجاری حقوق قراردادی نسبت به دریافت جریانهای نقدی دارایی مالی را حفظ کرده است، اما برای پرداخت همان جریانهای نقدی به یک یا چند واحد تجاری تعهد قراردادی تقبل کرده و شرطهای مندرج در بند ۳.۲.۵ (الف) تا (پ) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ احراز شده است.
داراییهای مالی انتقال یافته ای که بطور کامل قطع شناخت نمیشوند
42 ت .. ممکن است واحد تجاری داراییهای مالی را به گونه ای انتقال دهد که تمام داراییهای مالی انتقال یافته یا بخشی از آنها واجد شرایط قطع شناخت نشود. برای دستیابی به اهداف بند ۴۲ ب (الف)، واحد تجاری باید در هر تاریخ گزارشگری برای هر یک از طبقات داراییهای مالی انتقال یافته ای که بطور کامل قطع شناخت نشده اند، موارد زیر را افشا کند:
الف. ماهیت داراییهای انتقال یافته
ب. ماهیت ریسکها و مزایای مالکیت که واحد تجاری در معرض آن قرار دارد.
پ. تشریح ماهیت رابطه بین داراییهای انتقال یافته و بدهیهای مربوط شامل محدودیتهای استفاده از داراییهای انتقال یافته توسط واحد گزارشگر، در نتیجه انتقال
ت. در صورتی که طرف های بدهیهای مربوط، تنها نسبت به داراییهای انتقال یافته حق رجوع داشته باشد (باشند)، جدولی که ارزش منصفانه داراییهای انتقال یافته ارزش منصفانه بدهیهای مربوط و وضعیت خالص تفاوت بین ارزش منصفانه داراییهای انتقال یافته و بدهیهای مربوط را مشخص میکند.
ث. در صورتی که واحد تجاری به شناسایی تمام داراییهای انتقال یافته ادامه دهد مبالغ دفتری داراییهای انتقال یافته و بدهیهای مربوط
ج. در صورتی که واحد تجاری به میزان مشارکت مستمر خود به شناسایی داراییها ادامه دهد به بندهای ۳.۲۶ (ب) (۲) و ۳.۲.۱۶ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود) کل مبلغ دفتری داراییهای اصلی پیش از انتقال، مبلغ دفتری داراییهایی که واحد تجاری به شناسایی آنها ادامه میدهد و مبلغ دفتری بدهیهای مربوط.
داراییهای مالی انتقال یافته ای که بطور کامل قطع شناخت میشوند
42 ث. برای دستیابی به اهداف تعیین شده در بند ۴۲ ب (ب) در صورتی که واحد تجاری داراییهای مالی انتقال یافته را بطور کامل قطع شناخت کند به بند (۳.۲۶ (الف) و (پ) (۱) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود اما در آنها مشارکت مستمر داشته باشد، واحد تجاری باید برای هر نوع مشارکت مستمر در هر تاریخ گزارشگری حداقل موارد زیر را افشا کند:
الف. مبلغ دفتری دارایی ها و بدهیهایی که در صورت وضعیت مالی واحد تجاری شناسایی شده است و نشان دهنده مشارکت مستمر واحد تجاری در داراییهای مالی قطع شناخت شده است و اقلام اصلی که مبلغ دفتری آن داراییها و بدهیها در آن اقلام شناسایی میشود.
ب. ارزش منصفانه داراییها و بدهیهایی که نشان دهنده مشارکت مستمر واحد تجاری در داراییهای مالی قطع شناخت شده است.
پ. مبلغی که به بهترین شکل حداکثر آسیب پذیری واحد تجاری از زبان ناشی از مشارکت مستمر آن در داراییهای مالی قطع شناخت شده را نشان میدهد و اطلاعاتی که نحوه تعیین حداکثر آسیب پذیری از زبان را مشخص میکند.
ت. جریانهای نقدی خروجی تنزیل نشده که برای باز خرید داراییهای مالی قطع شناخت شده لازم است یا ممکن است لازم شود برای مثال، قیمت اعمال در قرارداد اختیار معامله یا مبالغ دیگری که در ارتباط با داراییهای انتقال یافته به انتقال گیرنده قابل پرداخت است. در صورتی که جریانهای نقدی خروجی متغیر باشد، مبلغ افشا شده باید بر مبنای شرایط موجود در هر تاریخ گزارشگری باشد.
ث. تجزیه و تحلیل سررسید جریانهای نقدی خروجی تنزیل نشده که برای باز خرید داراییهای مالی قطع شناخت شده، لازم است یا ممکن است لازم شود با مبالغ دیگری که در ارتباط با داراییهای انتقال یافته قابل پرداخت به انتقال گیرنده است. این مورد افشا نشان دهنده سررسیدهای قراردادی باقیمانده مشارکت مستمر واحد تجاری است.
ج. اطلاعات کیفی برای توصیف و پشتیبانی افشاهای کمی الزامی طبق قسمتهای (الف) تا (ث).
42 ج. در صورتی که واحد تجاری بیش از یک نوع مشارکت مستمر در دارایی مالی قطع شناخت شده داشته باشد، ممکن است واحد تجاری اطلاعات الزامی طبق بند ۴۲ را در ارتباط با یک دارایی خاص تجمیع کند و آن را به عنوان یک نوع مشارکت مستمر گزارش نماید.
42 چ. افزون بر این واحد تجاری باید برای هر نوع مشارکت مستمر، موارد زیر را افشا کند:
الف. سود یا زبان شناسایی شده در تاریخ انتقال داراییها
ب. درآمد و هزینه های شناسایی شده ناشی از مشارکت مستمر واحد تجاری در داراییهای مالی قطع شناخت شده (برای مثال، تغییر در ارزش منصفانه ابزارهای مشتقه هم در دوره گزارشگری و هم بطور انباشته.
پ. در صورتی که کل عواید حاصل از فعالیت انتقال که واجد شرایط قطع شناخت است در دوره گزارشگری در طول دوره گزارشگری بطور یکنواخت توزیع نشده باشد برای مثال اگر بخش عمده ای از کل عواید حاصل از پ فعالیت انتقال در روزهای پایانی دوره گزارشگری واقع شود:
1. زمان وقوع بزرگترین فعالیت انتقال در آن دوره گزارشگری برای مثال پنج روز قبل از پایان دوره گزارشگری)
2. مبلغ (برای مثال سودها با زبانهای مربوط شناسایی شده حاصل از فعالیت انتقال در آن بخش از دوره گزارشگری و
3. کل مبلغ عوايد حاصل از فعالیت انتقال در آن بخش از دوره گزارشگری
واحد تجاری باید این اطلاعات را برای هر دوره ای که صورت سود و زبان جامع ارائه میشود، تهیه کند.
اطلاعات تکمیلی
42 ح. واحد تجاری باید اطلاعات اضافی را که برای دستیابی به اهداف افشای مندرج در بند ۴۲ ب ضروری می‌داند، افشا کند.
بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹
42 خ. در دوره گزارشگری که در برگیرنده تاریخ بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ است واحد تجاری باید در تاریخ بکارگیری اولیه اطلاعات زیر را برای هر طبقه از داراییهای مالی و بدهیهای مالی افشا کند:
الف. طبقه اندازه گیری اولیه و مبلغ دفتری تعیین شده طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ یا طبق نسخه قبلی استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ در صورتی که رویکرد منتخب واحد تجاری برای بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ شامل چندین تاریخ بکارگیری اولیه برای الزامات مختلف باشد .
ب. طبقه اندازه گیری جدید و مبلغ دفتری تعیین شده طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 9
پ. مبلغ داراییهای مالی و بدهیهای مالی که قبلاً در صورت وضعیت مالی به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص یافته است اما دیگر این گونه اختصاص داده نمی‌شود به تفکیک مبالغی که طبق استاندارد بین المللی گزارشگی مالی ۹ واحد تجاری باید آنها را تجدید طبقه بندی کند و مبالغی که واحد تجاری تجدید طبقه بندی آنها در تاریخ بکارگیری اولیه را انتخاب کرده است.
طبق بند ۷.۲.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ با توجه به رویکرد منتخب واحد تجاری برای بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ گذار میتواند شامل چند تاریخ بکارگیری اولیه باشد. بنابراین این بند ممکن است منجر به افشای چند تاریخ بکارگیری اولیه شود. واحد تجاری باید این افشاهای کمی را در یک جدول ارائه کند مگر اینکه شکل دیگری از ارائه مناسبتر باشد.
42 د. در دوره گزارشگری که در برگیرنده تاریخ بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ است واحد تجاری باید اطلاعات کیفی افشا کند تا استفاده کنندگان بتوانند موارد زیر را درک کنند:
الف. نحوه بکارگیری الزامات طبقه بندی مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای داراییهای مالی که در نتیجه بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، طبقه بندی آنها تغییر کرده است.
ب. دلایل اختصاص یا توقف اختصاص داراییهای مالی یا بدهیهای مالی به عنوان اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره در تاریخ بکارگیری اولیه
طبق بند ۷.۲.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ با توجه به رویکرد منتخب واحد تجاری برای بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ گذار میتواند شامل چند تاریخ بکارگیری اولیه باشد. بنابراین این بند ممکن است منجر به افشای چند تاریخ بکارگیری اولیه شود.
42 ذ. در دوره گزارشگری که واحد تجاری برای نخستین بار الزامات طبقه بندی و اندازه گیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای داراییهای مالی بکار میگیرد یعنی زمان گذار واحد تجاری از استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ به استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای داراییهای مالی واحد تجاری باید افشاهای تعیین شده در بندهای ۴۲ تا ۴۲ س این استاندارد را طبق الزام بند ۷.۲.۱۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ ارائه کند.
42 ر. هنگام رعایت الزام مندرج در بند ۴۲ واحد تجاری باید تغییر در طبقه بندی داراییهای مالی و بدهیهای مالی در تاریخ بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را به تفکیک موارد زیر افشا کند.
الف. تغییر در مبالغ دفتری بر مبنای طبقات اندازه گیری آنها طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ (یعنی، ناشی از تغییر در اندازه گیری به دلیل گذار به استاندارد بین المللی گزاشگری مالی ۹ نباشد؛ و
ب. تغییر در مبالغ دفتری که ناشی از تغییر در اندازه گیری به دلیل گذار به استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ است. ضرورتی ندارد افشاهای مندرج در این بند پس از دوره گزارشگری سالانه ای که واحد تجاری در آن دوره برای نخستین بار الزامات اندازه گیری و طبقه بندی استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای داراییهای مالی بکار میگیرد، ارائه شود.
42 ز. هنگام رعایت الزام مندرج در بند ۴۲ واحد تجاری باید برای داراییهای مالی و بدهیهای مالی که در نتیجه گذار به استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به گونه ای تجدید طبقه بندی شده اند که به بهای مستهلک شده اندازه گیری میشوند و در مورد داراییهای مالی که در نتیجه گذار به استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ از طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره به گونه ای تجدید طبقه بندی شده اند که به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع اندازه گیری میشوند باید موارد زیر را افشا کند:
الف. ارزش منصفانه داراییهای مالی یا بدهیهای مالی در پایان دوره گزارشگری؛ و
ب. سود یا زبان ناشی از تغییرات ارزش منصفانه که اگر داراییهای مالی یا بدهیهای مالی تجدید طبقه بندی نشده بودند، طی دوره گزارشگری در سود یا زبان دوره یا در سایر اقلام سود و زبان جامع شناسایی میشد.
