mabnaacc.ir
هدف
دامنه کاربرد
شناخت و اندازه گیری
صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
رویه های حسابداری
موارد استثنا در بکارگیری سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با تسری به گذشته
برآوردها
معافیت از سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
ارائه و افشا
اطلاعات مقایسه ای
اطلاعات مقایسه ای و خلاصه های تاریخی بر مینایی غیر از استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
توضیح گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
صورتهای تطبیق
اختصاص داراییهای مالی یا بدهیهای مالی
استفاده از ارزش منصفانه به عنوان بهای تمام شده مفروض
استفاده از بهای تمام شده مفروض برای سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته
استفاده از بهای تمام شده مفروض برای داراییهای نفت و گاز
استفاده از بهای تمام شده مفروض برای فعالیتهای مشمول نرخ گذاری
استفاده از بهای تمام شده مفروض پس از تورم بسیار حاد
گزارشهای مالی میان دوره ای
تاریخ اجرا
کنار گذاری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱ منتشر شده در سال (۲۰۰۳)
پیوستها
الف. اصطلاحات تعریف شده
ب. موارد استثنا در بکارگیری سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با تسری به تسری به گذشته
پ. معافیت برای ترکیبهای تجاری
ت. معافیت از سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
ث. معافیتهای کوتاه مدت از استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
هدف
1. هدف این استاندارد اطمینان از ارائه اطلاعات با کیفیت بالا در نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و گزارشهای مالی میان دوره ای واحد تجاری برای بخشی از دوره تحت پوشش آن صورتهای مالی است به گونه ای که:
الف. برای استفاده کنندگان شفاف و در تمام دوره های ارائه شده قابل مقایسه باشد؛
ب. سر آغاز مناسبی برای حسابداری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی فراهم کند؛ و
ج. مخارج تهیه، بیشتر از منافع آن نباشد.
دامنه کاربرد
2. واحد تجاری باید این استاندارد را در موارد زیر بکار گیرد:
الف. نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و
ب. هر گزارش مالی میان دوره ای در صورت وجود که طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۴ گزارشگری مالی میان دوره ای برای بخشی از دوره تحت پوشش نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ارائه میشود.
3. نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اولین صورتهای مالی سالانه ای است که در آن واحد تجاری با عبارتی صریح و بی قید و شرط در صورتهای مالی رعایت استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را می‌پذیرد. صورتهای مالی تهیه شده طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی زمانی نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی محسوب میشود که برای مثال واحد تجاری
الف. آخرین صورتهای مالی قبلی خود را به صورت زیر ارائه کرده باشد:
1. مطابق با الزامات ملی که از همه جهات طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی نیست؛
2. از همه جهات مطابق با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باشد به جز اینکه صورتهای مالی مزبور، شامل عبارتی صریح و بی قید و شرط مبنی بر مطابقت صورتهای مالی با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی نباشد؛
3. در بردارنده عبارتی صریح مبنی بر مطابقت صورتهای مالی با برخی و نه تمام استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باشد؛
4. مطابق با الزامات ملی مغایر با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باشد و در مورد اقلامی که برای آنها الزامات ملی وجود نداشته است از استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی استفاده شده باشد؛ یا
5. مطابق با الزامات ملی همراه با صورت تطبیق برخی مبالغ با مبالغ تعیین شده طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باشد؛
ب. صورتهای مالی تهیه شده طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را تنها برای استفاده درون سازمانی تهیه کرده باشد. سایر استفاده کنندگان برون سازمانی قرار نداده باشد؛
پ. برای مقاصد تلفیق مجموعه گزارشگری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را تهیه کرده باشد، بدون اینکه مجموعه کامل صورتهای مالی طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۱ ارائه صورتهای مالی تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۷) تهیه شده باشد؛ یا
ث. صورتهای مالی دوره های گذشته را ارائه نکرده باشد.
4. این استاندارد هنگامی کاربرد دارد که واحد تجاری برای نخستین بار استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را می‌پذیرد. برای مثال این استاندارد برای موارد زیر کاربرد ندارد
الف. واحد تجاری ارائه صورتهای مالی طبق الزامات ملی را که در گذشته همراه با مجموعه دیگری از صورتهای مالی ارائه می‌شده است و در آنها با عبارتی صریح و بی قید و شرط مطابقت با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بیان شده بود، متوقف کند؛
ب. واحد تجاری صورتهای مالی سال گذشته را طبق الزامات ملی ارائه کرده باشد و در صورتهای مالی مورد اشاره، عبارتی صریح و بی قید و شرط مبنی بر مطابقت با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی درج شده باشد؛ یا
پ. واحد تجاری در صورتهای مالی سال گذشته عبارتی صریح و بی قید و شرط مبنی بر مطابقت با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را درج کرده باشد، حتی اگر حسابرسان گزارش حسابرسی خود درباره آن صورتهای مالی را مشروط کرده باشند.
4الف. با وجود الزامات بندهای ۲ و ۳ واحد تجاری که در یکی از دوره های گزارشگری قبلی استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بکار گرفته است اما آخرین صورتهای مالی سالانه آن شامل عبارتی صریح و بی قید و شرط مبنی بر مطابقت با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی نیست باید این استاندارد را بکار گیرد یا در غیر این صورت باید استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رویه های حسابداری تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات با تری به گذشته بکار گیرد گویی که واحد تجاری هرگز بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را متوقف نکرده است.
4ب. حتی اگر واحد تجاری بکارگیری این استاندارد طبق بند ۴ الف را انتخاب نکند باید الزامات افشای بندهای ۲۳ الف تا ۲۳ ب استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱ را افزون بر الزامات افشای استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رعایت کند.
5. این استاندارد در مورد تغییر در رویه های حسابداری توسط یک واحد تجاری که در حال حاضر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بکار میگیرد کاربرد ندارد. این تغییرات مشمول الزامات زیر است:
الف. الزامات مربوط به تغییر در رویه های حسابداری طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رویه های حسابداری تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات؛ و
ب. الزامات خاص گذار در سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی.
شناخت و اندازه گیری
صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
6. واحد تجاری باید صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تهیه و ارائه کند. این اقدام سر آغاز حسابداری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی است.
رویه های حسابداری
7. واحد تجاری باید رویه های حسابداری یکسانی را در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و تمام دوره های ارائه شده در نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بکار گیرد. این رویه های حسابداری باید با استانداردهایی که در پایان نخستین دوره گزارشگری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی لازم الاجرا است. به جز موارد معین شده در بندهای ۱۳ تا ۱۹ و پیوستهای ب تا ث مطابقت داشته باشد.
8. واحد تجاری نباید نسخه های متفاوت استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را که در گذشته لازم الاجرا بوده است، بکار گیرد. اگر بکارگیری پیش از موعد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی جدیدی مجاز باشد واحد تجاری میتواند پیش از الزام استاندارد، آن را بکار گیرد.
مثال ثبات رویه در بکارگیری آخرین نسخه استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
پیشینه
پایان نخستین دوره گزارشگری واحد تجاری الف طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ۳۱ دسامبر سال ۲۰۸۵ است. واحد تجاری "الف" قصد دارد صورتهای مالی خود را با یک دوره اطلاعات مقایسه ای ارائه کند به بند ۲۱ مراجعه شود. بنابراین تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شروع فعالیت تجاری در اول ژانویه سال ۴×۲۰ (یا به عبارتی پایان فعالیت تجاری در ۳۱ دسامبر سال (۲۰۳) است. واحد تجاری "الف" صورتهای مالی سالانه خود را تا ۳۱ دسامبر سال ۲۰۴ طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری ارائه کرده است.
بکارگیری الزامات
واحد تجاری "الف" ملزم است در موارد زیر الزامات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را برای دوره های منتهی به ۳۱ دسامبر سال ۵×۲۰ بکار گیرد:
الف. تهیه و ارائه صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در اول ژانویه سال ۴×۲۰؛ و
ب. تهیه و ارائه صورت وضعیت مالی به تاریخ ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۵) شامل مبالغ مقایسه ای سال (۲۰۴)، صورت سود و زبان جامع، صورت تغییرات در حقوق مالکانه و صورت جریانهای نقدی برای سال منتهی به ۳۱ دسامبر سال ۵×۲۰ (شامل مبالغ مقایسه ای سال (۲۰۴) و موارد افشا شامل اطلاعات مقایسه ای سال ۲۰۷۴)
اگر بکارگیری پیش از موعد یک استاندارد بین المللی گزارشگری مالی جدید که هنوز الزامی نشده است مجاز باشد، واحد تجاری "الف" مجاز است، اما ملزم نیست آن استاندارد را در تهیه نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بکار گیرد.
9. برای تغییر در رویه های حسابداری واحد تجاری که در حال حاضر از استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی استفاده میکند، شرایط گذار در سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی کاربرد دارد؛ این شرایط به استثنای موارد مندرج در پیوستهای ب ناث، برای واحد تجاری پذیرنده کاربرد ندارد.
10. به استثنای موارد مندرج در بندهای ۱۳ تا ۱۹ و پیوستهای ب تاش واحد تجاری باید در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی:
الف. تمام داراییها و بدهیهایی که شناسایی آنها طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی الزامی است را شناسایی کند؛
ب. اقلامی که طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شناسایی آنها به عنوان دارایی یا بدهی مجاز نیست را شناسایی نکند؛
پ. اقلامی را که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به عنوان نوعی دارایی بدهی یا جزئی از حقوق مالکانه شناسایی کرده، اما طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی نوع متفاوتی از دارایی بدهی با جزئی از حقوق مالکانه است، تجدید طبقه بندی کند؛ و
ت. برای اندازه گیری تمام داراییها و بدهیهای شناسایی شده استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بکار گیرد.
11. ممکن است رویه های حسابداری مورد استفاده واحد تجاری در تهیه صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با رویه هایی که در همان تاریخ طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری استفاده میشود، متفاوت باشد. تعدیلات ایجاد شده، حاصل رویدادها و معاملات پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی است. بنابراین واحد تجاری باید این تعدیلات را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بطور مستقیم در سود انباشته (یا حسب مورد، در طبقه دیگری از حقوق مالکانه شناسایی کند.
12. این استاندارد دو گروه استثنا از اصل رعایت استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در تهیه صورت وضعیت مالی آغازین تعیین میکند.
الف. بندهای ۱۴ تا ۱۷ و پیوست ب مانع بکارگیری برخی جنبه های سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با تسری به گذشته میشود.
ب. پیوستهای پ تاث، معافیتهایی از برخی الزامات سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در نظر میگیرد.
موارد استثنا در بکارگیری سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با تسری به گذشته
13. این استاندارد مانع بکارگیری برخی جنبه های سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با تسری به گذشته میشود. این موارد استثنا در بندهای ۱۴ تا ۱۷ و پیوست ب مشخص میشود.
برآوردها
14. برآوردهای واحد تجاری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید با برآوردهای انجام شده در همان تاریخ طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری پس از تعدیل جهت انعکاس هر گونه تفاوت در رویه های حسابداری مطابقت داشته باشد مگر آنکه شواهد عینی نشان دهد که آن برآوردها اشتباه بوده است.
15. ممکن است واحد تجاری پس از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی درباره برآوردهایی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری انجام داده بود اطلاعاتی دریافت کند. طبق بند ۱۴ واحد تجاری باید با دریافت این اطلاعات همانند رویدادهای غیر تعدیلی پس از دوره گزارشگری طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۱۰ رویدادهای پس از دوره گزارشگری برخورد کند. برای مثال فرض کنید تاریخ گذار یک واحد تجاری به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اول ژانویه سال ۴×۲۰ باشد و بر اساس اطلاعات جدید به دست آمده در ۱۵ جولای سال ۴×۲۰ واحد تجاری ملزم به بازنگری برآوردهای انجام شده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در ۳۱ دسامبر سال ۳×۲۰ شود. واحد تجاری نباید اطلاعات جدید را در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی منعکس کند مگر اینکه به دلیل هر گونه تفاوت در رویه های حسابداری با وجود شواهد عینی مبنی بر اشتباه بودن برآوردها، تعدیل برآوردها ضرورت داشته باشد در مقابل واحد تجاری باید اطلاعات جدید را در سود یا زبان دوره (یا در صورت لزوم در سایر اقلام سود و زیان جامع) برای سال منتهی به ۳۱ دسامبر سال ۲۰x۴ منعکس کند.
16. ممکن است نیاز باشد واحد تجاری در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برآوردهایی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام دهد که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در تاریخ مذکور الزامی نبوده است. به منظور هماهنگی با استاندارد بین المللی حسابداری ۱۰ برآوردهای مبتنی بر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را منعکس کند به ویژه برآورد قیمتهای بازار نرخهای بهره یا نرخهای مبادله ارز در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید بیانگر شرایط بازار در آن تاریخ باشد.
17. بندهای ۱۴ تا ۱۶ در مورد صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی کاربرد دارد. بندهای مورد اشاره همچنین برای دوره مقایسه ای ارائه شده در نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی نیز کاربرد دارد که در این مورد به جای اشاره به تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی به پایان آن دوره مقایسه ای اشاره میشود.