ضرورتی ندارد افشاهای مندرج در این بند پس از دوره گزارشگری سالانه ای که واحد تجاری در آن دوره برای نخستن بار الزامات اندازه گیری و طبقه بندی استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای داراییهای مالی بکار میگیرد، ارائه شود.
42 ژ. هنگام رعایت الزام مندرج در بند ۴۲، واحد تجاری باید برای داراییهای مالی و بدهیهای مالی که در نتیجه گذار به استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ از طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره تجدید طبقه بندی شده اند، موارد زیر را افشا کند.
الف. نرخ بهره مؤثر تعیین شده در تاریخ بکارگیری اولیه؛ و
ب. درآمد یا هزینه بهره شناسایی شده
در صورتی که واحد تجاری ارزش منصفانه دارایی مالی یا بدهی مالی را به عنوان مبلغ دفتری ناخالص جدید در تاریخ بکارگیری اولیه در نظر بگیرد به بند ۷.۲.۱۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود افشاهای مندرج در این بند باید تا زمان قطع شناخت برای هر دوره گزارشگری ارائه شود. در غیر این صورت ضرورتی ندارد افشاهای مندرج در این بند پس از دوره گزارشگری سالانه ای که واحد تجاری در آن دوره برای نخستن بار الزامات اندازه گیری و طبقه بندی استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای داراییهای مالی بکار میگیرد، ارائه شود.
42 س. هنگامی که واحد تجاری افشاهای تعیین شده در بندهای ۴۲ تا ۴۲ ژ را ارائه میکند این افشاها و افشاهای مندرج در بند ۲۵ این استاندارد، باید امکان تطبیق بین دو مورد زیر را در تاریخ بکارگیری اولیه فراهم کند:
الف. طبقات اندازه گیری ارائه شده طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ و
ب. طبقه ابزار مالی
42 ش. در تاریخ بکارگیری اولیه بخش ۵۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که تطبیق ذخایر کاهش ارزش در پایان دوره طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ و ذخایر طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۷ با ذخایر کاهش ارزش تعیین شده طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ در ابتدای دوره امکانپذیر شود. برای داراییهای مالی این افشا باید بر حسب طبقات اندازه گیری داراییهای مالی طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ ارائه شود و اثر تغییر طبقه اندازه گیری بر ذخیره کاهش ارزش در آن تاریخ را به تفکیک نشان دهد.
42 ص. در دوره گزارشگری که در برگیرنده تاریخ بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ است واحد تجاری ملزم نیست مبالغ قلم اصلی گزارش شده طبق الزامات اندازه گیری و طبقه بندی (شامل الزامات مربوط به داراییهای مالی اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده و الزامات کاهش ارزش مندرج در بخش ۵.۴ و ۵۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۹) زیر را افشا کند:
الف. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای دوره های قبل و
ب. استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ برای دوره جاری
42 ض. طبق بند ۷.۲.۴ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ در صورتی که در تاریخ بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ارزیابی عنصر ارزش زمانی تعدیل شده پول طبق بندهای ب ۴.۱.۹ ب تا ب ۴.۱.۹ ت استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در زمان شناخت اولیه دارایی مالی برای واحد تجاری غیر عملی طبق تعریف استاندارد بین المللی حسابداری باشد، واحد تجاری باید ویژگیهای جریانهای نقدی قراردادی آن دارایی مالی را بر اساس واقعیتها و شرایط موجود در زمان شناخت اولیه دارایی مالی بدون در نظر گرفتن الزامات مربوط به تعدیل عنصر ارزش زمانی پول که در بندهای ب ۱.۹. ۴ ب تاب ۴.۱۹ ت استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مندرج است ارزیابی کند. چنانچه ویژگیهای جریانهای نقدی قراردادی داراییهای مالی بر اساس واقعیتها و شرایط موجود در زمان شناخت اولیه دارایی مالی ارزیابی شده باشد واحد تجاری باید بدون اینکه الزامات مربوط به تعديل عنصر ارزش زمانی پول در بندهای ب ۴.۱.۹ ب تا ب ۴.۱.۹ ت استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را تا زمان قطع شناخت آن داراییهای مالی در نظر بگیرد مبلغ دفتری را در تاریخ گزارشگری افشا کند.
42 ط. طبق بند ۷.۲۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ اگر در تاریخ بکارگیری اولیه بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در زمان شناخت اولیه دارایی مالی برای واحد تجاری غیر عملی طبق تعریف استاندارد بین المللی حسابداری (۸) باشد که ارزیابی کند آیا ارزش منصفانه ویژگی تسویه قبل از سررسید طبق بند ب ۴.۱.۱۲ (پ) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، بی اهمیت است یا خیر، واحد تجاری باید ویژگیهای جریانهای نقدی قراردادی آن دارایی مالی را بر اساس واقعیتها و شرایط موجود در زمان شناخت اولیه دارایی مالی بدون در نظر گرفتن استثنای مندرج در بند ب ۴.۱.۱۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای ویژگی تسویه قبل از سررسید ارزیابی کند. چنانچه ویژگیهای جریانهای نقدی قراردادی داراییهای مالی بر اساس واقعیتها و شرایط موجود در زمان شناخت اولیه دارایی مالی ارزیابی شده باشد واحد تجاری باید بدون در نظر گرفتن استثنای مندرج در بند ب ۴.۱.۱۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای ویژگی تسویه قبل از سررسید تا زمان قطع شناخت آن داراییهای مالی مبلغ دفتری را در تاریخ گزارشگری افشا کند.
تاریخ اجرا و گذار
43. واحد تجاری باید الزامات این استاندارد را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۰۷ یا پس از آن شروع میشود، بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد توصیه میشود. در صورتی که واحد تجاری این استاندارد را پیش از موعد بکار گیرد، باید این موضوع را افشا کند.
44. در صورتی که واحد تجاری این استاندارد را برای دوره های سالانه ای که پیش از اول ژانویه سال ۲۰۰۶ شروع میشود بکار گیرد، ارائه اطلاعات مقایسه ای برای الزامات افشای مندرج در بندهای ۳۱ تا ۴۲ درباره ماهیت و میزان ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی ضرورت ندارد.
44 الف. استاندارد بین المللی حسابداری ۱ تجدید نظر شده در سال (۲۰۰۷)، اصطلاحات مورد استفاده در کل استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را اصلاح کرد. افزون بر این بندهای ۲۰ ۲۱ ۲۳ (پ) و (ت) (۲۷ (پ) و ب ۵ را اصلاح نمود واحد تجاری باید این موارد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۰۹ شروع میشود، بکار گیرد. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۱ (تجدید نظر شده در سال (۲۰۰۷) را پیش از موعد بکار گیرد این موارد اصلاحی باید برای آن دوره ها اعمال شود.
44 ب. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ (تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۸) بند (۳ (پ) را حذف کرد واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول جولای سال ۲۰۰۹ شروع میشود بکار گیرد. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۳ تجدید نظر شده در سال (۲۰۰۸) را پیش از موعد بکار گیرد این مورد اصلاحی باید برای آن دوره اعمال شود. با وجود این مورد اصلاحی مزبور برای ما به ازای احتمالی ناشی از ترکیب تجاری که تاریخ تحصیل آن قبل از بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ تجدید نظر شده در سال (۲۰۰۸) است کاربرد ندارد. در مقابل واحد تجاری باید این ما به ازا را طبق بندهای ۶۵ الف تا ۶۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ اصلاح شده در سال (۲۰۱۰) به حساب منظور کند.
44 پ. واحد تجاری باید مورد اصلاحی مندرج در بند ۳ را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۰۹ یا پس از آن شروع میشود. بکار گیرد. در صورتی که واحد تجاری ابزارهای مالی قابل فروش به ناشر و تعهدات ناشی از انحلال (اصلاحات استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ و استاندارد بین المللی حسابداری (۱) منتشر شده در فوریه سال ۲۰۰۸ را پیش از موعد بکار گیرد، مورد اصلاحی مندرج در بند ۳ باید برای آن دوره اعمال شود.
44 ت. اصلاحات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی منتشر شده در می‌سال ۲۰۰۸ بند (الف) را اصلاح کرد واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۰۹ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری این مورد اصلاحی را پیش از موعد بکار گیرد باید این موضوع را افشا کند و اصلاحات بند ۱ استاندارد بین المللی حسابداری ۲۸ بند ۱ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۱ و بند ۴ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲، منتشر شده در می‌سال ۲۰۰۸ را برای آن دوره بکار گیرد. واحد تجاری مجاز است این مورد اصلاحی را با تسری به آینده بکار گیرد.
44 ث. حذف شد.
44 ج. حذف شد.
44 چ. بهبود افشا درباره ابزارهای مالی اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۷) منتشر شده در مارس سال ۲۰۰۹، بندهای ۲۷ ۳۹ و ب ۱۱ را اصلاح نمود و بندهای ۲۷ الف ۲۷ ب ب ١٠ الف و ب ۱۱ الف تا ب ۱۱ ج را اضافه کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۰۹ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. ارائه افشاهای الزامی طبق اصلاحات مزبور برای موارد زیر ضروری نیست:
الف. تمام صورت وضعیتهای مالی سالانه با میان دوره ای که پایان دوره مقایسه ای سالانه آنها قبل از ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۹ است، یا
ب. تمام صورت وضعیتهای مالی در آغاز نخستین دوره مقایسه ای در تاریخی قبل از ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۹
بکارگیری پیش از موعد مجاز است. در صورتی که واحد تجاری این اصلاحات را پیش از موعد بکار گیرد باید این موضوع را افشا نماید.
44 ح تا 44 د. حذف شد.
44 ذ. اصلاحات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۰ بند ۴۴ ب را اصلاح کرد واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول جولای سال ۲۰۱۰ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است.
44 ر. اصلاحات استانداردهای بین المللی گزاشگری مالی منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۰ بند ۳۲ الف را اضافه و بندهای ۳۴ و ۳۶ تا ۳۸ را ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۱ یا پس از آن شروع میشود، بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. در صورتی که واحد تجاری این اصلاحات را پیش از موعد بکار گیرد، باید این موضوع را افشا کند.
44 ز. افشا انتقال داراییهای مالی اصلاحات استاندارد بین المللی گزاشگری مالی ۱۷ منتشر شده در اکتبر سال ۲۰۱۰، بند ۱۳ را حذف و بندهای ۴۲ الف تا ۴۲ ج و ب ۲۹ تا ب ۳۹ را اضافه کرد. واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول جولای سال ۲۰۱۱ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. در صورتی که واحد تجاری این اصلاحات را پیش از موعد بکار گیرد باید این موضوع را افشا کند. واحد تجاری ملزم نیست که افشاهای الزامی طبق این اصلاحات را برای دوره هایی که قبل از تاریخ بکارگیری اولیه اصلاحات شروع شده است، ارائه نماید.
44 ژ. حذف شد.
44 س. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۱ مشارکتها، منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۱، بند ۳ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۱ اعمال کند.
44 ش. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ،۱۳ منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۱ بندهای ۳ ۲۸ و ۲۹ و پیوست الف را اصلاح نمود و بندهای ۲۷ تا ۲۷ ب را حذف کرد. واحد تجاری باید این اصلاحات را هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ اعمال نماید.
44 ص. ارائه اجزای سایر اقلام سود و زبان جامع اصلاحات استاندارد بین المللی حسابداری (۱) منتشر شده در ژوئن سال ۲۰۱۱، بند ۲۷ ب را اصلاح کرد. واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی حسابداری ۱ اصلاح شده در ژوئن سال ۲۰۱۱، اعمال کند.
۴۴ ض. افشا تهاتر داراییهای مالی و بدهیهای مالی اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۷) منتشر شده در دسامبر سال ۲۰۱۱ بندهای ۱۳ الف تا ۱۳ ج و ب ۴۰ تا ب ۵۳ را اضافه کرد. واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۳ یا پس از آن شروع میشود و دوره های میانی آن دوره های سالانه بکار گیرد واحد تجاری باید افشاهای الزامی طبق این اصلاحات را با تسری به گذشته ارائه نماید.
44 ط تا 44 ف. حذف شد.
44 ق. واحدهای تجاری سرمایه گذاری اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۲ و استاندارد بین المللی حسابداری (۲۷) منتشر شده در اکتبر سال ۲۰۱۲ بند ۳ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۴ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد واحدهای تجاری سرمایه گذاری مجاز است. اگر واحد تجاری این مورد اصلاحی را پیش از موعد بکار گیرد باید تمام اصلاحات مربوط به واحدهای تجاری سرمایه گذاری را همزمان اعمال نماید.
44 ک. حذف شد.
44 گ. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، منتشر شده در جولای سال ۲۰۱۴ بندهای ۲ تا ۵ ۸ تا ۱۱، ۱۴ ۲۰، ۲۸ تا ۳۰، ۳۶، ۴۲پ تا ۴۲ پیوست الف و بندهای ب ا ب ه ب ۹، ب ۱۰، ب ۲۲ و ب ۲۷ را اصلاح بندهای ۱۲، ۱۲ الف ۱۶، ۲۲ تا ۲۴ ۳۷، ۴۴، ۴۴، ۴۴ تا ۴۴، ۴۴، ۴۴ تا ۴۴ ۴۴ ک ب ۴ و پیوست ت را حذف و بندهای الف ۱۰ الف ۱۱ الف ۱۱ ۱۲ ب تا ۱۲ت، ۱۶ الف، ۲۰ الف ۲۱ الف تا ۲۱ ت، ۲۲ الف تا ۲۲ ۲۳ الف تا ۲۳ ج ۲۴ الف تا ۲۴ ج ۳۵ الف تا ۳۵، ۴۲ خ تا ۴۲ ط ۴۴ گالف و ب ۸ الف تا بلا را اضافه کرد. واحد تجاری باید این اصلاحات را هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ اعمال کند. اعمال این اصلاحات برای اطلاعات مقایسه ای ارائه شده قبل از تاریخ بکارگیری اولیه استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ ضروری نیست.
44 گ الف. طبق بند ۷.۱.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ،۹ برای دوره های گزارشگری سالانه قبل از اول ژانویه سال ۲۰۱۸، واحد تجاری ممکن است تصمیم بگیرد تنها الزامات ارائه سودها و زیانهای بدهیهای مالی اختصاص یافته به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره در بندهای ۵۷۱ (پ)، ۵۷۷ تا ۷۲۱۴۵۷۹ و ب ۵۷۵ تا ب ۵۷۲۰ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را بدون بکارگیری سایر الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، زودتر از موعد بکار گیرد. در صورتی که واحد تجاری تنها بکارگیری این بندهای استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را انتخاب کند باید این موضوع را افشا نماید و بطور مستمر، افشاهای مربوط تعیین شده در بندهای ۱۰ تا ۱۱ این استاندارد را ارائه کند طبق اصلاح صورت گرفته بر اساس استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ (۲۰۱۰)).
44 الف الف. اصلاحات سالانه استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی دوره ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ منتشر شده در سپتامبر سال ۲۰۱۴، بندهای ۴۴ ص و ب ۳۰ را اصلاح و بند ب ۳۰ الف را اضافه کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۶ یا پس از آن شروع میشود طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رویه های حسابداری تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات با تسری به گذشته بکار گیرد، مگر اینکه بکارگیری اصلاحات بندهای ب ۳۰ و ب ۳۰ الف برای دوره های ارائه شده ای که شروع آنها قبل از دوره سالانه نخستین بکارگیری آن اصلاحات توسط واحد تجاری است ضرورت نداشته باشد. بکارگیری پیش از موعد اصلاحات بندهای ۴۴، ب ۳۰ و ب ۳۰ الف مجاز است. اگر واحد تجاری این اصلاحات را پیش از موعد بکار گیرد باید این موضوع را افشا کند.
44 ب ب. بهبود افشا اصلاحات استاندارد بین المللی حسابداری (۱) منتشر شده در دسامبر سال ۲۰۱۴ بندهای ۲۱ و ب ۵ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۶ یا پس از آن شروع میشود، بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد این اصلاحات مجاز است.
44 پ پ. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ اجاره ها منتشر شده در ژانویه سال ۲۰۱۶ بندهای ۲۹ و ب ۱۱ت را اصلاح کرد. واحد تجاری باید این اصلاحات را هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ اعمال کند.
44 ت ت. این بند اشاره به اصلاحاتی دارد که هنوز لازم الاجرا نشده است و بنابراین در این ویرایش درج نشده است.
کنارگذاری استاندارد بین المللی حسابداری ۳۰
این استاندارد جایگزین استاندارد بین المللی حسابداری ۳۰ افشا در صورتهای مالی بانکها و مؤسسات مالی مشابه میشود.
پیوست الف
اصطلاحات تعریف شده
این پیوست بخش جدانشدنی این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی است.
ریسک اعتباری: ریسک اینکه یک طرف ابزار مالی به دلیل عدم ایفای تعهد موجب زبان مالی طرف دیگر شود.
درجه رتبه بندی ریسک اعتباری : رتبه بندی ریسک اعتباری بر مبنای ریسک وقوع نکول ابزار مالی
ریسک واحد پول : ریسک نوسان ارزش منصفانه یا جریانهای نقدی آتی یک ابزار مالی به دلیل تغییر در نرخهای ارز
ریسک نرخ بهره : ریسک نوسان ارزش منصفانه یا جریانهای نقدی آتی یک ابزار مالی به دلیل تغییر در نرخهای بهره بازار
ریسک نقدینگی : ریسک اینکه واحد تجاری در ایفای تعهدات مربوط به بدهیهای مالی که از طریق تحویل نقد با دارایی مالی دیگر تسویه میشود، دچار مشکل شود.
وامهای پرداختنی : وامهای پرداختنی بدهیهای مالی به غیر از حسابهای پرداختنی تجاری کوتاه مدت در شرایط اعتباری عادی است.
ریسک بازار : ریسک نوسان ارزش منصفانه یا جریانهای نقدی آتی یک ابزار مالی به دلیل تغییر در قیمتهای بازار ریسک بازار از سه نوع ریسک تشکیل شده است ریسک واحد پول ریسک نرخ بهره و ریسک سایر قیمتها.
ریسک سایر قیمتها : ریسک نوسان ارزش منصفانه یا جریانهای نقدی آتی یک ابزار مالی به دلیل تغییر در قیمتهای بازار (به غیر از تغییرات ناشی از ریسک نرخ بهره با ریسک واحد پول صرف نظر از اینکه آن تغییرات در اثر عوامل خاص ابزار مالی منفرد یا ناشر آن یا عوامل تأثیر گذار بر تمام ابزارهای مالی مشابه معامله شده در بازار ایجاد شود.
اصطلاحات زیر در بند ۱۱ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ بند ۹ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ پیوست الف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ یا پیوست الف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ تعریف شده و در این استاندارد با معانی مشخص شده در استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ بکار رفته است.
پیوست ب
رهنمود بکارگیری
این پیوست بخش جدانشدنی این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی است.
طبقات ابزارهای مالی و سطح افشا (بند (۶)
ب 1. با بند ۶ واحد تجاری را ملزم میکند ابزارهای مالی را در طبقاتی که متناسب با ماهیت اطلاعات افشا شده است و ویژگیهای آن ابزارهای مالی را مد نظر قرار میدهد گروه بندی کند. طبقات توصیف شده در بند ۶ توسط واحد تجاری تعیین میشود و بنابراین از طبقات تعیین شده برای ابزارهای مالی در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۹ که نحوه اندازه گیری ابزارهای مالی و محل انعکاس شناخت تغییرات در ارزش منصفانه را تعیین میکند متمایز است.
ب 2. در تعیین طبقات ابزارهای مالی واحد تجاری باید حداقل موارد زیر را در نظر بگیرد:
الف. ابزارهای اندازه گیری شده به بهای مستهلک شده را از ابزارهای اندازه گیری شده به ارزش منصفانه متمایز کند.
ب. ابزارهای مالی خارج از دامنه کاربرد این استاندارد را به صورت یک طبقه با طبقات جداگانه در نظر بگیرد.
ب 3. واحد تجاری بر حسب شرایط خود میزان جزئیات قابل ارائه برای رعایت الزامات این استاندارد میزان تأکید بر جنبه های مختلف این الزامات و چگونگی تجمیع اطلاعات برای ارائه تصویر کلی بدون ترکیب اطلاعات برخوردار از ویژگیهای متفاوت را تعیین میکند. ضرورت دارد تا میان ارائه اطلاعات بسیار تفصیلی در صورتهای مالی که ممکن است به استفاده کنندگان از صورتهای مالی کمک نکند و پنهان نمودن اطلاعات مهم به دلیل تجمیع بیش از حد اطلاعات توازن برقرار شود. برای مثال واحد تجاری نباید اطلاعات مهم را به واسطه درج آن در میان انبوهی از جزئیات بی اهمیت پنهان کند. همچنین واحد تجاری نباید اطلاعات را آنقدر تجمیع کند که معاملات منفرد یا ریسکهای مربوط پوشیده بماند.
ب 4. حذف شد.
سایر موارد افشا - رویه های حسابداری (بند (۲۱)
ب 5. بند 21 افشای مبنا، (یا مبانی ) اندازه گیری مورد استفاده در تهیه صورتهای مالی و سایر رویه های حسابداری بکار رفته که برای درک صورتهای مالی مربوط است را الزامی میکند. این افشا برای ابزارهای مالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
الف. برای بدهیهای مالی اختصاص یافته به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان دوره :
1. ماهیت بدهیهای مالی که واحد تجاری آنها را به طبقه ارزش منصفانه از طریق سود با زبان دوره اختصاص داده است؛
2. معیارهایی برای تخصیص این چنینی بدهیهای مالی در زمان شناخت اولیه و
3. نحوه احراز شرایط مندرج در بند ۴.۲.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای چنین اختصاصی
الف الف. برای داراییهای مالی اختصاص یافته به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره
1. ماهیت داراییهای مالی که واحد تجاری آنها را به طبقه ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص داده است؛ و
2. نحوه رعایت معیارهای مندرج در بند ۴.۱۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای چنین اختصاصی
ب. حذف شد.