معافیت از سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
18. واحد تجاری ممکن است تصمیم بگیرد یک یا چند مورد از معافیتهای مندرج در پیوستهای پ تاث را بکار گیرد. واحد تجاری نباید این معافیتها را به دلیل تشابه نسبی به اقلام دیگر نسری دهد.
19. حذف شد
ارائه و افشا
20. این استاندارد هیچ معافیتی برای الزامات ارائه و افشای مندرج در سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در نظر نمی‌گیرد.
اطلاعات مقایسه ای
نخستین صورتهای مالی واحد تجاری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید شامل حداقل سه صورت وضعیت مالی، دو صورت سود یا زبان و سایر اقلام سود و زبان جامع دو صورت سود یا زبان جداگانه در صورتی که ارائه شود، دو صورت جریانهای نقدی و دو صورت تغییرات در حقوق مالکانه و یادداشتهای توضیحی مربوط شامل اطلاعات مقایسه ای برای تمام صورتهای ارائه شده باشد.
اطلاعات مقایسه ای و خلاصه های تاریخی بر مبنایی غیر از استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
22 .برخی واحدهای تجاری برای دوره های قبل از نخستین دوره ارائه اطلاعات مقایسه ای کامل طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی خلاصه های تاریخی از داده های منتخب را ارائه میکنند. این استاندارد مطابقت این گونه خلاصه ها با الزامات شناخت و اندازه گیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را الزامی نمی‌کند. افزون بر این برخی واحدهای تجاری در کنار اطلاعات مقایسه ای الزامی طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۱ اطلاعات مقایسه ای مبتنی بر اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را نیز تهیه میکنند. در هر یک از صورتهای مالی در بردارنده خلاصه های تاریخی با اطلاعات مقایسه ای طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری، واحد تجاری باید:
الف. طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری از عنوانی استفاده کند که به وضوح نشان دهد این اطلاعات طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تهیه نشده است؛ و
ب. ماهیت تعدیلات اصلی برای مطابقت این اطلاعات با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را افشا کند. لزومی ندارد واحد تجاری تعدیلات مذکور را کمی نماید.
توضیح گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
23. واحد تجاری باید آثار گذار از اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بر وضعیت مالی عملکرد مالی و جریانهای نقدی گزارش شده توضیح دهد.
23الف. واحد تجاری که طبق توصیف بند الف استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را در یکی از دوره های گذشته بکار گرفته است باید موارد زیر را افشا کند:
الف. دلیل توقف بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و
ب. دلیل بکارگیری مجدد استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
23ب. هنگامی که واحد تجاری طبق بند ۴ الف بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱ را انتخاب نمی‌کند، باید دلیل انتخاب بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را توضیح دهد گویی که هرگز بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را متوقف نکرده است.
صورتهای تطبیق
24. به منظور رعایت بند ۲۳ نخستین صورتهای مالی واحد تجاری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید شامل موارد زیر باشد:
الف. صورت تطبيق حقوق مالکانه گزارش شده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری با حقوق مالکانه طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای تاریخهای زیر:
1. تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی؛ و
2. پایان آخرین دوره مندرج در جدید ترین صورتهای مالی سالانه واحد تجاری طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری.
ب. صورت تطبيق مجموع سود و زبان جامع طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای آخرین دوره مندرج در جدیدترین صورتهای مالی سالانه این صورت تطبیق باید با رقم مجموع سود و زبان جامع طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری برای همان دوره یا در صورت عدم گزارش چنین رقمی با سود یا زیان دوره طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری آغاز شود.
پ. چنانچه واحد تجاری برای نخستین بار در زمان تهیه صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی زبان کاهش ارزش را شناسایی کرده یا برگشت داده باشد افشای مواردی که در صورت شناسایی آن زبان کاهش ارزش یا برگشت زبان مزبور توسط واحد تجاری در دوره ای که از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی آغاز میشود طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۶ کاهش ارزش داراییها الزامی میشد.
25. برای آنکه استفاده کنندگان بتوانند تعدیلات با اهمیت در صورت وضعیت مالی و صورت سود و زبان جامع را درک کنند، صورتهای تطبيق الزامی طبق بند (۲۴ (الف) و (ب) باید جزئیات کافی را ارائه کند. اگر واحد تجاری صورت جریانهای نقدی را طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری تهیه کرده باشد باید تعدیلات با اهمیت انجام شده در صورت جریانهای نقدی را نیز توضیح دهد.
26. چنانچه واحد تجاری از اشتباهاتی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری انجام شده است مطلع شود باید در صورتهای تطبیق الزامي طبق بند (۲۴ (الف) و (ب) اصلاح این اشتباهات را از تغییر در رویه های حسابداری متمایز کند.
27. برای تغییر در رویه های حسابداری که واحد تجاری هنگام پذیرش استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام می‌دهد یا تغییراتی که تا زمان ارائه نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در آن رویه ها اعمال شده است، استاندارد بین المللی حسابداری ۸ کاربرد ندارد. بنابراین الزامات استاندارد بین المللی حسابداری ۸ درباره تغییر در رویه های حسابداری هنگام تهیه نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی کاربرد ندارد.
27 الف. چنانچه واحد تجاری طی دوره تحت پوشش نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، رویه های حسابداری یا نحوه بکارگیری معافیتهای مندرج در این استاندارد را تغییر دهد باید تغییرات بین نخستین گزارش مالی میان دوره ای طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را طبق بند ۲۳ توضیح دهد و صورتهای تطبیق الزامی طبق بند (۲۴ (الف) و (ب) را به روز رسانی کند.
28. اگر یک واحد تجاری برای دوره های گذشته صورتهای مالی ارائه نکرده باشد در نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید این موضوع را افشا کند.
اختصاص داراییهای مالی با بدهیهای مالی
29. واحد تجاری مجاز است دارایی مالی را که قبلاً شناسایی شده است طبق بندت ۱۹ الف به عنوان یک دارایی مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد. واحد تجاری باید ارزش منصفانه در تاریخ اختصاص این داراییهای مالی اختصاص یافته و طبقه بندی و مبلغ دفتری آنها در صورتهای مالی قبلی را افشا کند.
29الف. واحد تجاری مجاز است بدهی مالی را که قبلاً شناسایی شده است طبق بند ت ۱۹ به عنوان یک بدهی مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد. واحد تجاری باید ارزش منصفانه در تاریخ اختصاص این بدهیهای مالی اختصاص یافته و طبقه بندی و مبلغ دفتری آنها در صورتهای مالی قبلی را افشا کند.
استفاده از ارزش منصفانه به عنوان بهای تمام شده مفروض
30. اگر واحد تجاری در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی از ارزش منصفانه به عنوان بهای تمام شده مفروض برای هر یک از اقلام املاک ماشین آلات و تجهیزات سرمایه گذاری در املاک دارایی حق استفاده با دارایی نامشهود استفاده کند به بندهای ت ۵ و ت ۷ مراجعه شود در نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای هر یک از اقلام اصلی صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، باید موارد زیر را افشا کند:
الف مجموع ارزشهای منصفانه آنها؛ و
ب. مجموع تعدیلات مبالغ دفتری گزارش شده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری.
استفاده از بهای تمام شده مفروض برای سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته
31. بر همین اساس اگر واحد تجاری در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای سرمایه گذاری در واحد تجاری فرعی مشارکت خاص یا واحد تجاری وابسته در صورتهای مالی جداگانه خود از بهای تمام شده مفروض استفاده کند به بندت ۱۵ مراجعه شود در نخستین صورتهای مالی جداگانه طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی زیر را افشا کند.
الف. مجموع بهای تمام شده مفروض سرمایه گذاریهایی که بهای تمام شده مفروض آنها مبلغ دفتری طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری است؛
ب. مجموع بهای تمام شده مفروض سرمایه گذاریهایی که بهای تمام شده مفروض آنها، ارزش منصفانه است؛ و
پ. مجموع تعدیلات مبالغ دفتری گزارش شده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری
استفاده از بهای تمام شده مفروض برای داراییهای نفت و گاز
31 الف. اگر واحد تجاری از معافیت مندرج در بندت الف (ب) برای داراییهای نفت و گاز استفاده کند باید این موضوع و مبنای تخصیص مبالغ دفتری تعیین شده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را افشا کند.
استفاده از بهای تمام شده مفروض برای فعالیتهای مشمول نرخ گذاری
31 ب. اگر واحد تجاری برای فعالیتهای مشمول نرخ گذاری از معافیت مندرج در بند تاب استفاده کند باید این موضوع و مبنای تعیین مبالغ دفتری طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را افشا کند.
استفاده از بهای تمام شده مفروض پس از تورم بسیار حاد
31 پ. اگر به دلیل تورم بسیار حاد به بندهای ت ۲۶ تات ۳۰ مراجعه شود) واحد تجاری تصمیم بگیرد داراییها و بدهیها را به ارزش منصفانه اندازه گیری کند و از این ارزش منصفانه به عنوان بهای تمام شده مفروض در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی استفاده نماید در نخستین صورتهای مالی واحد تجاری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید توضیحی افشا کند مبنی بر اینکه چگونه و چرا واحد تجاری از واحد پول عملیاتی با هر دو ویژگی زیر استفاده نموده و سپس استفاده از آن را متوقف کرده است:
الف. برای تمام واحدهای تجاری با مبادلات و مانده هایی بر حسب آن واحد پول شاخص عمومی قیمت به گونه ای قابل اتکا در دسترس نیست.
ب. بین واحد پول و یک ارز نسبتاً باثبات قابلیت تبدیل وجود ندارد.
گزارشهای مالی میان دوره ای
32. در صورتی که طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۴ واحد تجاری برای بخشی از دوره تحت پوشش نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی گزارش مالی میان دوره ای ارائه کند به منظور مطابقت با بند ۲۳ افزون بر الزامات استاندارد بین المللی حسابداری ۳۴ واحد تجاری باید الزامات زیر را نیز رعایت کند:
الف. اگر واحد تجاری گزارش مالی میان دوره ای را برای دوره میانی قابل مقایسه سال مالی گذشته ارائه کرده است، گزارش مالی میان دوره ای باید شامل موارد زیر باشد:
1. صورت تطبيق حقوق مالکانه طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در پایان دوره میانی قابل مقایسه با حقوق مالکانه طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در آن تاریخ و ..
2. صورت تطبیق مجموع سود و زبان جامع طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای دوره میانی قابل مقایسه جاری و از ابتدای سال تا تاریخ صورتهای مالی صورت تطبیق باید با مجموع سود و زبان جامع آن دوره طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری یا در صورت عدم گزارش چنین عددی با سود یا زبان دوره طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری آغاز شود.
ب. افزون بر صورتهای تطبیق الزامی طبق قسمت (الف)، نخستین گزارش مالی میان دوره ای واحد تجاری که طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۴ برای بخشی از دوره تحت پوشش نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تهیه میشود باید شامل صورتهای تطبیق مندرج در بند (۲۴ (الف) و (ب) (همراه با جزئیات الزامی طبق بندهای ۲۵ و ۲۶) باشد یا به گزارش منتشر شده دیگری که شامل این صورتهای تطبیق است عطف متقابل داده شود.
پ. اگر واحد تجاری رویه های حسابداری یا استفاده از معافیتهای مندرج در این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی را تغییر دهد، در هر یک از گزارشهای مالی میان دوره ای تهیه شده طبق بند ۲۳ باید این تغییرات را توضیح دهد و صورتهای تطبيق الزامي طبق قسمتهای (الف) و (ب) را به روز رسانی کند.
33. استاندارد بین المللی حسابداری ۳۴ با این فرض که استفاده کنندگان گزارش مالی میان دوره ای به آخرین صورتهای مالی سالانه نیز دسترسی دارند حداقل موارد افشا را الزامی کرده است. با وجود این استاندارد بین المللی حسابداری ۳۴ واحد تجاری را ملزم میکند رویدادها یا معاملات با اهمیت برای درک دوره میانی جاری را افشا کند. بنابراین اگر واحد تجاری پذیرنده در آخرین صورتهای مالی سالانه طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری اطلاعات با اهمیت برای درک دوره میانی جاری را افشا نکرده باشد، در گزارش مالی میان دوره ای باید آن اطلاعات را افشا کند یا به گزارش منتشر شده دیگری که در بردارنده آن اطلاعات است، عطف متقابل دهد.
تاریخ اجرا
34. به منظور تهیه نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای دوره ای که از اول جولای سال ۲۰۰۹ یا پس از آن شروع میشود واحد تجاری باید این استاندارد را بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است.
35. واحد تجاری باید اصلاحات بندهای ت (۱(ز) و ت ۲۳ را برای دوره های سالانه ای که از اول جولای سال ۲۰۰۹ یا پس از آن شروع میشود، بکار گیرد. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۲۳ مخارج تامین مالی تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۷) را پیش از موعد بکار گیرد، باید اصلاحات مذکور را برای آن دوره اعمال کند.
36. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ ترکیبهای تجاری تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۸) بندهای ۱۹ پ۱، پ ۴(ج) و (ج) را اصلاح کرد. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ تجدید نظر شده در سال (۲۰۰۸) را پیش از موعد بکار گیرد، باید اصلاحات مذکور را برای آن دوره اعمال کند.
37. استاندارد بین المللی حسابداری ۲۷ صورتهای مالی تلفیقی و جداگانه تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۸) بندهای ب ۱ و ب ۷ را اصلاح کرد. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۲۷ (تجدید نظر شده در سال (۲۰۰۸) را پیش از موعد بکار گیرد، باید اصلاحات مذکور را برای آن دوره اعمال کند.
38. بهای تمام شده سرمایه گذاری در واحد تجاری فرعی واحد تجاری تحت کنترل مشترک یا واحد تجاری وابسته اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱ و استاندارد بین المللی حسابداری (۲۷) منتشر شده در می‌سال ۲۰۰۸، بندهای ۳۱، ت ۱(ج)، ت ۱۴ و ت ۱۵ را اضافه کرد واحد تجاری باید این بندها را برای دوره های سالانه ای که از اول جولای سال ۲۰۰۹ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری این بندها را پیش از موعد بکار گیرد باید این موضوع را افشا کند.
39. با انتشار اصلاحات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در می‌سال ۲۰۰۸ بند ب ۷ اصلاح شد. واحد تجاری باید اصلاحات مذکور را برای دوره های سالانه ای که از اول جولای سال ۲۰۰۹ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۲۷ (تجدید نظر شده در سال ۲۰۰۸) را پیش از موعد بکار گیرد باید اصلاحات مذکور را برای آن دوره اعمال کند.
39 الف، معافیتهای اضافی برای واحدهای تجاری پذیرنده اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۱) منتشر شده در جولای سال ۲۰۰۹، بندهای ۳۱ الف ت ۸ الف ت ۹ الف و ت ۲۱ الف را اضافه و بندت ((ب) (ت) و (ر) را اصلاح کرد. واحد تجاری باید اصلاحات مذکور را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۰ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری این اصلاحات را پیش از موعد بکار گیرد باید این موضوع را افشا کند.
39 ب. حذف شد.
39پ. تفسیر ۱۹ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی خاتمه بدهیهای مالی از طریق ابزارهای مالکانه بند ت ۲۵ را اضافه کرد. هرگاه واحد تجاری تفسیر ۱۹ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بکار گیرد، باید مورد اصلاحی مذکور را اعمال کند.
39 ت. حذف شد.
39 ث. اصلاحات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۰ بندهای ۲۷ الف ۳۱ ب و تاب را اضافه و بندهای ۲۷، ۳۲، ت (۱(ب) و ت ۸ را اصلاح کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۱ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری اصلاحات مذکور را پیش از موعد بکار گیرد، باید این موضوع را افشا کند واحدهای تجاری که استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را در دوره های پیش از تاریخ اجرای استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱ پذیرفته اند یا استاندارد بین المللی گزارشگری مالی را در دوره های گذشته بکار گرفته اند، مجاز هستند مورد اصلاحی بند ت ۸ را در نخستین دوره سالانه پس از اعمال اصلاح با تسری به گذشته بکار گیرند. واحد تجاری که بند ت ۸ را با تسری به گذشته بکار میگیرد باید این موضوع را افشا کند.
39 ج. حذف شد.
39 چ. حذف شد.
39 ح. تورم بسیار حاد و حذف تاریخهای مشخص برای واحدهای تجاری پذیرنده اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۱)، منتشر شده در دسامبر سال ۲۰۱۰، بندهای ب ۲ ت ا و ت ۲۰ را اصلاح و بندهای ۳۱ پ و ت ۲۶ تات ۳۰ را اضافه کرد. واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول جولای سال ۲۰۱۱ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است.
39 خ. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ صورتهای مالی تلفیقی و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۱ مشارکتها، منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۱، بندهای ۳۱، ب، پا، ت ا، ت ۱۴ و ت ۱۵ را اصلاح و بندت ۳۱ را اضافه کرد. واحد تجاری باید هنگام بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ و ۱۱ این اصلاحات را اعمال کند.
39 د. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ اندازه گیری ارزش منصفانه منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۱، بند ۱۹ را حذف و تعریف ارزش منصفانه در پیوست الف و بندهای ت ۱۵ و ت ۲۰ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ اصلاحات مذکور را اعمال کند.
39 ذ. ارائه اجزای سایر اقلام سود و زبان جامع اصلاحات استاندارد بین المللی حسابداری (۱) منتشر شده در ژوئن سال ۲۰۱۱، بند ۲۱ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی حسابداری ۱ اصلاح شده در ژوئن سال ۲۰۱۱، این مورد اصلاحی را اعمال کند.
39 ر. استاندارد بین المللی حسابداری ۱۹ مزایای کارکنان تجدید نظر شده در ژوئن سال ۲۰۱۱) بندت را اصلاح و بندهای ت ۱۰ و ت ۱۱ را حذف کرد. واحد تجاری باید هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی حسابداری (۱۹) تجدید نظر شده در ژوئن سال (۲۰۱۱) این اصلاحات را اعمال کند.
39 ز. تفسیر ۲۰ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی مخارج باطله برداری در مرحله تولید معادن سطحی، بندت ۳۲ را اضافه و بندت ۱ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید هنگام بکارگیری تفسیر ۲۰ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی مورد اصلاحی مذکور را اعمال کند.
39 ژ. وامهای دولتی اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۱) منتشر شده در مارس سال ۲۰۱۲ بندهای ب ۱(ج) و ب ۱۰ تاب ۱۲ را اضافه کرد. واحد تجاری باید اصلاحات مذکور را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۳ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است.
39 س. بندهای ب ۱۰ و ب ۱۱ به استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ اشاره دارند. اگر واحد تجاری این استاندارد را بکار گیرد اما هنوز استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را بکار نگرفته باشد به جای ارجاع به بندهای ب ۱۰ و ب ۱۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ باید به استاندارد بین المللی حسابداری ۳۹ ابزارهای مالی شناخت و اندازه گیری ارجاع داده شود.
39 ش. اصلاحات سالانه استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی - دوره ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۲ بندهای ۴ الف تا آب و ۲۳ الف تا ۲۳ ب را اضافه کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رویه های حسابداری، تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۳ یا پس از آن شروع میشود با ت تسری به به گذشته بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری این اصلاحات را پیش از موعد بکار گیرد، باید این موضوع را افشا کند.
39 ص. اصلاحات سالانه استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی - دوره ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۲ بندت ۲۳ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۳ با پس از آن شروع میشود، طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رویه های حسابداری تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات با تسری به گذشته بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری این مورد اصلاحی را پیش از موعد بکار گیرد باید این موضوع را افشا کند.
39 ض. اصلاحات سالانه استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی - دوره ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۲ بند ۲۱ را اصلاح کرد. واحد تجاری باید مورد اصلاحی مذکور را طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۸ رویه های حسابداری تغییر در برآوردهای حسابداری و اشتباهات برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۳ یا پس از آن شروع میشود با تسری به گذشته بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری این مورد اصلاحی را پیش از موعد بکار گیرد، باید این موضوع را افشا کند.
39 ط. صورتهای مالی تلفیقی مشارکتها و افشای منافع در سایر واحدهای تجاری رهنمود گذار اصلاحات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ ۱۱ و ۱۲ منتشر شده در ژوئن سال ۲۰۱۲ بندت ۳۱ را اصلاح کرد واحد تجاری هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۱ اصلاح شده در ژوئن سال ۲۰۱۲ باید مورد این اصلاحی را اعمال کند.
39 ظ. واحدهای تجاری سرمایه گذاری اصلاحات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ و ۱۲ و استاندارد بین المللی حسابداری (۲۷) منتشر شده در اکتبر سال ۲۰۱۲ بندهای ت ۱۶ ت ۱۷ و پیوست پ را اصلاح کرد واحد تجاری باید اصلاحات مذکور را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۴ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری این اصلاحات را پیش از موعد بکار گیرد باید تمام اصلاحات مربوط به واحدهای تجاری سرمایه گذاری را نیز همزمان بکار گیرد.
39 ع. حذف شد.
39 غ. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۴ حسابهای انتقالی قانونی منتشر شده در ژانویه سال ۲۰۱۴ بند تاب را اصلاح کرد. واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۶ یا پس از آن شروع میشود، بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۴ را پیش از موعد بکار گیرد، باید اصلاحات مذکور را برای آن دوره اعمال کند.
39 ف. حسابداری تحصیل منافع در عملیات مشترک اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۱۱) منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۴، بند پ۵ را اصلاح کرد واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۶ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. اگر واحد تجاری اصلاحات مرتبط با استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۱ از حسابداری تحصیل منافع در عملیات مشترک اصلاحات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۱۱) را پیش از موعد بکار گیرد، باید اصلاحات بند ب ۵ را پیش از موعد اعمال کند.
39 ق. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۵ درآمد عملیاتی حاصل از قرارداد با مشتریان منتشر شده در می‌سال ۲۰۱۴، بند ت ۱ را اصلاح بندت ۲۴ و عنوان مرتبط با آن را حذف و بندهای ت ۳۴ تا ت ۳۵ و عنوان مرتبط با آنها را اضافه کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۵ اعمال کند.
39 ک. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ ابزارهای مالی منتشر شده در جولای سال ۲۰۱۴ بندهای ۲۹ ب ۱ تا ب، ت ۱، ت ۱۴، ت ۱۵ ت ۱۹ و ت ۲۰ را اصلاح بندهای ۳۹ ۳۹ ج و ۳۹ ع را حذف و بندهای ۲۹ الف، ب ۸ تا ب چ، ب، ت ۱۹ الف تات ۱۹ پ ت ۳۳ ت ۱ و ث ۲ را اضافه کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را هنگام بکارگیری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ اعمال کند.
39 گ. روش ارزش ویژه در صورتهای مالی جداگانه اصلاحات استاندارد بین المللی حسابداری (۲۷) منتشر شده در آگوست سال ۲۰۱۴، بند ت ۱۴ را اصلاح و بند ت ۱۵ الف را اضافه کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۶ یا پس از آن شروع میشود بکار گیرد. بکارگیری پیش از موعد مجاز است. اگر واحد تجاری اصلاحات مذکور را پیش از موعد بکار گیرد، باید این موضوع را افشا کند.
39 الف الف. حذف شد.
39 الف ب. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ اجاره ها منتشر شده در ژانویه سال ۲۰۱۶ بندهای ۳۰ پ ۴ ت ا، ت، تاب و ت۹ را اصلاح بندت 9 الف را حذف و بندهای تاب تا ت ث را اضافه کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را هنگام بکارگیری گزارشگری مالی ۱۶ اعمال کند.
39 الف پ. تفسیر ۲۲ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی معاملات ارزی و پیش پرداخت یا پیش دریافت ما به ازای ارزی بند ت ۳۶ را اضافه و بندت ۱ را اصلاح کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را هنگام بکارگیری تفسیر ۲۲ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اعمال کند.
39 الف ت. اصلاحات سالانه استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی دوره ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ منتشر شده در دسامبر سال ۲۰۱۶، بندهای ۳۹ ر و ۳۹ظ را اصلاح و بندهای ۳۹ ت ۳۹ ج ۳۹ الف الف و ۵ ۳ تا ۷ را حذف کرد واحد تجاری باید این اصلاحات را برای دوره های سالانه ای که از اول ژانویه سال ۲۰۱۸ یا پس از آن شروع میشود، اعمال کند.
39 الف ث. [این بند اشاره به اصلاحاتی دارد که هنوز لازم الاجرا نشده است و بنابراین در این ویرایش درج نشده است. ]
39 الف ج. تفسیر ۲۳ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی عدم قطعیت در رویه های مالیات بر درآمد. بندت ۸ را اضافه کرد. واحد تجاری باید این مورد اصلاحی را هنگام بکارگیری تفسیر ۲۳ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اعمال کند.
کنارگذاری استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱ منتشر شده در سال (۲۰۰۳)
40. این استاندارد جایگزین استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱ منتشر شده در سال ۲۰۰۳ و اصلاح شده در می‌سال ۲۰۰۸) میشود.
پیوست الف
اصطلاحات تعریف شده
این پیوست. بخش جدانشدنی این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی است.
تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی : ابتدای نخستین دوره ای که واحد تجاری برای آن دوره اطلاعات مقایسه ای کامل را طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ارائه میکند.
بهای تمام شده مفروض: مبلغی که در یک تاریخ معین به عنوان جایگزین بهای تمام شده یا بهای تمام شده مستهلک شده مورد استفاده قرار میگیرد به منظور محاسبه استهلاک بعدی فرض میشود که واحد تجاری در ابتدا دارایی یا بدهی را در آن تاریخ معین شناسایی کرده است و اینکه بهای تمام شده آن برابر با بهای تمام شده مفروض است.
ارزش منصفانه: ارزش منصفانه قیمتی است که برای فروش یک دارایی یا انتقال یک بدهی در معامله ای متعارف بین فعالان بازار در تاریخ اندازه گیری قابل دریافت با قابل پرداخت خواهد بود. به استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۳ اندازه گیری ارزش منصفانه مراجعه شود.
نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی : نخستین صورتهای مالی سالانه ای که واحد تجاری در تهیه آن از استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی استفاده میکند و در آن با عبارتی صریح و روشن مطابقت با استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را اظهار می‌نماید.
نخستین دوره گزارشگری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی: آخرین دوره گزارشگری تحت پوشش نخستین صورتهای مالی واحد تجاری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی است.
واحد تجاری پذیرنده : واحد تجاری که برای نخستین بار صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ارائه میکند.
استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی : استانداردها و تفاسیر منتشر شده توسط هیئت استانداردهای بین المللی حسابداری که شامل موارد زیر است:
الف. استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
ب. استانداردهای بین المللی حسابداری
پ. تفسیرهای کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و
ت. تفسیرهای کمیته تفاسیر مباحث جاری
صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی: صورت وضعیت مالی واحد تجاری در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری: مبنای حسابداری مورد استفاده توسط واحد تجاری پذیرنده بلافاصله پیش از پذیرش استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی.
پیوست ب
موارد استثنا در بکارگیری سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با تسری به گذشته
این پیوست. بخش جدانشدنی این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی است.
ب 1. با واحد تجاری باید موارد استثنای زیر را بکار گیرد:
الف. قطع شناخت داراییهای مالی و بدهیهای مالی (بندهای ب ۲ و ب ۳)؛
ب. حسابداری مصون سازی بندهای ب ۴ تا ب (۶)
پ. منافع فاقد حق کنترل (بند ب)؛
ت. طبقه بندی و اندازه گیری داراییهای مالی بندهای ب ۸ تا بپ)؛
ث. کاهش ارزش داراییهای مالی بندهای بات تا ب ۸)؛
ج. ابزارهای مشتقه تعبیه شده (بند ب (۹)؛ و
چ. وامهای دولتی بندهای ب ۱۰ تا ب (۱۲)
قطع شناخت داراییهای مالی و بدهیهای مالی
ب 2. به استثنای مورد مجاز در بند ب ۳ واحد تجاری پذیرنده باید الزامات قطع شناخت مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای معاملاتی که در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی یا پس از آن واقع میشود با تسری به آینده بکار گیرد. برای مثال، اگر واحد تجاری پذیرنده داراییهای مالی غیر مشتقه با بدهیهای مالی غیر مشتقه را در نتیجه معامله ای که پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واقع شده است طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری قطع شناخت نماید، نباید داراییها و بدهیهای مزبور را طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شناسایی کند مگر اینکه آنها در نتیجه معامله با رویداد بعدی، واجد شرایط شناخت شوند.
ب 3. با وجود الزامات بند ب ۲ واحد تجاری ممکن است الزامات قطع شناخت مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را از یک تاریخ منتخب به گذشته تسری دهد مشروط بر اینکه اطلاعات مورد نیاز برای بکارگیری استاندارد بین المللی قطع شناخت شده در نتیجه معاملات گذشته در تاریخ انجام حسابداری اولیه آن معاملات در اختیار باشد.
حسابداری مصون سازی
ب 4. طبق الزام استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، واحد تجاری باید در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، موارد زیر را انجام دهد:
الف. تمام ابزارهای مشتقه را به ارزش منصفانه اندازه گیری کند؛ و
ب. تمام زبانها و سودهای انتقالی ناشی از ابزارهای مشتقه ای را که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به عنوان دارایی یا بدهی گزارش شده است، حذف کند.
ب 5. واحد تجاری نباید در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، نوعی از رابطه مصون سازی را نشان دهد که واجد شرایط حسابداری مصون سازی طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ نیست برای مثال، بسیاری از روابط مصون سازی که در آنها ابزار مصون سازی یک اختیار معامله صادر شده مستقل یا یک اختیار معامله صادر شده خالص است. یا در مواردی که در مصون سازی جریانهای نقدی بابت ریسکی غیر از ریسک ارز قلم مصون شده یک وضعیت خالص است. با این، اگر واحد تجاری طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری یک وضعیت خالص را به عنوان قلم مصون شده اختصاص داده باشد در صورتی میتواند یک جزء از اجزای آن وضعیت خالص را طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری به عنوان قلم مصون شده اختصاص دهد یا در صورتی میتواند یک وضعیت خالص را که الزامات مندرج در بند ۶۶.۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را احراز میکند به عنوان قلم مصون شده اختصاص دهد که این کار را تا تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام دهد.
ب 6. اگر واحد تجاری پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، معامله ای را به عنوان معامله مصون سازی اختصاص داده باشد اما آن معامله مصون سازی واجد شرایط حسابداری مصون سازی طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ نباشد، در این صورت به منظور توقف حسابداری مصون سازی باید بندهای ۶.۵.۶ و ۶۵.۷ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را بکار گیرد. معاملاتی که پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام شده است، نباید با تسری به گذشته به عنوان معاملات مصون سازی اختصاص یابند.
منافع فاقد حق کنترل
ب 7. واحد تجاری پذیرنده باید از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی الزامات زیر از استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ را با تسری به آینده بکار گیرد:
الف. الزام بند ب ۹۴ مبنی بر اینکه مجموع سود و زبان جامع به مالکان واحد تجاری اصلی و منافع فاقد حق کنترل تخصیص یابد، حتی اگر این کار منجر به کسری مانده منافع فاقد حق کنترل شود؛
ب. الزامات بندهای ۲۳ و ب ۹۶ در مورد حسابداری تغییرات در منافع مالکیت واحد تجاری اصلی در یک واحد تجاری فرعی که منجر به از دست دادن کنترل نمیشود؛ و
پ. الزامات بندهای ب ۹۷ تا ب ۹۹ درباره حسابداری از دست دادن کنترل بر یک واحد تجاری فرعی و الزامات مربوط بند الف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۵ داراییهای غیر جاری نگهداری شده برای فروش و عملیات متوقف شده.
با وجود این، اگر واحد تجاری پذیرنده تصمیم بگیرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ را برای ترکیبهای تجاری قبلی با تسری به گذشته بکار گیرد باید استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ را نیز طبق بند پ ۱ این استاندارد بکار گیرد.
طبقه بندی و اندازه گیری ابزارهای مالی
ب 8. واحد تجاری باید بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ارزیابی کنند که آیا یک دارایی مالی شرطهای مندرج در بند ۴.۱.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ با شرطهای مندرج در بند ۴.۱.۲ الیف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را احراز میکند یا خیر.
ب 8 الف. اگر ارزیابی عنصر ارزش زمانی تعدیل شده پول طبق بندهای ب ۴۱۹ ب تا ب ۴.۱۹ ت استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای واحد تجاری غیر عملی باشد، واحد تجاری باید ویژگیهای جریانهای نقدی قراردادی آن دارایی مالی را بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بدون در نظر گرفتن الزامات مربوط به تعدیل عنصر ارزش زمانی پول مندرج در بندهای ب ۴.۱۹ ب تا ب ۴.۱.۹ ت استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، ارزیابی کند. در این مورد، واحد تجاری باید بند ۴۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷ را نیز بکار گیرد، اما ارجاع به بند ۷.۲.۴ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ باید ارجاع به این بند تفسیر شود و ارجاع به شناخت اولیه دارایی مالی باید ارجاع به تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تفسیر گردد.
ب 8 ب. اگر بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای واحد تجاری غیر عملی باشد. که ارزیابی کند آیا ارزش منصفانه ویژگی تسویه قبل از سررسید طبق بند ب ۴.۱.۱۲ (پ) بی اهمیت است یا خیر، واحد تجاری باید ویژگیهای جریانهای نقدی قراردادی آن دارایی مالی را بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بدون در نظر گرفتن استثنای مندرج در بند ب ۴.۱.۱۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ در ارتباط با ویژگی تسویه قبل از سررسید ارزیابی کند. در این مورد واحد تجاری باید بند ۴۲ط استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷ را نیز بکار گیرد، اما ارجاع به بند ۷۲۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ باید ارجاع به این بند تفسیر شود و ارجاع به شناخت اولیه دارایی مالی باید ارجاع به تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تفسیر گردد.)
ب 8 پ. اگر برای واحد تجاری غیر عملی طبق تعریف استاندارد بین المللی حسابداری (۸) باشد که روش بهره مؤثر در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را با تسری به گذشته بکار گیرد، ارزش منصفانه دارایی مالی با بدهی مالی در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید به عنوان مبلغ دفتری ناخالص جدید آن دارایی مالی یا بهای مستهلک شده جدید آن بدهی مالی در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در نظر گرفته شود.
کاهش ارزش داراییهای مالی
ب 8 ت. واحد تجاری باید الزامات کاهش ارزش مندرج در بخش ۵۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را با تسری به گذشته برای بندهای بات تا ب ا و ت ۱ تا ث ۲ بکار گیرد.
ب 8 ث. در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واحد تجاری باید از اطلاعات معقول و معتبری که بدون صرف تلاش یا مخارج زیاد در دسترس است برای تعیین ریسک اعتباری در تاریخی که ابزارهای مالی برای نخستین بار شناسایی شده اند یا برای تعهدات وام و قراردادهای تضمین مالی در تاریخی که واحد تجاری یک طرف تعهدی برگشت ناپذیر طبق بند ۵.۵.۶ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ میشود استفاده کند و آن را با ریسک اعتباری در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی مقایسه نماید همچنین به بندهای ب ۷.۲.۲ تا ب ۷.۲.۳ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود).
ب 8 ج. هنگام تعیین اینکه ریسک اعتباری نسبت به زمان شناخت اولیه افزایش قابل ملاحظه داشته است یا خیر واحد تجاری ممکن است. موارد زیر را بکار گیرد:
الف. الزامات بندهای ۵۵۱۰ و ب ۵۵.۲۲ تا ب ۵۵.۲۴ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۹ و
ب. پیش فرض قابل رد مندرج در بند ۵۵.۱۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ برای پرداختهای قراردادی که بیش از ۳۰ روز از تاریخ سررسید آنها گذشته است، مشروط بر اینکه واحد تجاری الزامات کاهش ارزش را از طریق تشخیص افزایش قابل ملاحظه در ریسک اعتباری نسبت به زمان شناخت اولیه برای ابزارهای مالی مزبور بر مبنای اطلاعات پرداختهای قراردادی سررسید گذشته بکار گیرد.
ب 8 چ. اگر در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تعیین اینکه ریسک اعتباری نسبت به زمان شناخت اولیه ابزار مالی افزایش قابل ملاحظه داشته است یا خیر مستلزم صرف تلاش و مخارج زیاد باشد واحد تجاری باید تا زمانی که دارایی مالی قطع شناخت نشده است در هر تاریخ گزارشگری ذخیره کاهش ارزشی معادل مبلغ زیانهای اعتباری مورد انتظار در طول عمر دارایی شناسایی کند مگر اینکه ریسک اعتباری آن ابزار مالی در تاریخ گزارشگری پایین باشد که در این صورت بند ب ۸ج (الف) کاربرد دارد).
ابزارهای مشتقه تعبیه شده
ب 9 .واحد تجاری پذیرنده باید بر مبنای شرایط موجود در تاریخی که برای نخستین بار طرف قرارداد میشود و تاریخی که باید طبق بند ب ۴.۳.۱۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ ارزیابی مجدد انجام دهد هر کدام دیرتر است ارزیابی کند که آیا ابزار مشتقه تعبیه شده باید از قرارداد میزبان تفکیک شود و به عنوان ابزار مشتقه به حساب منظور گردد یا خیر.
وامهای دولتی
ب 10. واحد تجاری پذیرنده باید تمام وامهای دولتی دریافتی را به عنوان بدهی مالی یا ابزار مالکانه طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ ابزارهای مالی ارائه طبقه بندی کند. به استثنای مورد مجاز در بند ب ۱۱ واحد تجاری پذیرنده باید الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ ابزارهای مالی و استاندارد بین المللی حسابداری ۲۰ حسابداری کمکهای بلاعوض دولت و اقشای کمکهای دولت را در خصوص وامهای دولتی موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، با تری به آینده بکار گیرد. همچنین واحد تجاری پذیرنده نباید منافع حاصل از یک وام دولتی با نرخ بهره کمتر از نرخ بهره بازار را به عنوان کمکهای بلاعوض دولت شناسایی کند در نتیجه اگر واحد تجاری پذیرنده به دلیل رعایت اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری وام دولتی با نرخ بهره کمتر از بهره بازار را بر مبنایی یکسان با الزامات استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شناسایی و طبقه بندی نکرده باشد باید از مبلغ دفتری وام طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی به عنوان مبلغ دفتری وام در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی استفاده کند واحد تجاری باید الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای اندازه گیری این گونه وامها پس از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بکار گیرد.
ب 11. عليرغم الزام بند ب ۱۰، واحد تجاری میتواند الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ و استاندارد بین المللی حسابداری ۲۰ را در خصوص هر گونه وام دولتی ایجاد شده پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، با تسری به گذشته بکار گیرد؛ مشروط بر اینکه اطلاعات مورد نیاز برای انجام این کار در زمان حسابداری اولیه وام مذکور در اختیار باشد.