پ. اینکه خرید و فروش داراییهای مالی به روش معمول در تاریخ معامله یا در تاریخ تسویه به حساب گرفته میشود به بند ۳.۱.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود).
ت. حذف شد.
ث. نحوه تعیین خالص سودها یا خالص زبانهای هر یک از طبقات ابزارهای مالی به بند (۲۰ (الف) مراجعه شود؛ برای مثال اینکه خالص سودها یا خالص زبانهای مربوط به اقلامی که به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اندازه گیری میشوند، شامل درآمد بهره یا درآمد سود تقسیمی است یا خیر.
ج. حذف شد.
چ. حذف شد.
همچنین طبق بند ۱۲۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۱ (تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۷ واحدهای تجاری باید در یادداشت خلاصه اهم رویه های حسابداری یا سایر یادداشتها، قضاوتهای مدیریت در فرایند بکارگیری رویه های حسابداری واحد تجاری، به غیر از موارد مستلزم برآورد و قضاوتهایی که بیشترین تأثیر را بر مبالغ شناسایی شده در صورتهای مالی داشته است را افشا کنند.
ماهیت و میزان ریسکهای ناشی از ابزارهای مالی بندهای ۳۱ تا ۴۲
ب 6. افشاهای الزامی طبق بندهای ۳۱ تا ۴۲ باید در صورتهای مالی یا از طریق عطف متقابل از صورتهای مالی به سایر صورتها، مانند یادداشت مدیریت یا گزارش ریسک که با همان شرایط صورتهای مالی و در همان تاریخ در دسترس استفاده کنندگان صورتهای مالی قرار میگیرد ارائه شود. بدون اطلاعات ارائه شده با استفاده از عطف متقابل صورتهای مالی کامل نیست.
افشاهای کمی (بند (۳۴)
ب 7. بند ۳۴ (الف) افشای خلاصه داده های کمی درباره آسیب پذیری واحد تجاری از ریسکها بر مبنای اطلاعات درون سازمانی ارائه شده به مدیران اصلی واحد تجاری را الزامی میکند. هرگاه واحد تجاری برای مدیریت آسیب پذیری از ریسک چندین روش را مورد استفاده باید اطلاعات را با استفاده از روش یا روشهایی افشا کند که مربوط ترین و قابل انکاترین اطلاعات را فراهم می‌که کند. استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رویه های حسابداری تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات در خصوص مربوط بودن و قابل اتکا بودن بحث میکند.
ب 8. بند ۳۴ (پ)، افشا درباره تمرکز ریسک را الزامی میکند تمرکز ریسک ناشی از ابزارهای مالی است که ویژگیهای مشابه دارند و بطور مشابهی تحت تأثیر تغییر در شرایط اقتصادی با سایر شرایط قرار میگیرند تشخیص تمرکز ریسک، مستلزم قضاوت با در نظر گرفتن شرایط واحد تجاری است. افشای تمرکز ریسک باید شامل موارد زیر باشد:
الف. تشریح نحوه تعیین تمرکزها توسط مدیریت.
ب. تشریح ویژگیهای مشترکی که هر تمرکز را مشخص میکند مانند طرف مقابل حوزه جغرافیایی، واحد پول یا بازار)؛ و
پ. میزان آسیب پذیری از ریسک مرتبط با تمام ابزارهای مالی دارای آن ویژگی مشترک
رویه های مدیریت ریسک اعتباری بندهای ۳۵ ج تا ۳۵)
ب 8 الف. طبق بند ۳۵ ج (ب) افشای اطلاعات درباره نحوه تعریف نکول برای ابزارهای مالی مختلف و دلایل انتخاب آن تعاریف، الزامی است. طبق بند ۵۵.۹ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ تعیین اینکه زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر باید شناسایی شوند یا خیر، مبتنی بر افزایش ریسک وقوع نکول نسبت به زمان شناخت اولیه است. اطلاعات درباره تعاریف واحد تجاری از نکول، که به استفاده کنندگان صورتهای مالی در درک نحوه بکارگیری الزامات زبانهای اعتباری مورد انتظار در استاندارد بین المللی گزارشگری میتواند شامل موارد زیر باشد:
الف. عوامل کیفی و کمی در نظر گرفته شده در تعریف نکول
ب. اینکه تعاریف مختلفی برای انواع متفاوت ابزارهای مالی بکار گرفته شده است یا خیر؛ و
ج. مفروضات درباره نرخ بازیافت یعنی تعداد داراییهای مالی که به وضعیت قابل وصول بر می‌گردند پس از وقوع نکول دارایی مالی.
ب 8 ب. برای کمک به استفاده کنندگان صورتهای مالی در ارزیابی رویه های واحد تجاری برای تجدید ساختار و و تعدیل، بند ج ۳۵ (ج) (۲) افشای اطلاعات درباره نحوه ارزیابی واحد تجاری از اینکه چه میزان از ذخیره کاهش ارزش داراییهای مالی که قبلاً طبق بند ۳۵ ج (ج) (۱) افشا شده اند بعداً به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر، طبق بند ۵.۵.۳ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ تجدید اندازه گیری میشود. اطلاعات کمی که به استفاده کنندگان در درک افزایش بعدی در ریسک اعتباری داراییهای مالی تعدیل شده کمک میکند ممکن است شامل اطلاعاتی درباره داراییهای مالی تعدیل شده ای باشد که معیارهای مندرج در بند ۳۵ ج (ج) (۱) را احراز میکنند و اندازه گیری ذخیره کاهش ارزش آنها به مبلغی برابر با زبانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر، بازگردانده میشود یعنی نرخ کاهش کیفیت اعتباری)
ب 8 پ. بند ۳۵ ج (الف)، افشای اطلاعات درباره مبنای داده های ورودی و مفروضات و روشهای برآورد استفاده شده در بکارگیری الزامات کاهش ارزش مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را الزامی میکند مفروضات و داده های ورودی استفاده شده توسط واحد تجاری برای اندازه گیری زبانهای اعتباری مورد انتظار یا تعیین میزان افزایش در ریسک اعتباری نسبت به زمان شناخت اولیه، ممکن است شامل اطلاعات به دست آمده از اطلاعات تاریخی داخلی با گزارشهای رتبه بندی و مفروضات درباره عمر مورد انتظار ابزارهای مالی و زمانبندی فروش وثیقه باشد.
تغییر در ذخیره کاهش ارزش بند (۳۵)
ب 8 ت. طبق بند ۳۵ واحد تجاری باید دلایل تغییر در ذخیره کاهش ارزش طی دوره مالی را توضیح دهد. افزون بر صورت تطبیق مانده ابتدای دوره و مانده پایان دوره ذخیره کاهش ارزش ممکن است توضیح تفصیلی تغییرات ضروری باشد. این توضیح تفصیلی، ممکن است شامل تحلیل دلایل تغییر در ذخیره کاهش ارزش شامل موارد زیر طی دوره باشد:
الف. ترکیب پرتفوی؛
ب. حجم ابزارهای مالی خریداری شده یا ایجاد شده؛ و
پ. شدت زبانهای اعتباری مورد انتظار
ب 8 ث. برای تعهدات وام و قراردادهای تضمین مالی کاهش ارزش به عنوان ذخیره شناسایی میشود واحد تجاری باید اطلاعات تغییر در ذخیره کاهش ارزش داراییهای مالی را جدا از اطلاعات تغییر در ذخیره کاهش ارزش تعهدات وام و قراردادهای تضمین مالی افشا کند. با این وجود در صورتی که یک ابزار مالی شامل هر دو جزء وام یعنی دارایی مالی و تعهد استفاده نشده (یعنی تعهدات (وام) باشد و واحد تجاری نتواند زبانهای اعتباری مورد انتظار جزء تعهدات وام را جدا از جزء دارایی مالی مشخص کند، زبان اعتباری مورد انتظار جزء تعهدات وام باید همراه با ذخیره کاهش ارزش آن دارایی مالی شناسایی شود. به اندازه مازاد زبانهای اعتباری مورد انتظار ترکیب شده بر مبلغ دفتری ناخالص دارایی مالی زبانهای اعتباری مورد انتظار باید به عنوان ذخیره شناسایی شوند.
وثیقه (بند (۵۳۵)
ب 8 ج. ۸ج بند ۳۵ د افشای اطلاعاتی را الزامی میکند که استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند بر اساس آن اثر وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری بر مبلغ زبانهای اعتباری مورد انتظار را درک کنند. واحد تجاری نه ملزم به افشای اطلاعات درباره ارزش منصفانه وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری و نه ملزم به بیان عددی ارزش دقیق وثیقه لحاظ شده در محاسبه زبانهای اعتباری مورد انتظار یعنی زبان ناشی از نکول) است.
ب چ. توضیح تفصیلی وثیقه و اثر آن بر مبالغ زبانهای اعتباری مورد انتظار ممکن است شامل اطلاعاتی درباره موارد زیر باشد:
الف. انواع اصلی وثیقه نگهداری شده به عنوان تضمین و سایر تضمینهای اعتباری نمونه هایی از تضمینهای اعتباری شامل تضمینها، ابزارهای مشتقه اعتباری و توافقهای خالص سازی است که هنوز واجد شرایط تهاتر طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ نیستند)؛
ب. حجم وثیقه نگهداری شده و سایر تضمینهای اعتباری و اهمیت آن با توجه به ذخیره کاهش ارزش؛
پ. رویه ها و فرایندهای ارزشگذاری و مدیریت وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری
ت. انواع اصلی طرفهای پایاپای کننده وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری و وضعیت اعتباری آنها؛ و
ث. اطلاعاتی درباره تمرکز ریسک در وثیقه و سایر تضمینهای اعتباری
آسیب پذیری از ریسک اعتباری بندهای ۳۵ ز تا ۳۵)
ب 8 ح. بند ۳۵ از افشای اطلاعات درباره آسیب پذیری واحد تجاری از تمرکز با اهمیت ریسک اعتباری در تاریخ گزارشگری را الزامی میکند. تمرکز ریسک اعتباری زمانی وجود دارد که تعدادی از طرفهای پایاپای کننده در یک منطقه جغرافیایی باشند یا به فعالیتهای مشابه اشتغال داشته باشند و از ویژگیهای اقتصادی مشابهی برخوردار باشند به گونه ای که بتوانند تعهدات قراردادی را که بطور مشابه تحت تأثیر تغییرات در شرایط اقتصادی یا شرایط دیگر است ایفا کنند. واحد تجاری باید اطلاعاتی ارائه کند که استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند درک کنند که آیا گروهها یا پرتفوهای ابزارهای مالی با ویژگیهایی خاص که بتواند بخش بزرگی از آن گروه ابزارهای مالی مانند تمرکز بر ریسکهایی خاص را تحت تأثیر قرار دهد وجود دارد یا خیر این موارد برای مثال میتواند. شامل گروه بندی وامها بر حسب ارزش تمرکز جغرافیایی، تمرکز صنعتی یا تمرکز مبتنی بر نوع ناشر باشد.
ب 8 خ. تعداد درجه های رتبه بندی ریسک اعتباری استفاده شده برای افشای اطلاعات طبق بند ۳۵ از باید با تعداد درجه های رتبه بندی ریسک اعتباری که واحد تجاری برای مقاصد مدیریت ریسک اعتباری به مدیران اصلی گزارش میکند سازگار باشد. اگر اطلاعات سررسید گذشته تنها اطلاعات مرتبط با وام گیرنده است که در دسترس واحد تجاری است و واحد تجاری طبق بند ۵۵.۱۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ از اطلاعات سررسید گذشته برای ارزیابی اینکه ریسک اعتباری افزایش قابل ملاحظه نسبت به زمان شناخت اولیه داشته است یا خیر استفاده میکند واحد تجاری باید تجزیه و تحلیلی از وضعیتهای سررسید گذشته برای آن داراییهای مالی ارائه کند.
ب 8 د. هنگامی که واحد تجاری زیانهای اعتباری مورد انتظار را بر مبنای جمعی اندازه گیری میکند واحد تجاری ممکن است نتواند مبلغ دفتری ناخالص تک تک داراییهای مالی یا آسیب پذیری از ریسک اعتباری تعهدات وام و قراردادهای تضمین مالی را به درجه های رتبه بندی ریسک اعتباری که برای آنها زیانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر شناسایی شده است، تخصیص دهد. در این مورد، واحد تجاری باید الزام مندرج در بند ۳۵ ز را برای آن ابزارهای مالی که بطور مستقیم قابل تخصیص به درجه رتبه بندی ریسک اعتباری هستند بکار گیرد و مبلغ دفتری ناخالص ابزارهای مالی که برای آنها زیانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر بر مبنای جمعی اندازه گیری شده است را به تفکیک افشا کند.
حداکثر آسیب پذیری از ریسک اعتباری بند ۳۶ (الف))
ب 9. بندهای ۳۵ (الف) و (۳۶ (الف) افشای مبلغی که به بهترین شکل نشان دهنده حداکثر میزان آسیب پذیری واحد تجاری از ریسک اعتباری است را الزامی میکند. این مبلغ برای یک دارایی مالی عموماً برابر با مبلغ دفتری ناخالص پس از کسر موارد زیر است:
الف. تمام مبالغ تهاتر شده طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲؛ و
ب. هر گونه ذخیره کاهش ارزش شناسایی شده طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹
ب 10. فعالیتهایی که منجر به ریسک اعتباری میشود و حداکثر میزان آسیب پذیری از ریسک اعتباری مربوط شامل موارد زیر است، اما محدود به آنها نیست:
الف. اعطای وام به مشتریان و سپرده گذاری نزد سایر واحدهای تجاری در این موارد حداکثر میزان آسیب پذیری از ریسک اعتباری معادل مبلغ دفتری داراییهای مالی مربوط است.
ب. انعقاد قراردادهای مشتقه مانند قراردادهای مبادله ارزی سواپهای نرخ بهره و ابزارهای مشتقه اعتباری هرگاه دارایی ایجاد شده، به ارزش منصفانه اندازه گیری شود حداکثر میزان آسیب پذیری از ریسک اعتباری در پایان دوره گزارشگری برابر با مبلغ دفتری خواهد بود.
پ. اعطای تضمینهای مالی در این مورد حداکثر میزان آسیب پذیری از ریسک اعتباری بیشترین مبلغی است که اگر تضمین به اجرا گذاشته شود ممکن است واحد تجاری مجبور به پرداخت آن شود. مبلغ مزبور ممکن است به میزان قابل ملاحظه ای بیش از مبلغ شناسایی شده به عنوان بدهی باشد.
ث. تعهدات وام که در طول عمر استفاده از آن غیر قابل فسخ است یا تنها در واکنش به تغییر نامطلوب با اهمیت قابل فسخ میشود. اگر ناشر نتواند تعهدات وام را به صورت خالص از طریق نقد با ابزار مالی دیگر تسویه کند حداکثر میزان آسیب پذیری از ریسک اعتباری برابر با مبلغ کامل تعهد است زیرا مبلغ تعهدات خارج از ترازنامه که ممکن است در آینده مورد استفاده قرار گیرد، مشخص نیست. این مبلغ ممکن است به میزان قابل ملاحظه ای بیش از مبلغ شناسایی شده به عنوان بدهی باشد.
افشاهای کمی ریسک نقدینگی بندهای (۳۴ (الف) و (۳۹ (الف) و (ب))
ب 10 الف. طبق بند (۳۴ (الف)، واحد تجاری خلاصه داده های کمی درباره آسیب پذیری از ریسک نقدینگی را بر مبنای اطلاعات درون سازمانی ارائه شده به مدیران اصلی افشا میکند. واحد تجاری باید نحوه تعیین این داده ها را توضیح دهد. در صورتی که جریانهای نقدی خروجی یا دارایی مالی دیگری منظور شده در آن داده ها :
الف. بسیار زودتر از انعکاس در آن داده ها، واقع شده باشد،
ب. مربوط به مبالغی بسیار متفاوت از مبالغ ارائه شده در آن داده ها باشد برای مثال در مورد ابزار مشتقه ای که در داده های مربوط به تسویه به صورت خالص گنجانده شده است اما طرف مقابل اختیار دارد تسویه ناخالص آن ابزار را الزامی نماید
واحد تجاری باید این موضوع را بیان کند و اطلاعات کمی را ارائه نماید که ارزیابی میزان این ریسک را برای استفاده کنندگان صورتهای مالی فراهم کند مگر اینکه این اطلاعات در تجزیه و تحلیل سررسید قرار دادی طبق بند (۳۹ (الف) یا (ب)، مد نظر قرار گرفته باشد.
ب 11. هنگام تهیه تجزیه و تحلیل سررسید طبق بند (۳۹ (الف) و (ب)، واحد تجاری برای تعیین تعداد بازه های زمانی مناسب، از قضاوت خود استفاده میکند. برای مثال ممکن است از نظر واحد تجاری بازه های زمانی زیر مناسب باشد:
الف. کمتر از یک ماه؛
ب. بین یک تا سه ماه
پ. بین سه ماه تا یک سال و
ت. بین یک تا پنج سال
ب 11 الف. طبق بند (۳۹ (الف) و (ب) واحد تجاری نباید ابزار مشتقه تعبیه شده را از ابزار مالی مختلط جدا کند. برای چنین ابزاری واحد تجاری باید بند ۳۹ (الف) را بکار گیرد.
ب 11 ب. طبق بند ۳۹ (ب) در صورتی که سررسیدهای قراردادی برای درک زمانبندی جریانهای نقدی ضروری باشد، واحد تجاری باید تجزیه و تحلیل کمی سررسید بدهیهای مالی مشتقه را که نشان دهنده سررسیدهای قراردادی باقیمانده است افشا کند. برای مثال در موارد زیر ممکن است چنین شرایطی ایجاد شده باشد.
الف. سواپ نرخ بهره با سررسید باقیمانده پنج سال در مصون سازی جریانهای نقدی دارایی یا بدهی مالی با نرخ متغیر
ب. تمام تعهدات وامها.
ب 11 پ. بند ۳۹ (الف) و (ب) واحد تجاری را ملزم میکند که تجزیه و تحلیل سررسید بدهیهای مالی که سررسیدهای قراردادی باقیمانده برای برخی بدهیهای مالی را نشان میدهد را افشا کند. در این افشان
الف هنگامی که طرف مقابل حق انتخاب زمان پرداخت را داشته باشد بدهی به نزدیکترین دوره ای که ممکن است واحد تجاری ملزم به پرداخت شود تخصیص می‌یابد. برای مثال بدهیهای مالی که واحد تجاری ممکن است با درخواست طرف مقابل مانند سپرده های دیداری ملزم به پرداخت آنها شود در اولین بازه زمانی قرار میگیرند.
ب. هرگاه واحد تجاری متعهد به پرداخت مبالغ به صورت اقساطی باشد هر قسط به اولین دوره ای که ممکن است واحد تجاری در آن دوره ملزم به پرداخت شود تخصیص می‌یابد. برای مثال تعهدات وام خارج از ترازنامه در بازه زمانی در بردارنده اولین تاریخی که ممکن است در آن تاریخ بازپرداخت شود، قرار میگیرد.
پ. برای قراردادهای تضمین مالی منتشر شده حداکثر مبلغ تضمین به اولین دوره ای تخصیص می‌یابد که ممکن است در آن دوره تضمین به اجرا گذاشته شود.
ب 11 ت. مبالغ قراردادی افشا شده در تجزیه و تحلیل سررسید که طبق بند (۳۹ (الف) و (ب) الزامی شده است جریانهای نقدی قراردادی تنزیل نشده است، برای مثال:
الف. بدهیهای اجاره ناخالص قبل از کسر هزینه های تأمین مالی؛
ب. قیمتهای تعیین شده در موافقت نامه های آتی برای خرید نقدی داراییهای مالی؛
پ. مبالغ خالص برای پرداخت شناور دریافت ثابت سواپهای نرخ بهره ای که جریانهای نقدی خالص آنها مبادله میشود؛
ت. مبالغ قراردادی قابل مبادله در یک ابزار مالی مشتقه برای مثال سواپ واحد پول که با جریانهای نقدی ناخالص مبادله میشود؛ و
ث. تعهدات ناخالص وام.
این جریانهای نقدی تنزیل نشده با مبالغی که در صورت وضعیت مالی ارائه میشود تفاوت دارد زیرا مبالغ درج شده در آن صورت مالی بر مبنای جریانهای نقدی تنزیل شده است. زمانی که مبلغ قابل پرداخت ثابت نباشد مبلغ افشا شده بر حسب شرایط موجود در پایان دوره گزارشگری تعیین میشود برای مثال زمانی که مبلغ قابل پرداخت با تغییرات شاخص تغییر مبلغ افشا شده ممکن است مبتنی بر سطح شاخص در پایان دوره باشد.
ب 11 ث. بند ۳۹ (پ) واحد تجاری را ملزم میکند نحوه مدیریت ریسک نقدینگی مربوط به افلام افشاشده در افشاهای کمی الزامی طبق بند ۳۹ (الف) و (ب) را توضیح دهد. در صورتی که اطلاعات تجزیه و تحلیل سررسید داراییهای مالی نگهداری شده برای مدیریت ریسک نقدینگی برای مثال داراییهای مالی که به آسانی قابل فروش هستند جریانهای نقدی خروجی مربوط به بدهیهای مالی ایجاد کنند، به استفاده کنندگان صورتهای مالی در ارزیابی ماهیت و میزان ریسک نقدینگی کمک کند واحد تجاری باید این اطلاعات را افشا نماید.
ب 11 ج. سایر عواملی که واحد تجاری در ارائه افشاهای الزامی طبق بند (۳۹ (ب) مدنظر قرار میدهد شامل موارد زیر است، اما محدود به این موارد نیست:
الف. آیا واحد تجاری برای تأمین نیازهای نقدینگی میتواند به تسهیلات اعتباری تعهد شده مانند تسهیلات اسناد تجاری یا سایر خطوط اعتباری مانند تسهیلات اعتباری با مقاصد خاص دسترسی داشته باشد.
ب. آیا واحد تجاری برای تأمین نیازهای نقدینگی سپرده هایی را نزد بانکهای مرکزی نگهداری میکند.