ب 12. الزامات و رهنمودهای مندرج در بندهای ب ۱۰ و ب ۱۱ مانع آن نمیشود که واحد تجاری معافیتهای توضیح داده شده در بندهای ت ۱۹ تا ت ۱۹پ در ارتباط با اختصاص ابزارهای مالی شناسایی شده قبلی به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره را بکار نگیرد.
ب 13. [ این بند اشاره به اصلاحاتی دارد که هنوز لازم الاجرا نشده است و بنابراین در این ویرایش درج نشده است. ]
پیوست پ
معافیت برای ترکیبهای تجاری
این پیوست بخش جدانشدنی این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی است. واحد تجاری باید الزامات زیر را برای ترکیبهای تجاری شناسایی شده پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بکار گیرد. این پیوست باید تنها در مورد ترکیبهای تجاری بکار گرفته شود که در دامنه کاربرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ ترکیبهای تجاری قرار میگیرند.
پ 1 .با واحد تجاری پذیرنده ممکن است تصمیم بگیرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ را برای ترکیبهای تجاری قبلی ترکیبهای تجاری که پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واقع شده است با تسری به گذشته بکار نگیرد. با وجود این اگر واحد تجاری پذیرنده به منظور انطباق با استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، هر گونه ترکیب تجاری را تجدید ارائه کند باید تمام ترکیبهای تجاری بعدی را تجدید ارائه نماید و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ را نیز از همان تاریخ بکار گیرد. برای مثال، اگر واحد تجاری پذیرنده تصمیم بگیرد یک ترکیب تجاری که در تاریخ ۳۰ ژوئن سال ۶×۲۰ واقع شده است را تجدید ارائه کند، باید تمام ترکیبهای تجاری که بین تاریخ ۳۰ ژوئن سال ۶×۲۰ و تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واقع شده است را تجدید ارائه کند و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ را از ۳۰ ژوئن سال ۶×۲۰ بکار گیرد.
پ 2. ضرورتی ندارد که واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۲۱ آثار تغییر در نرخ ارز را برای تعدیلات ارزش منصفانه و سرقفلی ناشی از ترکیبهای تجاری که پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واقع شده است، با تسری به گذشته بکار گیرد. اگر واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۲۱ را در مورد تعدیلات ارزش منصفانه و سرقفلی با نسری به گذشته بکار نگیرد، در این صورت به جای احتساب آنها به عنوان داراییها و بدهیهای واحد تحصیل شده باید آنها را به عنوان داراییها و بدهیهای واحد تجاری در نظر بگیرد. بنابراین این سرقفلی و تعدیلات ارزش منصفانه یا بر حسب واحد پول عملیاتی واحد تجاری ارائه شده است و یا به عنوان اقلام ارزی غیر پولی گزارش شده بر مبنای نرخ مبادله مورد استفاده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری، بیان میشود.
پ 3 .ممکن است واحد تجاری استاندارد بین المللی حسابداری ۲۱ را برای تعدیلات تسری به گذشته بکار گیرد:
الف. تمام ترکیبهای تجاری که پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واقع شده است؛ یا
ب. تمام ترکیبهای تجاری که واحد تجاری با توجه به اختیار مندرج در بند ب ۱ بالا به منظور رعایت استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ تجدید ارائه میکند.
ب 4. اگر واحد تجاری پذیرنده، استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ را برای یک ترکیب تجاری قبلی با تری به گذشته بکار نگیرد این اقدام آثار زیر را بر آن ترکیبهای تجاری بر جای خواهد گذاشت:
الف. واحد تجاری پذیرنده باید از همان طبقه بندی به عنوان تحصیل توسط توسط واحد تحصیل شده قانونی یا اتحاد منافع صورتهای مالی طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری استفاده کند.
ب. واحد تجاری پذیرنده باید به استثنای موارد زیر تمام داراییها و بدهیهایی را که در ترکیب تجاری قبلی، تحصیل یا تقبل شده است در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شناسایی کند:
1. برخی داراییهای مالی و بدهیهای مالی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری قطع شناخت شده اند به بند ب ۲ مراجعه شود)؛ و
2. داراییها، شامل سرقفلی و بدهیهایی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در صورت وضعیت مالی تلفیقی واحد تحصیل کننده شناسایی نشده است و واجد شرایط شناسایی در صورت وضعیت مالی جداگانه واحد تحصیل شده طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی نیست به موارد ج تا خ مراجعه شود).
واحد تجاری پذیرنده باید هر گونه تغییر حاصل را از طریق تعدیل سود انباشته یا حسب مورد، طبقه دیگری از حقوق مالکانه شناسایی کند مگر اینکه این تغییر ناشی از شناسایی دارایی نامشهودی باشد که قبلاً در سرقفلی منظور شده است به قسمت (ج) (۱) زیر مراجعه شود).
پ. واحد تجاری پذیرنده باید هر قلم شناسایی شده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را که طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واجد شرایط شناسایی به عنوان دارایی یا بدهی نیست از صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی حذف کند. واحد تجاری پذیرنده باید تغییرات ناشی از حذف این اقلام را به صورت زیر به حساب بگیرد:
1. ممکن است واحد تجاری پذیرنده ترکیب تجاری قبلی را به عنوان تحصیل طبقه بندی نموده و آن را به عنوان دارایی نامشهودی شناسایی کرده باشد که طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۸ داراییهای نامشهود شرایط لازم برای شناسایی به عنوان دارایی را ندارد. واحد تجاری باید آن قلم و در صورت وجود هرگونه مالیات انتقالی و منافع فاقد حق کنترل مربوط را به عنوان بخشی از سرقفلی تجدید طبقه بندی کند مگر اینکه طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری سرقفلی بطور مستقیم از حقوق مالکانه کسر شده باشد؛ به بند (ج) (۱) و (خ) زیر مراجعه شود).
2. واحد تجاری پذیرنده باید سایر تغییرات حاصل را در سود انباشته شناسایی کند.
ت. طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اندازه گیری بعدی برخی داراییها و بدهیها باید بر مبنایی غیر از بهای تمام شده اولیه، از جمله ارزش منصفانه صورت گیرد واحد تجاری پذیرنده باید این داراییها و بدهیها را بر اساس آن مبنا در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اندازه گیری کند حتی اگر این داراییها و بدهیها در یک ترکیب تجاری قبلی تحصیل یا تقبل شده باشد. واحد تجاری باید هر گونه تغییرات ایجاد شده در مبلغ دفتری را به جای تعدیل سرقفلی از طریق تعدیل سود انباشته (یا حسب مورد طبقه دیگری از حقوق مالکانه شناسایی کند.
ث. بلافاصله پس از ترکیب تجاری مبلغ دفتری داراییهای تحصیل شده و بدهیهای تقبل شده در آن ترکیب تجاری طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری باید به عنوان بهای تمام شده مفروض طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در آن تاریخ در نظر گرفته شود. اگر طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در تاریخهای بعدی اندازه گیری آن داراییها و بدهیها بر مبنای بهای تمام شده الزااست بهای تمام شده مفروض باید به عنوان مبنای محاسبه استهلاک مبتنی بر بهای تمام شده از تاریخ ترکیب تجاری در نظر گرفته شود.
ج. اگر طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری دارایی تحصیل شده یا بدهی تقبل شده در ترکیب تجاری قبلی شناسایی نشده باشد ج. بهای تمام شده مفروض آن در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی صفر نیست. بلکه واحد تحصیل کننده باید آن را در صورت وضعیت مالی تلفیقی خود بر مبنایی که استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای صورت وضعیت مالی واحد تحصیل شده الزامی میکند اندازه گیری و شناسایی کند. برای مثال اگر واحد تحصیل کننده، طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری اجاره های تحصیل شده در ترکیب تجاری قبلی را که در آن واحد تحصیل شده اجاره کننده بوده است، به عنوان دارایی ثبت نکرده باشد باید همان گونه که واحد تحصیل شده طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ اجاره ها ملزم به شناسایی دارایی مرتبط با اجاره است این قلم را در صورتهای مالی تلفیقی به عنوان دارایی منظور کند. همچنین اگر واحد تحصیل کننده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری بدهی احتمالی که در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی همچنان وجود دارد را شناسایی نکرده باشد باید آن بدهی احتمالی را در آن تاریخ شناسایی کنند، مگر اینکه طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۷ ذخایر بدهیهای احتمالی و داراییهای احتمالی واحد تحصیل شده مجاز به شناسایی آن در صورتهای مالی نباشد. در مقابل اگر یک دارایی یا بدهی طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در سرقفلی منظور شده باشد در حالی که طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، باید به صورت جداگانه شناسایی شود آن دارایی یا بدهی همچنان در سرقفلی باقی می‌ماند مگر اینکه طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واحد تحصیل شده ملزم به شناسایی جداگانه آن در صورتهای مالی خود باشد.
چ. مبلغ دفتری سرقفلی در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید معادل مبلغ دفتری آن طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی پس از انجام تعدیلات زیر باشد:
1. طبق الزام قسمت (ب) (۱) بالا، واحد تجاری پذیرنده باید مبلغ دفتری سرقفلی را هنگام تجدید طبقه بندی اقلامی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به عنوان دارایی نامشهود شناسایی شده است افزایش دهد. همچنین اگر طبق الزام قسمت (ج) بالا، واحد تجاری پذیرنده ملزم باشد دارایی نامشهوی را شناسایی کند که قبلاً طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به حساب سرقفلی منظور شده است باید مبلغ دفتری سرقفلی را بابت آن کاهش دهد و در صورت لزوم مالیات انتقالی و منافع فاقد حق کنترل را تعدیل کند).
2. صرف نظر از وجود هرگونه نشانه ای از کاهش ارزش سرقفلی واحد تجاری پذیرنده باید طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۶، آزمون کاهش ارزش سرقفلی را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام دهد و هر گونه زبان کاهش ارزش حاصل را به سود انباشته یا در صورت الزام استاندارد بین المللی حسابداری ۳۶، به مازاد تجدید ارزیابی منظور کند. آزمون کاهش ارزش باید بر مبنای شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام شود.
ح. در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی هیچ تعدیل دیگری در مبلغ دفتری سرقفلی نباید انجام شود. برای مثال واحد تجاری پذیرنده نباید مبلغ دفتری سرقفلی را تجدید ارائه کند تا:
1. تحقیق و توسعه در جریان تحصیل شده در آن ترکیب تجاری را حذف کند مگر اینکه طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۸، دارایی نامشهود مربوط واجد شرایط شناخت در صورت وضعیت مالی واحد تحصیل شده باشد)؛
2. استهلاک سرقفلی در دوره های گذشته را تعدیل کند؛
3. تعدیلات سرقفلی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به دلیل تعدیل داراییها و بدهیها بین تاریخ ترکیب تجاری و تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام شده است اما طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ مجاز نیست را برگشت دهد.
خ. اگر واحد تجاری پذیرنده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری سرقفلی را به عنوان کاهش در حقوق مالکانه
شناسایی کرده باشد:
1. نباید سرقفلی را در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شناسایی کند. افزون بر این واحد تجاری نباید این سرقفلی را در صورت واگذاری واحد تجاری فرعی یا کاهش ارزش سرمایه گذاری در واحد تجاری فرعی به سود یا زبان دوره تجدید طبقه بندی کند.
2. تعدیلات ناشی از حل و فصل موقعیت احتمالی مؤثر بر ما به ازای خرید باید در سود انباشته منظور شود.
د. واحد تجاری پذیرنده ممکن است طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری واحد تجاری فرعی تحصیل شده در ترکیب تجاری قبلی را تلفیق نکرده باشد برای مثال به این دلیل که واحد تجاری اصلی طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری آن را به عنوان واحد تجاری فرعی تلقی نکرده است با صورتهای مالی تلفیقی را تهیه نکرده است. واحد تجاری پذیرنده باید مبالغ دفتری داراییها و بدهیهای واحد تجاری فرعی را تعدیل کنند تا آن را به مبالغی که طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در صورت وضعیت مالی واحد تجاری فرعی الزامی است، برساند. بهای تمام شده مفروض سرقفلی برابر با تفاوت بین مبالغ زیر در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی است:
1. منافع واحد تجاری اصلی نسبت به مبالغ دفتری تعدیل شده؛ و
2. بهای تمام شده سرمایه گذاری در واحد تجاری فرعی در صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری اصلی
ذ. اندازه گیری منافع فاقد حق کنترل و مالیات انتقالی پس از اندازه گیری سایر داراییها و بدهیها انجام میشود. بنابراین در داراییها و بدهیهای شناسایی شده بر منافع فاقد حق کنترل و مالیات انتقالی تأثیر می‌گذارد.