پ. آیا واحد تجاری منابع تأمین مالی بسیار متنوعی دارد؛
ت. آیا واحد تجاری تمرکز ریسک نقدینگی قابل ملاحظه ای در داراییها یا منابع تأمین مالی خود دارد؛
ث. آیا واحد تجاری برای مدیریت ریسک نقدینگی،از فرایندهای کنترل داخلی و طرحهای احتمالی برخوردار است؛
ج. آیا واحد تجاری از ابزارهایی که در بردارنده شرایط بازپرداخت سریع است برخوردار است برای مثال در زمان کاهش رتبه اعتباری واحد تجاری)؛
چ. آیا واحد تجاری ابزارهایی دارد که بتواند انتقال وثیقه را الزامی کند برای مثال تقاضای سپرده بابت ابزارهای مشتقه؛
ح. آیا واحد تجاری ابزارهایی دارد که به آن واحد اجازه دهد بین تسویه بدهیهای مالی از طریق تحویل نقد یا دارایی مالی دیگر یا از طریق تحویل سهام خود، انتخاب کند؛
خ. آیا واحد تجاری ابزارهایی دارد که مشمول توافقهای خالص سازی جامع شود.
ب 12 تا ب 16. حذف شد.
ریسک بازار - تحلیل حساسیت بندهای ۴۰ و ۴۱)
ب 17. بند ۴۰ (الف)، تحلیل حساسیت را برای هر یک از انواع ریسکهای بازار که واحد تجاری در معرض آن قرار دارد، الزامی میکند. طبق بند ب، واحد تجاری درباره چگونگی تجمیع اطلاعات برای ارائه تصویر کلی بدون ترکیب اطلاعات برخوردار از ویژگیهای متفاوت درباره آسیب پذیری از ریسکهای ناشی از محیط های اقتصادی بسیار متفاوت تصمیم گیری میکند. برای مثال :
الف. واحد تجاری که ابزارهای مالی را معامله میکند ممکن است این اطلاعات را برای ابزارهای مالی نگهداری شده برای مبادله و ابزارهای مالی که برای مبادله نگهداری نشده اند بطور جداگانه افشا نماید.
ب. واحد تجاری آسیب پذیری از ریسکهای بازار ناشی از حوزه های با تورم حاد را با آسیب پذیری خود از همان ریسکهای بازار در حوزه های با تورم بسیار اندک، تجمیع نمی‌کند.
اگر واحد تجاری تنها در معرض یک نوع ریسک بازار در به یک محیط اقتصادی قرار گیرد، اطلاعات را به صورت تفکیک شده نشان نمی‌دهد.
ب 18. بند ۴۰ (الف)، تحلیل حساسیت را برای نشان دادن تأثیر تغییرات محتمل و معقول متغیر ریسک مربوط مانند نرخهای بهره رایج در بازار نرخهای ارز قیمت سهام با قیمتهای (کالا) بر سود یا زبان دوره و حقوق مالکانه الزامی میکند. به همین منظور :
الف. واحدهای تجاری ملزم به تعیین سود یا زبان دوره با فرض متفاوت بودن متغیرهای ریسک مربوط نیستند. در مقابل واحدهای تجاری با این فرض که تغییر محتمل و معقول در متغیر ریسک مربوط در پایان دوره گزارشگری اتفاق افتاده و بر میزان آسیب پذیری از ریسک موجود در آن تاریخ اثر گذاشته است، اثر آن را بر سود یا زبان دوره و حقوق مالکانه در پایان دوره گزارشگری افشا میکنند برای مثال اگر واحد تجاری در پایان سال بدهی با نرخ شناور داشته باشد، اثر آن بر سود یا زبان (یعنی هزینه بهره سال جاری را با این فرض که نرخهای بهره با مبالغ محتمل و معقول تغییر میکند، افشا می‌نماید.
ب. واحدهای تجاری ملزم نیستند که اثر هر تغییر در متغیر ریسک مربوط که در دامنه تغییرات محتمل و معقول است را بر سود یا زبان دوره و حقوق مالکانه افشا کنند. افشای آثار تغییرات در محدوده دامنه محتمل و معقول کافی است.
ب 19. برای تعیین اینکه کدام تغییرات تغییر محتمل و معقول در متغیر ریسک مربوط تلقی میشود واحد تجاری باید موارد زیر را در نظر بگیرد:
الف. محیطهای اقتصادی که در آن فعالیت میکند. تغییر محتمل و معقول نباید شامل وضعیتهای بعید یا بدترین مورد با آزمونهای تنش باشد. افزون بر این اگر نرخ تغییر در متغیر ریسک مربوط ثابت باشد ضرورتی ندارد واحد تجاری در تغییر محتمل و معقول متغیر ریسک انتخابی تغییر ایجاد کند. برای مثال فرض کنید که نرخ بهره ۵ درصد است و واحد تجاری نوسان محتمل و معقول نرخ بهره را ۰٫۵ واحد مبنا تعیین کرده است. در صورت تغییر نرخ بهره به ۴٫۵ درصد یا ۵٫۵ درصد، واحد تجاری اثر این تغییر را بر سود یا زبان دوره و حقوق مالکانه افشا میکند. در دوره بعد نرخهای بهره به ۵٫۵ درصد افزایش می‌یابد. واحد تجاری همچنان بر این باور است که نوسان نرخ بهره ۰٫۵ واحد مبنا است یعنی نرخ تغییر در نرخ بهره ثابت است. واحد تجاری در صورت تغییر نرخ بهره به ۵ درصد یا ۶ درصد اثر این تغییر را بر سود یا زبان دوره و حقوق مالکانه افشا میکند. واحد تجاری ملزم نیست که در ارزیابی خود از نوسان محتمل و معقول ۰٫۵ درصدی در نرخهای بهره، تجدید نظر به عمل آورد مگر اینکه شواهدی وجود داشته باشد که نشان دهد نرخ بهره به میزان قابل ملاحظه ای نوسان پذیرتر شده است.
ب. چارچوب زمانی که ارزیابی در آن انجام میشود. تحلیل حساسیت باید آثار تغییراتی که در آن دوره محتمل و معقول به نظر می‌رسد را تا زمانی که واحد تجاری این تغییرات را در آینده افشا میکند که معمولاً دوره گزارشگری سالانه بعدی است، نشان دهد.
ب 20. طبق بند ۴۱ در صورتی که واحد تجاری از تحلیل حساسیت برای مدیریت آسیب پذیری از ریسکهای مالی استفاده کند، مجاز است از نوعی تحلیل حساسیت، مانند روش ارزش در معرض ریسک که وابستگی متقابل بین متغیرهای ریسک را انعکاس میدهد، استفاده کند. این کار حتی در صورتی که روش مزبور تنها احتمال زبان را اندازه گیری نماید و احتمال سود را اندازه گیری نکند، کاربرد دارد. این واحد تجاری ممکن است به منظور تطابق با بند (۴۱ (الف)، نوع مدل ارزش در معرض ریسک مورد استفاده (برای مثال، اینکه مدل مورد استفاده وابسته به شبیه سازی مونت کارلو است یا خیر، تشریح نحوه کاربرد مدل و مفروضات اصلی آن مانند دوره نگهداری و سطح اطمینان را افشا کند. همچنین واحدهای تجاری میتوانند دوره تاریخی مشاهده و وزنهای اختصاص داده شده به مشاهدات آن دوره، تشریح نحوه برخورد با گزینه های انتخابی در محاسبات و نوع نوسانها و همبستگیهای مورد استفاده یا به عنوان راهکار جایگزین شبیه سازی توزیع احتمال مونت کارلو) را افشا کنند.
ب 21. واحد تجاری باید تحلیل حساسیت را برای کل فعالیتهای تجاری خود ارائه نماید اما ممکن است انواع متفاوتی از تحلیل حساسیت را برای طبقات مختلف ابزارهای مالی ارائه کند.
ریسک نرخ بهره
ب 22. ریسک نرخ بهره ناشی از ابزارهای مالی بهره دار شناسایی شده در صورت وضعیت مالی مانند ابزارهای بدهی تحصیل شده یا منتشر شده و برخی ابزارهای مالی شناسایی نشده در صورت وضعیت مالی مانند برخی تعهدات وام) است.
ریسک واحد پول
ب 23. ریسک واحد پول یا ریسک مبادله ارزی ناشی از ابزارهای مالی است که بر حسب ارز یعنی واحد پولی غیر از واحد پول عملیاتی بیان میشوند. در این استاندارد ریسک واحد پول ناشی از ابزارهای مالی که اقلام غیر پولی هستند یا ابزارهای مالی که بر حسب واحد پول عملیاتی بیان میشوند، نیست.
ب 24. برای هر واحد پولی که واحد تجاری به میزان قابل ملاحظه ای در معرض ریسک آن قرار میگیرد تحلیل حساسیت افشا میشود.
ریسک سایر قیمتها
ب 25. ریسک سایر قیمتها به علت تغییر در مواردی مانند قیمتهای کالا یا قیمت حقوق مالکانه در ارتباط با ابزارهای مالی ایجاد میشود. واحد تجاری به منظور انطباق با بند ۴۰ ممکن است اثر کاهش در شاخص بازار سهام قیمت کالا یا متغیر دیگر ریسک را افشا کند. برای مثال اگر واحد تجاری بابت ارزش باقیمانده داراییها تضمینهایی ارائه نماید که خود ابزار مالی باشند هر گونه افزایش یا کاهش در ارزش داراییهای تضمین شده افشا میشود.
ب 26. دو نمونه از ابزارهای مالی که منجر به ریسک قیمت ابزارهای مالکانه میشود عبارتند از (الف) در اختیار داشتن ابزارهای مالکانه واحد تجاری دیگر و (ب) سرمایه گذاری در صندوقی که اقدام به نگهداری سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه میکند. مثالهای دیگر شامل پیمانهای آتی و اختیارهای خرید یا فروش تعداد مشخصی از یک نوع ابزار مالکانه و سواپهای وابسته به قیمت حقوق مالکانه است. ارزش منصفانه چنین ابزارهای مالی تحت تأثیر تغییرات در قیمت بازار ابزارهای مالکانه پایه است.
ب 27. طبق بند ۴۰ (الف) حساسیت سود یا زبان دوره که برای مثال ناشی از ابزارهای اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان دوره است، جدا از حساسیت سایر اقلام سود و زبان جامع که برای مثال ناشی از سرمایه گذاری در ابزارهای مالکانه ای است که تغییرات در ارزش منصفانه آنها در سایر اقلام سود و زبان جامع ارائه میشود افشا میشود.
ب 28. ابزارهای مالی که واحد تجاری آنها را به عنوان ابزارهای مالکانه طبقه بندی میکند تجدید اندازه گیری نمیشوند. سود یا زبان دوره و حقوق مالکانه هیچ یک تحت تأثیر ریسک قیمت آن ابزارها قرار نمی‌گیرد. بر این اساس نیازی به انجام تحلیل حساسیت نیست.
قطع شناخت بندهای ۴۲پ تا 42 ح
مشارکت مستمر بند (۴۲پ)
ب 29. برای مقاصد الزامات افشای مندرج در بندهای ۴۲ تا ۴۲ ارزیابی مشارکت مستمر در دارایی مالی انتقال یافته، در سطح واحد گزارشگر صورت میگیرد. برای مثال اگر واحد تجاری فرعی دارایی مالی را که واحد تجاری اصلی مشارکت مستمر در آن دارد به شخص ثالث غیر وابسته انتقال دهد، واحد تجاری فرعی مشارکت مستمر واحد تجاری اصلی را در ارزیابی اینکه مشارکت مستمر در دارایی انتقال یافته دارد یا خیر، در صورتهای مالی جداگانه با منفرد خود مد نظر قرار نمی‌دهد یعنی زمانی که واحد تجاری فرعی واحد گزارشگر باشد. با وجود این واحد تجاری اصلی مشارکت مستمر خود یا مشارکت مستمر عضو دیگری از گروه در دارایی مالی انتقال یافته توسط واحد تجاری فرعی را برای تعیین اینکه در دارایی انتقال یافته مشارکت مستمر دارد یا خیر در صورتهای مالی تلفیقی مد نظر قرار میدهد یعنی زمانی که واحد گزارشگر، گروه است.
ب 30. در صورتی که به عنوان بخشی از انتقال واحد تجاری هیچ گونه حقوق یا تعهدات قراردادی مرتبط با دارایی مالی انتقال یافته را حفظ نکند و هیچ گونه حقوق یا تعهدات قراردادی جدیدی در ارتباط با دارایی مالی انتقال یافته به دست نیاورد، واحد تجاری مشارکت مستمر در دارایی مالی انتقال یافته ندارد. در صورتی که واحد تجاری هیچ گونه منافعی در عملکرد آتی دارایی مالی انتقال یافته نداشته باشد و تحت هیچ شرایطی در آینده مسئولیتی برای پرداخت در ارتباط با دارایی مالی انتقال یافته نداشته باشد واحد تجاری مشارکت مستمر در دارایی مالی انتقال یافته ندارد. اصطلاح پرداخت در این متن شامل جریانهای نقدی دارایی مالی انتقال یافته که واحد تجاری وصول میکند و ملزم است آن را به انتقال گیرنده پرداخت نماید، نیست.
ب 30 الف. هنگامی که واحد تجاری یک دارایی مالی را انتقال میدهد ممکن است حق ارائه خدمت به آن دارایی مالی را در ازای دریافت کارمزدی که برای مثال در یک قرارداد خدماتی درج میشود حفظ کند. واحد تجاری قرارداد خدماتی را طبق رهنمود مندرج در بندهای ۴۲پ و ب ۳۰ ارزیابی میکند تا تعیین نماید که برای مقاصد الزامات افشا در نتیجه این قرارداد خدماتی مشارکت مستمر دارد یا خیر، برای مثال، در صورتی که کارمزد ارائه خدمت وابسته به مبلغ یا زمانبندی جریانهای نقدی وصول شده از دارایی مالی انتقال یافته باشد، ارائه دهنده خدمت برای مقاصد الزامات افشا مشارکت مستمر در دارایی مالی انتقال یافته خواهد داشت همچنین در صورتی که به دلیل عدم ایفای تعهد دارایی مالی انتقال یافته کارمزد ثابت بطور کامل پرداخت نشود ارائه دهنده خدمت برای مقاصد الزامات افشا از مشارکت مستمر برخوردار است. در این مثالها ارائه دهنده خدمت در عملکرد آتی دارایی مالی انتقال یافته منافعی دارد. این ارزیابی مستقل از این است که آیا انتظار میرود کارمزدی که قرار است دریافت شود به میزان کافی ایفای خدمات را جبران کند یا خیر.
ب 31. مشارکت مستمر در دارایی مالی انتقال یافته ممکن است ناشی از شرایط قراردادی مندرج در توافق انتقال یا توافق جداگانه با انتقال گیرنده یا شخص ثالثی که در ارتباط با انتقال ورود کرده است، باشد.
داراییهای مالی انتقال یافته ای که بطور کامل قطع شناخت نمیشوند بند (۴۲ت)
ب 32. طبق بند ۴۲ ت در صورتی که تمام داراییهای مالی انتقال یافته یا قسمتی از آنها حائز شرایط قطع شناخت نشوند، برخی موارد افشا الزامی میشود. این افشا صرف نظر از زمان انتقال در هر تاریخ گزارشگری که واحد تجاری همچنان به شناخت داراییهای مالی انتقال یافته ادامه میدهد، الزامی است.
انواع مشارکت مستمر (بندهای ۴۲ ث تا ۴۲ ح)
ب 33. طبق بندهای ۴۲ تا ۴۲ افشاهای کمی و کیفی برای هر نوع مشارکت مستمر در داراییهای مالی قطع شناخت شده، الزامی است. واحد تجاری باید مشارکت مستمر خود را در انواع مشارکتهایی تجمیع کند که بیانگر آسیب پذیری واحد تجاری از ریسکها باشد. برای مثال ممکن است واحد تجاری مشارکت مستمر خود را بر اساس نوع ابزار مالی برای مثال تضمینها یا اختیارهای خرید یا بر انتقال (برای مثال فروش دریافتنی ها تأمین مالی رهنی یا قرض دادن اوراق بهادار تجمیع کند.
تجزیه و تحلیل سررسید جریانهای نقدی خروجی تنزیل نشده برای باز خرید داراییهای انتقال یافته (بند ۴۲ (ث))
ب 34. طبق بند ۴۲ ت (ت)، واحد تجاری باید تجزیه و تحلیل سررسید جریانهای نقدی خروجی تنزیل نشده به منظور باز خرید داراییهای مالی قطع شناخت شده یا سایر مبالغ قابل پرداخت به انتقال گیرنده در ارتباط با داراییهای مالی انتقال یافته را افشا کند و سررسیدهای قراردادی باقیمانده مربوط به مشارکت مستمر واحد تجاری را نشان دهد. این تجزیه و تحلیل بین جریانهای نقدی که الزاماً باید پرداخت شود (مانند پیمانهای آتی، جریانهای نقدی که ممکن است واحد تجاری ملزم به پرداخت شود مانند اختیارهای فروش صادر شده و جریانهای نقدی که ممکن است واحد تجاری پرداخت آنها را انتخاب نماید مانند اختیارهای خرید خریداری شده، تمایز قائل میشود.
ب 35 .واحد تجاری برای تعیین تعداد مناسب بازه های زمانی به منظور تهیه تجزیه و تحلیل سررسید طبق بند ۴۲ ت (ت)، باید از قضاوت خود استفاده کند. برای مثال ممکن است واحد تجاری بازه های زمانی زیر را مناسب تشخیص دهد:
الف. کمتر از یک ماه؛
ب. بین یک ماه تا سه ماه؛
پ. بین سه ماه تا شش ماه؛
ت. بین شش ماه تا یک سال؛
ث. بین یک سال تا سه سال؛
ج. بین سه سال تا پنج سال؛
چ. بیش از پنج سال
ب 36. در صورتی که دامنه ای از سررسیدهای محتمل وجود داشته باشد جریانهای نقدی بر مبنای نزدیکترین تاریخی که واحد تجاری ملزم یا مجاز به پرداخت است، در نظر گرفته میشود.
اطلاعات کیفی (بند ۴۲) ت(ج))
ب 37. اطلاعات کیفی که طبق بند (۴۲ ت (ج) الزامی میشود، شرحی از داراییهای مالی قطع شناخت شده و ماهیت و هدف مشارکت مستمر حفظ شده پس از انتقال داراییها را شامل میشود. این اطلاعات تشریح ریسکهایی از جمله موارد زیر است که واحد تجاری در معرض آن قرار میگیرد:
الف. تشریح نحوه مدیریت ریسک مرتبط با مشارکت مستمر در داراییهای مالی قطع شناخت شده.
ب. اینکه واحد تجاری ملزم به تحمل زبانها قبل از طرفهای مقابل است یا خیر و رتبه بندی و مبلغ زبانهای تحمل شده توسط طرفهایی که منافع آنها در رتبه پایینتری نسبت به منافع واحد تجاری در دارایی قرار میگیرد یعنی مشارکت مستمر آن در دارایی
پ. تشریح هر گونه عامل مرتبط با تعهد به ارائه پشتیبانی مالی یا تعهد به باز خرید دارایی مالی انتقال یافته.
سود یا زیان قطع شناخت بند ۴۲ (الف))
ب 38. طبق بند ۴۲ ج (الف)، واحد تجاری باید سود یا زبان قطع شناخت داراییهای مالی که واحد تجاری در آنها مشارکت مستمر دارد را افشا کند. در صورتی که سود یا زبان قطع شناخت به دلیل تفاوت بین ارزش منصفانه اجزای دارایی شناسایی شده در گذشته (یعنی منافع در دارایی قطع شناخت شده و منافع حفظ شده توسط واحد تجاری و ارزش منصفانه کل دارایی شناسایی شده در گذشته ایجاد شود واحد تجاری باید این موضوع را افشا کند. در چنین شرایطی واحد تجاری همچنین باید افشا کند که آیا اندازه گیری ارزش منصفانه طبق توصیف بند ۲۷ الف شامل داده های ورودی با اهمیت مبتنی بر داده های غیر قابل مشاهده در بازار است یا خیر.
اطلاعات تکمیلی (بند (۴۲)
ب 39. افشاهای الزامی طبق بندهای ۴۲ ت تا ۴۲ ج ممکن است برای دستیابی به اهداف افشا مندرج در بند ۴۲ ب، کافی نباشد. در این گونه موارد، واحد تجاری باید هر گونه اطلاعات اضافی که برای دستیابی به اهداف افشا ضروری است را افشا کند واحد تجاری باید با توجه به شرایط خود تصمیم بگیرد که چه میزان اطلاعات اضافی برای تأمین نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان لازم است و تا چه میزان باید بر ابعاد مختلف اطلاعات اضافی تأکید کند. ایجاد توازن بین صورتهای مالی حاوی جزئیات بسیار زیاد که ممکن است به استفاده کنندگان صورتهای مالی کمک نکند و پنهان کردن اطلاعات در نتیجه تجمیع بیش از اندازه اطلاعات، ضروری است.
تهاتر داراییهای مالی و بدهیهای مالی بندهای ۱۳ الف تا ۱۳ج
دامنه کاربرد (بند ۱۳ الف)
ب 40. موارد افشای مندرج در بندهای ۱۳ تا ۱۳ برای تمام ابزارهای مالی شناسایی شده که طبق بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ تهاتر میشوند، الزامی است. افزون بر این در صورتی که ابزارهای مالی مشمول توافق خالص سازی جامع قابل اعمال یا موافقت نامه مشابهی که ابزارها و معاملات مالی مشابه را در بر میگیرد باشند صرف نظر از اینکه ابزارهای مالی طبق بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ تهاتر شوند یا خیر آن ابزارهای مالی در دامنه الزامات افشای مندرج در بندهای ۱۳ب تا ۱۳ قرار میگیرند.
ب 41. موافقت نامه های مشابه که در بندهای ۱۳ الف و ب ۴۰ به آنها اشاره شد شامل موافقت نامه های پایاپای مشتقه موافقت نامه های باز خرید جامع جهانی، موافقت نامه های جامع قرض دادن اوراق بهادار در سطح جهانی و هر گونه حقوق نسبت به وثیقه مالی است. ابزارها و معاملات مالی مشابه که در بند ب ۴۰ به آنها اشاره شد شامل ابزارهای مشتقه موافقت نامه های فروش و بازخرید موافقت نامه های فروش و باز خرید معکوس قرض گرفتن اوراق بهادار و موافقت نامه های قرض دادن اوراق بهادار است. نمونه هایی از ابزارهای مالی که در دامنه کاربرد بند ۱۳ الف قرار نمی‌گیرد شامل وامها و سپرده های مشتریان در یک مؤسسه مگر اینکه در صورت وضعیت مالی تهاتر شوند و ابزارهای مالی که تنها موضوع موافقت نامه وثیقه هستند، است.