پ 5. معافیت مربوط به ترکیبهای تجاری قبلی در مورد تحصیل سرمایه گذاری در واحدهای تجاری وابسته و منافع در مشارکتهای خاص قبلی و منافع در عملیات مشترک قبلی که در آن فعالیت عملیات مشترک طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۳ تشکیل دهنده یک فعالیت تجاری است نیز کاربرد دارد. افزون بر این تاریخ منتخب برای بند ب۱ برای تمام چنین تحصیلهایی بطور یکسان بکار میرود.
پیوست ت
معافیت از سایر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
این پیوست، بخش جدانشدنی این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی است.
ت 1. ممکن است واحد تجاری قصد استفاده از یک یا چند معافیت زیر را داشته باشد:
الف. معاملات پرداخت مبتنی بر سهام بندهای ت ۲ و ت (۳)
ب. قراردادهای بیمه بند ت (۴)؛
پ. بهای تمام شده مفروض بندهای ت ۵ تا تاب؛
ت. اجاره ها بندهای ت ۹ و ت ا ب تا ت ۹)؛
ث. [حذف شد]
ج. تفاوتهای انباشته تسعیر بندهای ت ۱۲ و ت (۱۳)؛
چ. سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته بندهای ت ۱۴ تا ت ۱۵ الف)؛
ح. داراییها و بدهیهای واحدهای تجاری فرعی واحدهای تجاری وابسته و مشارکتهای خاص بندهای ت ۱۶ و ت (۱۷)؛
خ. ابزارهای مالی مرکب (بند ت ۱۸)؛
د. اختصاص ابزارهای مالی شناسایی شده قبلی بندهای ت ۱۹ تا ت ۱۹پ)
ذ. اندازه گیری ارزش منصفانه داراییهای مالی یا بدهیهای مالی در زمان شناخت اولیه (بند ت ۲۰)
ر. بدهیهای مربوط به برچیدن دارایی که به بهای تمام شده املاک ماشین آلات و تجهیزات منظور شده است بندهای ت ۲۱ وت ۲۱ الف)؛
ز. داراییهای مالی با داراییهای نامشهود که طبق تفسیر ۱۲ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی توافقهای امتیاز خدمات به حساب منظور شده است (بندت (۲۲)؛
ژ. مخارج تأمین مالی (بند ت (۲۳)؛
س. انتقال داراییها از مشتریان (بند ت (۲۴)؛
ش. خاتمه بدهیهای مالی با استفاده از ابزارهای مالکانه بندت (۲۵)
ص. تورم بسیار حاد بندهای ت ۲۶ تا ت (۳۰)؛
ض. مشارکتها (بندت (۳۱)؛
ط. مخارج باطله برداری در مرحله تولید معادن سطحی (بندت (۳۲)؛
ظ. اختصاص قراردادهای خرید یا فروش اقلام غیر مالی (بند ت ۳۳)؛
ع. درآمد عملیاتی (بند ت ۳۴ و ت (۳۵)؛ و
غ. معاملات ارزی و ما به ازای پیش دریافت شده (بندت (۳۶)
واحد تجاری نباید این معافیتها را به روشی مشابه برای سایر اقلام بکار گیرد.
معاملات پرداخت مبتنی بر سهام
ت 2. به واحد تجاری پذیرنده توصیه میشود اما الزام نمیشود استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ پرداخت مبتنی بر سهام را در مورد ابزارهای مالکانه اعطا شده تا ۷ نوامبر سال ۲۰۰۲، بکار گیرد. همچنین به واحد تجاری پذیرنده توصیه میشود، اما الزام نمیشود استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ را در مورد ابزارهای مالکانه اعطا شده پس از ۷ نوامبر سال ۲۰۰۲ و تعلق گرفته پیش از (الف) تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و (ب) اول ژانویه سال ۲۰۰۵ هر کدام دیرتر باشد، بکار گیرد. با وجود این واحد تجاری پذیرنده تنها در صورتی میتواند استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ را در مورد چنین ابزارهای مالکانه ای بکار گیرد که ارزش منصفانه آن ابزارهای مالکانه که در تاریخ اندازه گیری طبق تعریف استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ تعیین شده است را بطور عمومی افشا کرده باشد. واحد تجاری پذیرنده باید برای تمام ابزارهای مالکانه اعطا شده که استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ در مورد آنها بکار گرفته نشده است برای مثال ابزارهای مالکانه اعطا شده در ۷ نوامبر سال ۲۰۰۲ یا پیش از آن اطلاعات الزامی طبق بندهای ۴۴ و ۴۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ را افشا کند.
اگر واحد تجاری پذیرنده شرایط اعطای ابزارهای مالکانه ای را که استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ در مورد آنها بکار گرفته نشده است تغییر دهد نباید بندهای ۲۶ تا ۲۹ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ را در صورتی که آن تغییرات پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام شده باشد، بکار گیرد.
ت 3. به واحد تجاری پذیرنده توصیه میشود اما الزام نمیشود استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ را برای بدهیهای ناشی از معاملات پرداخت مبتنی بر سهامی که پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تسویه شده است. بکار گیرد. همچنین به واحد تجاری پذیرنده توصیه میشود اما الزام نمیشود استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ را در مورد بدهیهایی که پیش از اول ژانویه سال ۲۰۰۵ تسویه شده است بکار گیرد. در مورد بدهیهایی که استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۲ برای آنها بکار میرود واحد تجاری پذیرنده ملزم به تجدید ارائه اطلاعات مقایسه ای مربوط به دوره یا تاریخی پیش از ۷ نوامبر سال ۲۰۰۲ نیست.
قراردادهای بیمه
ت 4. واحد تجاری پذیرنده ممکن است شرایط گذار مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۴ قراردادهای بیمه را بکار گیرد. استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۴ تغییر در رویه های حسابداری قراردادهای بیمه شامل تغییرات انجام شده توسط واحد تجاری پذیرنده را محدود میکند.
بهای تمام شده مفروض
ت 5. واحد تجاری میتواند تصمیم بگیرد یکی از اقلام املاک ماشین آلات و تجهیزات را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی مالی به ارزش منصفانه اندازه گیری نماید و از آن به عنوان بهای تمام شده مفروض در آن تاریخ استفاده کند.
ت 6. ممکن است واحد تجاری پذیرنده تصمیم بگیرد مبلغ تجدید ارزیابی یکی از اقلام املاک ماشین آلات و تجهیزات طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با پیش از آن به عنوان بهای تمام شده مفروض در تاریخ تجدید ارزیابی در نظر بگیرد مشروط بر اینکه در تاریخ تجدید ارزیابی مبلغ تجدید ارزیابی با یکی از موارد زیر قابل مقایسه باشد:
الف. ارزش منصفانه یا،
ب. بهای تمام شده یا بهای مستهلک شده طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی که بابت انعکاس مواردی نظیر تغییرات شاخص عمومی یا شاخص خاص قیمت تعدیل شده است.
ت 7. اختیارهای مندرج در بندهای ت ۵ و ت ۶ برای موارد زیر نیز در دسترس است:
الف. سرمایه گذاری در املاک در صورت بکارگیری مدل بهای تمام شده در استاندارد بین المللی حسابداری ۴۰ سرمایه گذاری در املاک
الف الف. داراییهای حق استفاده استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ اجاره ها)؛ و
ب. داراییهای نامشهودی که شرایط زیر را احراز میکنند:
1. معیارهای شناخت طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۸ شامل اندازه گیری بهای تمام شده اولیه به گونه ای قابل اتکا)؛ و
2. معیارهای تجدید ارزیابی طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۸ شامل وجود بازار فعال)
واحد تجاری نباید از این اختیارها برای سایر داراییها یا بدهیها استفاده کند.
ت 8. واحد تجاری پذیرنده ممکن است به دلیل رویدادهایی مانند خصوصی سازی یا عرضه اولیه عمومی بهای تمام شده مفروض برخی یا تمام داراییها و بدهیها طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را از طریق اندازه گیری ارزش منصفانه آنها در یک تاریخ مشخص تعیین کند.
الف. اگر تاریخ اندازه گیری تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی با پیش از آن باشد، ممکن است واحد تجاری این ارزش منصفانه مبتنی بر رویداد را به عنوان بهای تمام شده مفروض برای استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در تاریخ اندازه گیری در نظر گیرد.
ب. اگر تاریخ اندازه گیری پس از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اما در دوره تحت پوشش نخستین صورتهای مالی طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باشد میتوان از اندازه گیری ارزش منصفانه مبتنی بر رویداد به عنوان بهای تمام شده مفروض در زمان وقوع آن رویداد استفاده کرد واحد تجاری باید تعدیلات ایجاد شده را در تاریخ اندازه گیری بطور مستقیم در سود انباشته یا حسب مورد، طبقه دیگری از حقوق مالکانه) شناسایی کنند. واحد تجاری باید در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بهای تمام شده مفروض را با استفاده از معیارهای مندرج در بندهای ت ۵ تا ت ۷ تعیین نماید یا داراییها و بدهیها را طبق سایر الزامات این استاندارد اندازه گیری کند.
ت 8 الف. طبق برخی الزامات ملی حسابداری مخارج اکتشاف و توسعه داراییهای نفت و گاز در مراحل توسعه یا تولید به مراکز هزینه ای منظور میشود که شامل تمام داراییهای یک منطقه بزرگ جغرافیایی است واحد تجاری پذیرنده ای که از چنین رویه حسابداری طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری استفاده میکند ممکن است تصمیم بگیرد داراییهای نفت و گاز را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بر مبنای زیر اندازه گیری کند:
الف. داراییهای مرتبط با فعالیتهای اکتشاف و ارزیابی به مبلغی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری تعیین شده است؛ و
ب. داراییهای مورد استفاده در مراحل توسعه یا تولید به مبلغی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری برای آن مرکز هزینه تعیین شده است. واحد تجاری باید این مبلغ را متناسب با حجم با ارزش ذخایر در آن تاریخ به داراییهای مرتبط با مرکز هزینه تخصیص دهد.
طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۶ اکتشاف و ارزیابی منابع معدنی یا استاندارد بین المللی حسابداری ۳۶ واحد تجاری باید در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای داراییهای مرتبط با فعالیتهای اکتشاف و ارزیابی و داراییهای مورد استفاده در مراحل توسعه و تولید آزمون کاهش ارزش را انجام دهد و در صورت لزوم مبلغ تعیین شده طبق قسمتهای (الف) و (ب) بالا را کاهش دهد به منظور دستیابی به مقاصد این بند داراییهای نفت و گاز تنها شامل داراییهای مورد استفاده در اکتشاف ارزیابی توسعه یا تولید نفت و گاز است.
ت 8. برخی واحدهای تجاری املاک ماشین آلات و تجهیزات داراییهای حق استفاده با داراییهای نامشهود را در عملیات مشمول مقررات نرخ گذاری استفاده میکنند یا در گذشته استفاده کرده اند. مبلغ دفتری چنین داراییهایی ممکن است شامل مبالغی باشد که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری تعیین شده است اما طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واجد شرایط احتساب در بهای تمام شده دارایی نیست. در این مورد ممکن است واحد تجاری پذیرنده تصمیم بگیرد مبلغ دفتری این داراییها طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی به عنوان بهای تمام شده مفروض در نظر بگیرد. اگر واحد تجاری پذیرنده برای یکی از اقلام از این معافیت استفاده کند ضرورتی ندارد که آن را برای سایر داراییها نیز بکار گیرد. در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واحد تجاری باید آزمون کاهش ارزش طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۶ را برای هر یک از داراییهای مشمول این معافیت انجام دهد. برای مقاصد این بند عملیاتی مشمول مقررات نرخ گذاری است که قیمتهای تعیین شده بابت کالاها یا خدمات ارائه شده به مشتریان توسط یک چارچوب تعیین شود و آن چارچوب تحت نظارت یا تصویب توسط نهاد تعیین کننده نرخ طبق تعریف مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۴ حسابهای انتقالی قانونی) باشد.
اجاره ها
ت 9. ممکن است واحد تجاری پذیرنده بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، با بکارگیری بندهای ۹ تا ۱۱ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ برای یک قرارداد موجود در آن تاریخ، ارزیابی کنند که آیا آن قرارداد در بردارنده اجاره است یا خیر.
ت و الف. حذف شد.
ت 9 ب. هرگاه یک واحد تجاری پذیرنده که اجاره کننده است بدهیهای اجاره و داراییهای حق استفاده شناسایی کند ممکن است رویکرد زیر را برای تمام اجاره های خود شامل راهکار عملی توصیف شده در بند ت۹) بکار گیرد:
الف. در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی یک بدهی اجاره اندازه گیری کند. اجاره کننده ای که این رویکرد را دنبال میکند باید بدهی اجاره را به ارزش فعلی باقیمانده پرداختهای اجاره به بند تا مراجعه شود که با استفاده از نرخ فرضی استقراض برای اجاره کننده به بند تا مراجعه شود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تنزیل شده است، اندازه گیری کند.
ب. در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی یک دارایی حق استفاده اندازه گیری کند. اجاره کننده باید بر مبنای اجاره به اجاره یکی از مبالغ زیر را برای اندازه گیری دارایی حق استفاده انتخاب کند.
1. مبلغ دفتری آن گویی که استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ از تاریخ آغاز اجاره به بند ت ت مراجعه شود) بکار گرفته شده، اما با استفاده از نرخ فرضی استقراض برای اجاره کننده در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تنزیل شده است؛ یا
2. مبلغی برابر با بدهی اجاره که بابت هر گونه پیش پرداخت با پرداختهای اجاره معوق مرتبط با آن اجاره تعدیل شده و بلافاصله قبل از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در صورت وضعیت مالی شناسایی شده است.
پ. در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی استاندارد بین المللی حسابداری ۳۶ کاهش ارزش داراییها را برای داراییهای حق استفاده بکار گیرد.
پ 9 پ. با وجود الزامات مندرج در بند تاب، واحد تجاری پذیرنده ای که اجاره کننده است باید برای اجاره هایی که تعریف سرمایه گذاری در املاک طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۴۰ را احراز میکنند و با استفاده از مدل ارزش منصفانه در استاندارد بین المللی حسابداری ۴۰ اندازه گیری شده اند دارایی حق استفاده را به ارزش منصفانه در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اندازه گیری کند.
ت ۹ ت. واحد تجاری پذیرنده ای که اجاره کننده است ممکن است یک یا چند مورد زیر را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بر مبنای اجاره به اجاره بکار گیرد:
الف. برای پرتفوی اجاره هایی که ویژگیهای آنها بطور معقولی مشابه است مانند اجاره هایی با دوره اجاره باقیمانده مشابه برای طبقه مشابهی از دارایی پایه در یک محیط اقتصادی مشابه یک نرخ تنزیل واحد را بکار گیرد.
ب. تصمیم بگیرد برای اجاره هایی که دوره اجاره آنها حداکثر ۱۲ ماه از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی است الزامات مندرج در بند تاب را بکار نگیرد. در مقابل واحد تجاری باید این اجاره ها را به گونه ای به حساب گیرد از جمله افشای اطلاعات درباره آنها که گویی اجاره های کوتاه مدتی هستند که طبق بند ۶ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ به حساب گرفته می‌شوند.
ت. تصمیم بگیرد برای اجاره هایی که دارایی پایه آنها کم ارزش طبق توصیف بندهای ب ۳ تا ب ۸ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۱۶) است الزامات مندرج در بند ت آب را بکار نگیرد. در مقابل واحد تجاری باید این اجاره ها را طبق بند ۶ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ به حساب گیرد از جمله افشای اطلاعات درباره آنها).
ث. در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی مخارج مستقیم اولیه به بندت ۹ مراجعه شود) را در اندازه گیری دارایی حق استفاده در نظر نگیرد.
ج. در تعیین مواردی مانند دوره اجاره چنانچه قرارداد اجاره در بردارنده اختیار تمدید یا خاتمه اجاره باشد، از ادراک استفاده کند.
ت ۹ ث. پرداختهای اجاره اجاره کننده نرخ فرضی استقراض برای اجاره کننده تاریخ آغاز اجاره مخارج مستقیم اولیه و دوره اجاره، اصطلاحاتی هستند که در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۶ تعریف شده و در این استاندارد با همان معانی مورد استفاده قرار گرفته است.
ت ۱۰ تا ت ۱۱. حذف شد.
تفاوتهای انباشته تسعیر
ت 12. طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۲۱ واحد تجاری باید:
الف. برخی تفاوتهای تسعیر را در سایر اقلام سود و زبان جامع شناسایی کند و آنها را در جزء جداگانه ای از حقوق مالکانه انباشته نماید؛ و
ب. هنگام واگذاری عملیات خارجی تفاوت انباشته تسعیر آن عملیات خارجی شامل سودها و زیانهای مصون سازیهای مرتبط در صورت وجود را به عنوان بخشی از سود یا زبان واگذاری از حقوق مالکانه به سود یا زبان دوره تجدید طبقه بندی کند.
ت ۱۳. با وجود این ضرورتی ندارد واحد تجاری پذیرنده الزامات مرتبط با تفاوتهای انباشته تسعیر موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را رعایت کند اگر واحد تجاری پذیرنده از این معافیت استفاده کند:
الف. تفاوتهای انباشته تسعیر برای تمام عملیات خارجی در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی صفر فرض میشود؛ و
ب. سود یا زبان واگذاری بعدی عملیات خارجی باید بدون در نظر گرفتن تفاوتهای تسعیر ایجاد شده پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اما با لحاظ نمودن تفاوتهای تسعیر پس از آن تاریخ، محاسبه شود.
سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته
ت ۱۴. طبق الزامات استاندارد بین المللی حسابداری ،۲۷ هنگامی که واحد تجاری صورتهای مالی جداگانه تهیه میکند، سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی مشارکتهای خاص و واحدهای تجاری وابسته باید با یکی از روشهای زیر به حساب منظور شود:
الف. به بهای تمام شده،
ب. طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 9 یا
پ. با استفاده از روش ارزش ویژه طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۲۸
ت. 15. اگر واحد تجاری پذیرنده چنین سرمایه گذاری را به بهای تمام شده طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۲۷ اندازه گیری کند، آن سرمایه گذاری باید به یکی از مبالغ زیر در صورت وضعیت مالی جداگانه آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی اندازه گیری شود:
الف. بهای تمام شده تعیین شده طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۲۷؛ یا
ب. بهای تمام شده مفروض بهای تمام شده مفروض این سرمایه گذاریها باید یکی از موارد زیر باشد:
1. ارزش منصفانه در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در صورتهای مالی جداگانه واحد تجاری؛ یا
2. مبلغ دفتری طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری در آن تاریخ
واحد تجاری پذیرنده میتواند یکی از موارد (۱) یا (۲) بالا را برای اندازه گیری سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی وابسته یا مشارکتهای خاصی که قصد دارد با استفاده از بهای تمام شده مفروض اندازه گیری کند، انتخاب نماید.
ت 15 الف. اگر واحد تجاری پذیرنده چنین سرمایه گذاری را با استفاده از روش ارزش ویژه مندرج در استاندارد بین المللی حسابداری ۲۸، به حساب منظور کند:
الف. واحد تجاری پذیرنده معافیت ترکیبهای تجاری قبلی پیوست (پ را در مورد تحصیل آن سرمایه گذاری بکار میگیرد.
ب. اگر واحد تجاری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را در تهیه صورتهای مالی جداگانه خود پیش از صورتهای مالی تلفیقی و
1. پس از واحد تجاری اصلی خود بپذیرد واحد تجاری باید بندت ۱۶ را در تهیه صورتهای مالی جداگانه خود بکار گیرد.
2. پس از واحد تجاری فرعی خود بپذیرد واحد تجاری باید بند ت ۱۷ را در تهیه صورتهای مالی جداگانه خود بکار گیرد.
داراییها و بدهیهای واحدهای تجاری فرعی واحدهای تجاری وابسته و مشارکتهای خاص
ت 16. اگر واحد تجاری فرعی پس از واحد تجاری اصلی برای نخستین بار استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بپذیرد، باید در صورتهای مالی خود داراییها و بدهیها را به یکی از مبالغ زیر اندازه گیری کند:
الف. مبالغ دفتری مندرج در صورتهای مالی تلفیقی واحد تجاری اصلی در تاریخ گذار واحد تجاری اصلی به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی مشروط بر اینکه بابت روشهای تلفیق و آثار ترکیب تجاری که به موجب آن واحد تجاری اصلی اقدام به تحصیل واحد تجاری فرعی کرده است تعدیلی انجام نشده باشد این اختیار برای واحد تجاری فرعی یک واحد تجاری سرمایه گذاری طبق تعریف مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۰ وجود ندارد و در این گونه موارد، داراییها و بدهیها باید به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اندازه گیری شوند؛ یا
ب. مبالغ دفتری طبق سایر الزامات این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی در تاریخ گذار واحد تجاری فرعی به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ممکن است این مبالغ دفتری ممکن است در موارد زیر با مبالغ دفتری تشریح شده در قسمت (الف) متفاوت باشد:
1. هنگامی که معافیتهای این استاندارد منجر به اندازه گیریهایی شود که به تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بستگی دارد.
2. هنگامی که رویه های حسابداری مورد استفاده در صورتهای مالی واحد تجاری فرعی با رویه های حسابداری مورد استفاده در صورتهای مالی تلفیقی متفاوت باشد. برای مثال ممکن است واحد تجاری فرعی از مدل بهای تمام شده طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۱۶ املاک ماشین آلات و تجهیزات به عنوان رویه حسابداری خود استفاده نماید، در حالی که ممکن است گروه از مدل تجدید ارزیابی استفاده کند.
برای واحدهای تجاری وابسته با مشارکتهای خاصی که پس از واحد تجاری دارای نفوذ قابل ملاحظه یا دارای کنترل مشترک برای نخستین بار استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را می‌پذیرند نیز انتخاب مشابهی وجود دارد.
ت 17. با وجود این اگر یک واحد تجاری پس از واحد تجاری فرعی یا واحد تجاری وابسته با مشارکت خاص برای نخستین بار استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بپذیرد باید در صورتهای مالی تلفیقی خود داراییها و بدهیهای واحد تجاری فرعی يا واحد تجاری وابسته یا مشارکت خاص را به همان مبالغ دفتری در صورتهای مالی واحد تجاری فرعی یا واحد تجاری وابسته یا مشارکت خاص پس از تعدیل بابت تلفیق و تعدیلات روش حسابداری ارزش ویژه و آثار ترکیب تجاری که به موجب آن واحد تجاری فرعی تحصیل شده است اندازه گیری کند. با وجود این الزام یک واحد تجاری سرمایه گذاری اصلی نباید این استثنا را در مورد ترکیبهای تجاری مورد استفاده توسط هر یک از واحدهای تجاری فرعی واحد تجاری سرمایه گذاری بکار گیرد. همچنین اگر واحد تجاری اصلی پیش یا پس از تهیه صورتهای مالی تلفیقی خود برای نخستین بار استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را برای تهیه صورتهای مالی جداگانه خود بپذیرد باید در هر دو صورت مالی، داراییها و بدهیها را به استثنای تعدیلات مرتبط با تلفیق به مبالغ یکسان اندازه گیری کند.
ابزارهای مالی مرکب
ت 18. استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ ابزارهای مالی ارائه واحد تجاری را ملزم میکند ابزار مالی مرکب را در آغاز به اجزای بدهی و مالکانه تفکیک کند. اگر جزء بدهی دیگر وجود نداشته باشد بکارگیری استاندارد بین المللی حسابداری ۳۲ با تسری به گذشته، مستلزم تفکیک ابزار مالی مرکب به دو جزء مالکانه است. اولین جزء بخشی از سود انباشته و بیانگر منافع انباشته منتسب به جزء بدهی است. بخش دیگر نیز بیانگر جزء مالکانه اولیه است. با وجود این طبق این استاندارد در صورتی که جزء بدهی در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی دیگر وجود نداشته باشد واحد تجاری پذیرنده ملزم به تفکیک این دو جزء نیست.
اختصاص ابزارهای مالی شناسایی شده قبلی
ت 19. طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ میتوان یک بدهی مالی را به شرط احراز معیارهای معین) به عنوان بدهی مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زیان دوره اختصاص داد. با وجود این الزام واحد تجاری مجاز است در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی هر گونه بدهی مالی را به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد، مشروط بر اینکه بدهی معیارهای مندرج در بند ۴.۲.۲ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را در آن تاریخ احراز کند.
ت 19 الف. واحد تجاری ممکن است بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی دارایی مالی را طبق بند ۴.۱.۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد.
ت 19 ب. واحد تجاری ممکن است بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی سرمایه گذاری در ابزار مالکانه را طبق بند ۵.۷.۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سایر اقلام سود و زبان جامع اختصاص دهد.
ت 19 پ. برای یک بدهی مالی که به عنوان بدهی مالی اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص یافته است. تجاری باید بر مبنای واقعیتها و شرایط موجود در تاریخ گذار به استانداردهای : بین المللی گزارشگری مالی تعیین کند که آیا رویه حسابداری مندرج در بند ۵.۷۷ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، منجر به ایجاد عدم تطابق حسابداری در سود یا زبان دوره میشود یا خیر.
اندازه گیری داراییهای مالی یا بدهیهای مالی به ارزش منصفانه در زمان شناخت اولیه
ت 20. با وجود الزامات بندهای ۷ و ۹ واحد تجاری میتواند الزامات بند ب ۱.۲. ۵ الف (ب) استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را برای معاملات انجام شده در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی یا پس از آن با تسری به آینده بکار گیرد.
بدهیهای مربوط به مخارج برچیدن دارایی که به بهای تمام شده املاک ماشین آلات و تجهیزات منظور شده است.