افشای اطلاعات کیفی برای داراییهای مالی شناسایی شده و بدهیهای مالی شناسایی شده در دامنه کاربرد بند ۱۳ الف (بند (۱۳)
ب 42. ابزارهای مالی که طبق بند ۱۳ پ افشا میشوند ممکن است مشمول الزامات اندازه گیری متفاوتی باشند برای مثال، مبلغ پرداختنی مربوط به یک موافقت نامه باز خرید ممکن است به بهای مستهلک شده اندازه گیری شود در حالی که ابزار مشتقه به ارزش منصفانه اندازه گیری میشود. واحد تجاری باید ابزارها را به مبلغ شناسایی شده افشا کند و هر گونه تفاوت حاصل از اندازه گیری را در افشاهای مربوط توضیح دهد.
افشای مبالغ ناخالص داراییهای مالی شناسایی شده و بدهیهای مالی شناسایی شده در دامنه کاربرد بند ۱۳ الف (بند ۱۳ ب (الف))
ب 43. مبالغ مورد درخواست بند ۱۳ پ (الف) در ارتباط با ابزارهای مالی شناسایی شده ای است که طبق بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ تهاتر میشوند. همچنین مبالغ مورد درخواست بند ۱۳ پ (الف) مربوط به ابزارهای مالی شناسایی شده ای است که صرف نظر از احراز معیارهای تهاتر مشمول توافق خالص سازی جامع قابل اعمال یا موافقت نامه های مشابه میباشند با وجود این افشاهای الزامی طبق بند ۱۳ پ (الف) با مبالغ شناسایی شده در نتیجه موافقت نامه های وثیقه که معیارهای تهاتر مندرج در بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز نمی‌کنند ارتباطی ندارد. در مقابل این مبالغ باید طبق بند ۱۳ پ (ت) افشا شود.
افشای مبالغی که طبق معیارهای مندرج در بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ تهاتر میشوند (بند ۱۳ب (ب))
ب 44. طبق بند ۱۳پ (ب) واحدهای تجاری باید مبالغ تهاتر شده طبق بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را هنگام تعیین مبالغ خالص قابل ارائه در صورت وضعیت مالی افشا کنند. مبالغ داراییهای مالی شناسایی شده و بدهیهای مالی شناسایی شده که طبق توافق یکسانی مشمول تهاتر هستند هم جزء موارد افشای دارایی مالی و هم جزء موارد افشای بدهی مالی افشا خواهد شد. با وجود این مبالغ افشا شده برای مثال در یک جدول محدود به مبالغی است که مشمول تهاتر میشوند. برای مثال ممکن است واحد تجاری دارایی مشتقه شناسایی شده و بدهی مشتقه شناسایی شده ای داشته باشد که معیارهای تهاتر در بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز میکنند. در صورتی که مبلغ ناخالص دارایی مشتقه بزرگتر از مبلغ ناخالص بدهی مشتقه باشد جدول افشای دارایی مالی شامل مبلغ کل دارایی مشتقه طبق بند ۱۳پ (الف)) و مبلغ کل بدهی مشتقه طبق بند (۱۳ پ (ب)) خواهد بود. با وجود این در حالی که جدول افشای بدهی مالی در بر گیرنده مبلغ کل بدهی مشتقه خواهد بود طبق بند ۱۳ پ (الف) تنها مبلغی از دارایی مشتقه در این جدول نشان داده خواهد شد طبق بند ۱۳ پ (ب)) که با مبلغ بدهی مشتقه برابر باشد.
افشای مبالغ خالص ارائه شده در صورت وضعیت مالی (بند (۱۳پ (پ))
ب 45. در صورتی که واحد تجاری ابزارهایی داشته باشد که در دامنه کاربرد این موارد افشا (الزامی طبق بند ۱۳ الف) قرار گیرند، اما معیارهای تهاتر طبق بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز نکنند مبالغی که طبق بند (۱۳پ (پ) باید توسط واحد تجاری افشا شود با مبالغی که واحد تجاری طبق بند ۱۳ پ (الف) ملزم به افشای آن است، برابر است.
ب 46. مبالغی که طبق بند ۱۳ پ (ب) افشای آنها الزامی است باید با مبالغ اقلام اصلی ارائه شده در صورت وضعیت مالی تطبیق داده شود. برای مثال، در صورتی که واحد تجاری تشخیص دهد تجميع یا عدم تجميع مبالغ اقلام اصلی یک صورت مالی اطلاعات مربوط تری فراهم میکند، باید مبالغ تجمیعی با تجمیع نشده افشا شده در بند (۱۳ پ (پ) را با مبالغ اقلام اصلی ارائه شده در صورت وضعیت مالی تطبیق دهد.
افشای مبالغ مشمول توافق خالص سازی جامع قابل اعمال یا توافق مشابه که به طریقی دیگر در بند (۱۳ ب (ب) منظور نمیشوند بند ۱۳پ (ت))
ب 47. طبق بند ۱۳ پ (ت)، واحدهای تجاری باید مبالغی را که مشمول توافق خالص سازی جامع قابل اعمال یا توافقی مشابه میباشند، اما به طریقی دیگر در بند ۱۳ پ (ب) منظور نمیشوند را افشا کنند. بند ۱۳پ (ت) (۱) به مبالغ مربوط به ابزارهای مالی شناسایی شده ای اشاره میکند که تمام یا برخی از معیارهای تهاتر مندرج در بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز نمی‌کنند برای مثال، حقوق فعلی تهاتر که معیار تهاتر اشاره شده در بند (۴۲ (ب) استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز نمی‌کند یا حقوق مشروط تهاتر که تنها در صورت نکول یا تنها در صورت عدم توانایی در بازپرداخت بدهیها یا ورشکستگی هر یک از طرفین قابل اجرا و قابل اعمال است.
ب 48. بند ۱۳پ (ت) (۲)، به. مبالغ. مربوط به و وثیقه مالی شامل وثیقه نقدی دریافت شده و به رهن گذاشته شده اشاره میکند. واحد تجاری باید ارزش منصفانه ابزارهای مالی که به عنوان وثیقه به رهن گذاشته شده اند یا دریافت شده اند را افشا کند. مبالغ افشا شده طبق بند ۱۳ پ (ت) (۲)، باید با وثیقه واقعی دریافت شده یا به رهن گذاشته شده و نه با پرداختنی ها یا دریافتنی های شناسایی شده برای برگشت یا دریافت این وثیقه در ارتباط باشد.
محدودیتهای مربوط به مبالغ افشا شده در بند (۱۳پ (ت) (بند (۱۳ت)
ب 49. هنگام افشای مبالغ طبق بند ۱۳ پ (ت)، واحد تجاری باید آثار وثیقه گذاشتن بیش از حد نیاز توسط ابزار مالی را در نظر بگیرد. برای این منظور واحد تجاری باید در ابتدا مبالغ افشا شده طبق بند ۱۳ پ (ت) (۱) را از مبلغ افشاشده طبق بند ۱۳پ (پ) کسر نماید. سپس واحد تجاری باید مبالغ افشا شده طبق بند ۱۳ پ (ت) (۲) را به مبلغ باقیمانده در بند ۱۳پ (پ) برای ابزارهای مالی مربوط محدود سازد. با وجود این در صورتی که حقوق نسبت به وثیقه از طریق ابزارهای مالی قابل اعمال باشد، چنین حقوقی میتواند در افشاهای ارائه شده طبق بند ۱۳ت منظور شود.
تشریح حقوق تهاتر مشمول توافقهای خالص سازی جامع قابل اعمال و توافقهای مشابه بند (۱۳ت)
ب 50. واحد تجاری باید انواع حقوق تهاتر و توافقهای مشابه افشا شده طبق بند ۱۳ پ (ت) شامل ماهیت این حقوق را توصیف کنند. برای مثال واحد تجاری باید حقوق مشروط خود را تشریح نماید برای ابزارهای مشمول حقوق تهاتر که مشروط به رویداد آتی نیستند اما سایر معیارهای باقیمانده مندرج در بند ۴۲ استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ را احراز نمی‌کنند، واحد تجاری باید دلیل (دلایل) عدم احراز آن معیارها را بیان کند برای هر وثیقه مالی دریافت شده با به رهن گذاشته شده واحد تجاری باید شرایط موافقت نامه وثیقه را توصیف کند برای مثال زمانی که وثیقه محدود میشود.
افشا بر حسب نوع ابزار مالی یا بر حسب طرف مقابل
ب 51. افشاهای کمی الزامی طبق بند ۱۳ پ (الف) تا (ب) میتواند بر حسب نوع ابزار مالی یا معامله گروه بندی شود برای مثال، ابزارهای مشتقه موافقت نامه های باز خرید و باز خرید معکوس یا موافقت نامه های قرض گرفتن اوراق بهادار با قرض دادن اوراق بهادار.
ب 52. به عنوان راهکار جایگزین واحد تجاری میتواند افشاهای کمی الزامی طبق بند ۱۳ پ (الف) تا (پ) را بر حسب نوع ابزار مالی و افشاهای کمی الزامی طبق بند ۱۳ ب (ب) تا (ث) را بر حسب طرف مقابل گروه بندی کند. در صورتی که واحد تجاری اطلاعات الزامی را بر حسب طرف مقابل ارائه کند ملزم به مشخص نمودن طرف مقابل بر حسب نام نیست اما طبقه بندی طرفهای مقابل طرف الف طرف به طرف پ غیره برای حفظ قابلیت مقایسه در سالهای ارائه شده باید در سالهای مختلف یکنواخت باشد. موارد افشای کیفی باید به گونه ای در نظر گرفته شود که بتوان اطلاعات بیشتری درباره انواع طرفهای مقابل ارائه داد. زمانی که افشای مبالغ مندرج در بند ۱۳ پ (ب) تا (ث) بر حسب طرف مقابل ارائه میشود مبالغی که به تنهایی نسبت به کل مبلغ طرف مقابل حائز اهمیت است، باید جداگانه افشا شود و مبالغ باقیمانده طرف مقابل که به تنهایی با اهمیت نیست باید به عنوان یک قلم اصلی با یکدیگر تجمیع شوند.
سایر
ب 53. افشای موارد خاصی که طبق بندهای ۱۳ تا ۱۳ ت الزامی است حداقل الزامات هستند. برای دستیابی به هدف بند ۱۳ب، واحد تجاری با توجه به شرایط توافقهای خالص سازی جامع قابل اعمال و موافقت نامه های مربوط شامل ماهیت حقوق تهاتر و آثار بالفعل يا بالقوه آنها بر وضعیت مالی واحد تجاری ممکن است نیاز به تکمیل آنها با افشاهای بیشتر (کیفی) داشته باشد.
بستن *نام و نام خانوادگی * پست الکترونیک * متن پیام |
05:54:53
07:26:1512:20:0017:12:2517:33:24.png)
.png)
.png)
.png)
.png)