ت 21. طبق تفسیر ۱ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تغییر در بدهیهای برچیدن بازسازی و بدهیهای مشابه موجود تغییرات معین در بدهیهای مربوط به مخارج برچیدن بازسازی یا بدهیهای مشابه باید به بهای تمام شده دارایی مربوط، اضافه یا از آن کسر شود؛ سپس مبلغ استهلاک پذیر تعدیل شده دارایی طی عمر مفید باقیمانده با تسری به آینده مستهلک می‌گردد. ضرورتی ندارد واحد تجاری پذیرنده پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی الزامات مرتبط با تغییرات در این بدهیها را کند. اگر واحد تجاری پذیرنده از این معافیت استفاده کند، باید:
الف. بدهی را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۷ اندازه گیری کند؛
ب در صورتی که بدهی در دامنه کاربرد تفسیر ۱ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی قرار گیرد، مبلغی را که در بهای تمام شده دارایی مربوط در زمان ایجاد اولیه بدهی منظور میشد برآورد کند؛ واحد تجاری پذیرنده باید این کار را از طریق تنزیل بدهی تا آن تاریخ با استفاده از بهترین برآورد از نرخهای تنزیل تاریخی تعدیل شده بابت ریسک انجام دهد؛ و
پ. استهلاک انباشته آن مبلغ را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بر مبنای برآورد جاری از عمر مفید دارایی با استفاده از روش استهلاک مورد استفاده واحد تجاری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی محاسبه کند.
ت 21 الف. واحد تجاری که از معافیت بندت ۸ الف (ب) برای داراییهای نفت و گاز در مراحل توسعه یا تولید که در مراکز هزینه در بردارنده تمام داراییهای یک حوزه بزرگ جغرافیایی طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به حساب منظور شده است) استفاده میکنند به جای بکارگیری بندت ۲۱ یا تفسیر ۱ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی،
الف. بدهیهای برچیدن بازسازی و بدهیهای مشابه موجود در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۷ اندازه گیری کند؛ و
ب. هر گونه تفاوت بین آن مبلغ و مبلغ دفتری آن بدهیها در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری تعیین شده است را بطور مستقیم در سود انباشته شناسایی نماید.
داراییهای مالی یا داراییهای نامشهودی که طبق تفسیر ۱۲ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی به حساب
ت 22. واحد تجاری پذیرنده ممکن است شرایط گذار مندرج در تفسیر ۱۲ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بکار گیرد.
مخارج تأمین مالی
ت 23. واحد تجاری پذیرنده ممکن است تصمیم بگیرد الزامات استاندارد بین المللی حسابداری ۲۳ را از تاریخ گذار یا تاریخی پیش از آن، چنانچه طبق بند ۲۸ استاندارد بین المللی حسابداری ۲۳ مجاز شده باشد بکار گیرد. از تاریخی که واحد تجاری این معافیت را بکار میگیرد:
الف. واحد تجاری نباید مخارج تأمین مالی که طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری به حساب دارایی منظور شده است و در مبلغ دفتری دارایی در آن تاریخ لحاظ شده است را تجدید ارائه کند؛ و
ب. واحد تجاری باید مخارج تأمین مالی تحمل شده در آن تاریخ یا پس از آن را که شامل مخارج تأمین مالی تحمل شده در آن تاریخ یا پس از آن برای داراییهای واجد شرایطی که قبلاً در حال ساخت بوده است نیز است، طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۲۳ به حساب منظور کند.
ت ۲۴. حذف شد.
خاتمه بدهیهای مالی با استفاده از ابزارهای مالکانه
ت 25. واحد تجاری پذیرنده ممکن است شرایط گذار مندرج در تفسیر ۱۹ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی خاتمه بدهیهای مالی از طریق ابزارهای مالکانه را بکار گیرد.
تورم بسیار حاد
ت 26. اگر واحد پول عملیاتی واحد تجاری واحد پول یک اقتصاد با تورم حاد باشد واحد تجاری باید مشخص کند که آیا پیش از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تورم بسیار حاد وجود داشته است یا خیر این موضوع در مورد واحدهای تجاری که برای نخستین بار در حال پذیرش استاندارد بین المللی گزارشگری مالی هستند و همچنین واحدهای تجاری که در گذشته استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را بکار گرفته اند کاربرد دارد.
ت 27. واحد پول یک اقتصاد با تورم حاد در صورتی در معرض تورم بسیار حاد قرار دارد که هر دو ویژگی زیر را داشته باشد
الف. شاخص عمومی قیمت که از قابلیت اتکا برخوردار است برای تمام واحدهای تجاری دارای معاملات و مانده ها بر حسب آن واحد پول وجود نداشته باشد.
ب. میان آن واحد پول و یک ارز نسبتاً باثبات، قابلیت تبدیل وجود نداشته باشد.
ت 28. واحد پول عملیاتی واحد تجاری از تاریخ تثبیت شرایط آن واحد پول دیگر در معرض تورم بسیار حاد نیست. این تاریخ زمانی است. که واحد پول عملیاتی هر دو ویژگی مورد اشاره در بندت ۲۷ یا یکی از آن ویژگیها را از دست بدهد یا واحد پول عملیاتی واحد تجاری به واحد پول دیگری تغییر یابد که در معرض تورم بسیار حاد نیست.
ت 29. چنانچه تاریخ گذار واحد تجاری به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تاریخ تثبیت شرایط واحد پول عملیاتی یا پس از آن باشد، واحد تجاری ممکن است تصمیم بگیرد تمام داراییها و بدهیهای نگهداری شده پیش از تاریخ تثبیت شرایط واحد پول عملیاتی را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی به ارزش منصفانه اندازه گیری کند واحد تجاری میتواند از این ارزش منصفانه به عنوان بهای تمام شده مفروض آن داراییها و بدهیها در صورت وضعیت مالی آغازین طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی استفاده کند.
ت 30. هنگامی که تاریخ تثبیت شرایط واحد پول عملیاتی در یک دوره مقایسه ای ۱۲ ماهه قرار گیرد دوره مقایسه ای میتواند کمتر از ۱۲ ماه باشد؛ مشروط بر اینکه مجموعه کامل صورتهای مالی (طبق الزام بند ۱۰ استاندارد بین المللی حسابداری (۱) برای آن دوره کوتاهتر ارائه شود.
مشارکتها
ت 31. واحد تجاری پذیرنده ممکن است شرایط گذار مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۱ را با در نظر گرفتن موارد استثنای زیر بکار گیرد:
الف. در صورت بکارگیری شرایط گذار مندرج در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۱ واحد تجاری پذیرنده باید این شرایط را در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بکار گیرد.
ب. هنگام تغییر از روش تلفیق نسبی به روش ارزش ویژه واحد تجاری پذیرنده باید صرف نظر از اینکه نشانه های کاهش ارزش آن سرمایه گذاری وجود دارد یا خیر آزمون کاهش ارزش سرمایه گذاری را طبق استاندارد بین المللی حسابداری ۳۶ در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی انجام دهد. هر گونه کاهش ارزش حاصل، باید به عنوان تعدیل سود انباشته در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شناسایی شود.
مخارج باطله برداری در مرحله تولید معادن سطحی
ت 32. واحد تجاری پذیرنده ممکن است شرایط گذار مندرج در بندهای الف ۱ تا الف ۴ تفسیر ۲۰ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی مخارج باطله برداری در مرحله تولید معادن سطحی را بکار گیرد. طبق بند مزبور، ارجاع به تاریخ اجرا باید اول ژانویه سال ۲۰۱۳ یا ابتدای نخستین دوره گزارشگری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی هر کدام که دیرتر باشد، تفسیر شود.
اختصاص قراردادهای خرید یا فروش اقلام غیر مالی
ت 33. طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ واحد تجاری مجاز است برخی قراردادهای خرید یا فروش اقلام غیر مالی را در شروع قرارداد، به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد به بند ۲.۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ مراجعه شود با وجود این الزام واحد تجاری مجاز است در تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی قراردادهای موجود در آن تاریخ را به طبقه اندازه گیری شده به ارزش منصفانه از طریق سود یا زبان دوره اختصاص دهد، مشروط بر اینکه که الزامات بند ۲.۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ را در آن تاریخ احراز کنند و واحد تجاری تمام قراردادهای مشابه را اختصاص دهد.
درآمد عملیاتی
ت 34. واحد تجاری پذیرنده ممکن است شرایط گذار مندرج در بند ب ۵ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۵ را بکار گیرد. در آن بندها، ارجاع به تاریخ بکارگیری اولیه باید به عنوان ابتدای نخستین دوره گزارشگری طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی تفسیر شود. اگر واحد تجاری پذیرنده تصمیم به اعمال شرایط گذار بگیرد باید بند پ ۶ استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۱۵ را نیز بکار گیرد.
ت 35. واحد تجاری پذیرنده ملزم نیست قراردادهایی که قبل از نخستین دوره ارائه شده تکمیل شده اند را تجدید ارائه کند. یک قرارداد تکمیل شده قراردادی است که واحد تجاری تمام کالاها یا خدمات تعیین شده طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را انتقال داده باشد.
معاملات ارزی و پیش پرداخت یا پیش دریافت ما به ازای ارزی
ت 36. ضرورتی ندارد واحد تجاری پذیرنده تفسیر ۲۲ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی معاملات ارزی و پیش پرداخت یا پیش دریافت ما به ازای ارزی را برای داراییها هزینه ها و درآمدهایی که زمان شناخت اولیه آنها قبل از تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بوده است و در دامنه کاربرد آن تفسیر قرار دارند، بکار گیرد.
پیوست ث
معافیتهای کوتاه مدت از استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
پیوست بخش جدانشدنی این استاندارد بین المللی گزارشگری مالی است.
معافیت از الزام به تجدید ارائه اطلاعات مقایسه ای برای استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹
ث 1. در صورتی که نخستین دوره گزارشگری واحد تجاری طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی قبل از اول ژانویه سال ۲۰۱۹ باشد و واحد تجاری نسخه تکمیل شده استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۹ منتشر شده در سال ۲۰۱۴ را بکار گیرد، انطباق اطلاعات مقایسه ای در نخستین صورتهای مالی واحد تجاری طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی با استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷ ابزارهای مالی افشا یا نسخه تکمیل شده استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ منتشر شده در سال (۲۰۱۴)، تا میزانی که الزامات افشای استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷ در ارتباط با اقلام در دامنه کاربرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ باشد، ضرورت ندارد برای این واحدهای تجاری ارجاع به تاریخ گذار به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی باید تنها در مورد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷ و استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ (۲۰۱۴) آغاز نخستین دوره گزارشگری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی تفسیر شود.
ث 2. یک واحد تجاری که تصمیم گرفته است در نخستین سال گذار ارائه اطلاعات مقایسه ای را به گونه ای ارائه کند که منطبق با استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷ و نسخه تکمیل شده استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (۹ منتشر شده در سال ۲۰۱۴) نباشد، باید:
الف برای اطلاعات مقایسه ای درباره اقلام در دامنه کاربرد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی، الزامات اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری را به جای الزامات استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ بکار گیرد.
ب. این موضوع را به همراه مبنای مورد استفاده برای تهیه اطلاعات افشا کند.
پ. هر گونه تعدیل بین صورت وضعیت مالی در تاریخ گزارشگری دوره های مقایسه ای یعنی صورت وضعیت مالی که در بردارنده اطلاعات مقایسه ای طبق اصول پیشین پذیرفته شده حسابداری است و صورت وضعیت مالی در آغاز نخستین دوره گزارشگری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی یعنی نخستین دوره ای که در بردارنده اطلاعات منطبق با استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۷ و نسخه تکمیل شده استاندارد بین المللی گزارشگری مالی ۹ منتشر شده در سال (۲۰۱۴) است را به عنوان تغییر در رویه حسابداری در نظر بگیرد و افشاهای الزامی طبق بند ۲۸ (الف) تا (ث) و (ج) (خ) استاندارد بین المللی حسابداری ۸ را ارائه نماید. بند (۲۸ (ج) (خ) تنها برای مبالغ ارائه شده در صورت وضعیت مالی در تاریخ گزارشگری دوره های مقایسه ای بکار گرفته میشود.
ت. در صورتی که رعایت الزامات خاص مندرج در استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای کمک به استفاده کنندگان جهت درک تأثیر معاملات خاص سایر رویدادها و شرایط بر وضعیت مالی و عملکرد مالی واحد تجاری کافی نباشد، بند ۱۷ (پ) استاندارد بین المللی حسابداری را برای ارائه موارد افشای بیشتر بکار گیرد.
ث 3 تا ث 7. حذف شد.
عدم قطعیت در رویه های مالیات بر درآمد
ت 8. واحد تجاری پذیرنده ای که تاریخ گذار آن به استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی قبل از اول جولای سال ۲۰۱۷ است، ممکن است تصمیم بگیرد در اطلاعات مقایسه ای مندرج در نخستین صورتهای مالی مبتنی بر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بکارگیری تفسیر ۲۳ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی عدم قطعیت در رویه های مالیات بر درآمد را منعکس کند. یک واحد تجاری که چنین تصمیمی اتخاذ میکند باید اثر انباشته بکارگیری تفسیر ۲۳ کمیته تفاسیر استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی را به عنوان تعدیل مانده آغازین سود انباشته یا جزء دیگری از حقوق مالکانه در صورت مناسب بودن در ابتدای نخستین دوره گزارشگری طبق استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی شناسایی کند.
منبع مطالب: سازمان حسابرسی
بستن *نام و نام خانوادگی * پست الکترونیک * متن پیام |
05:54:53
07:26:1512:20:0017:12:2517:33:24.png)
.png)
.png)
.png)
.png)